Ας ξεκινήσουμε με το πρόγραμμα, του ραδιοφώνου εννοείται, γιατί τον τηλεοπτικό Skai δεν τον βλέπουν ούτε αυτοί που κάθονται στο κοντρόλ του. 5.00 - 7.00 κάθε πρωί ο Γιώργος Ψάλτης μπουρδολογεί ακατάπαυστα, θα έλεγες πως είναι μοναδικός σ' αυτό που κάνει αλλά όχι, όχι 7.00-10.00 βγαίνει ο διευθυντής πάσης φλυαρίας αλλά και του σταθμού, ο εξωτικός Άρης Πορτοσάλτε, πραγματοποιώντας ένα σάλτο μορτάλε στο φρέαρ της καθημερινής ειδησεογραφίας. Το δελτίο τύπου της εκπομπής λέει ότι με αισιοδοξία, αυτοπεποίθηση και χαμόγελο αρχίζουμε τη μέρα μας αλλά 10΄ ακρόασης ένα οποιοδήποτε πρωί θα σε πείσουν για το αντίθετο, ιδίως αν τον πετύχεις να βρίζει κάποιους που του στέλνουν μηνύματα που δεν του αρέσουν, αλλά ό,τι και να πετύχεις θα πειστείς. Εύκολα. Στις 10.00 και για μισή ώρα μπαίνει στο θάλαμο ο φιλελεύθερος Μπάμπης Παπαδημητρίου για να αναρωτηθεί για ποιο λόγο υπάρχει το κράτος, τι τις θέλουμε βρε διάολε αυτές τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και άλλα ευέλικτα και μοντέρνα θέματα που θα έμπαιναν άνετα κάτω από τον τίτλο "η χαρά του εργαζόμενου", ακολουθεί η Σία Κοσιώνη, η καρδερίνα της μαχητικής δημοσιογραφίας που νομίζει πως όποιος λέει τις ειδήσεις πρέπει και να μιλά με το ρυθμό του Χατζηνικολάου, αν και υποπτεύομαι ότι ο ρυθμός ομιλίας της είναι κατά τι ταχύτερος του αντίστοιχου της σκέψης της. Πω πω, πήγε έντεκα η ώρα και δεν θα μπορούσαμε να βγάλουμε τη μέρα μας αν δεν ακούγαμε για μια ώρα τους Λυριτζή/Οικονόμου να λένε αρλούμπες καφενείου. Δεν τους χορταίνεις με τέσσερις ώρες καθημερινής τηλεόρασης, θέλεις και την ωρίτσα σου τη ραδιοφωνική. Οι κλασσικοί έλληνες κολλητοί, τάβλι, καφενείο, εξυπνάδες και κλισέ σκέψη μέχρι αηδίας, τουλάχιστον "έφαγαν" μια ώρα από τον Πορτοσάλτε που πριν από αυτούς είχε και το 11.00 - 12.00. 12 ο Βουλαρίνος και 12.30 η Γκίζα είναι για ιδιαίτερα γούστα, δεν με ενοχλούν καθόλου, ενώ στη μία ξεκινά η απλά καλύτερη εκπομπή του ελληνικού ραδιοφώνου - κυρίες και κύριοι η "Ελληνοφρένεια". Στις 2 και για μια ώρα ειδήσεις - λογικό - στις τρεις και για μια ώρα αθλητικά - υπερβολή - και 16.00 με 18.00 μια βλακεία και μισή με το φωνακλάδικο τριχωτό ήμισυ του περσινού τηλεοπτικού "Γυρίσματα", Γιατζόγλου τον λένε και του αρέσουν οι βερμούδες, α, και την εκνευριστική φωνή της Βίδου. 6 με 8 ο Βασίλης Κουφόπουλος και η βραχνιασμένη Αριστερά του διασπασμένου πλέον Σύριζα, μετά επαναλήψεις, για να σβήσουμε 10-12 τη μέρα μας στο κονιάκ της άλλης κορυφαίας εκπομπής του σταθμού : Laternative και τέλος.
Σημειώνω εδώ ότι ο σταθμός αυτός είναι κατά τη γνώμη μου με διαφορά ο καλύτερος ειδησεογραφικός ραδιοφωνικός σταθμός της Αθήνας. Κάθε μισή και ακριβώς δελτίο ειδήσεων, κάθε 20΄ ανταπόκριση από τους δρόμους για την κίνηση, ιδίως για πρωί μέσα στο αμάξι είναι ό,τι πρέπει. Άσε που έχει και την πιο ερωτική φωνή στα fm - εννοώ αυτή που βγαίνει από μέσα απ' το σώμα της Έλλης Τριανταφύλλου, τρομερά υποκειμενική άποψη, ναι. Όμως, απ' την άλλη, όταν μια φίλη μου είπε ότι δουλεύει σε ένα γραφείο και ότι ακούνε skai από το πρωί μέχρι το βράδυ ακατάπαυστα, τρόμαξα. Ανησύχησα ειλικρινά για την πνευματική της ισορροπία, αυτής και των συναδέλφων της. Προβληματίστηκα μήπως αυτή η πρακτική από πλευράς αφεντικού μπορεί να θεωρηθεί ότι εμπίπτει στην έννοια των βασανιστηρίων, μήπως η επιχείρηση δεν πάει καλά και ο τύπος θέλει να τους κάνει να παραιτηθούν και άλλα τέτοια. Χωρίς πλάκα, καλός ο Σκάι αλλά για λίγο. Τον έχω αλλάξει πάρα πολλές φορές εκνευρισμένος και ενοχλημένος και δεν μπορώ να με φανταστώ να μην έχω τουλάχιστον αυτή την ευχέρεια. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν απλώς μια δουλειά, θα ζητούσε επίδομα (π.χ. έλλειψης ωτοασπίδων) και ο ίδιος ο Μπάμπης Παπαδημητρίου - κουρέας του κάθε επιδόματος, άσε που μπορεί να κατέβαινε και σε απεργία - o νεκροθάφτης κάθε απεργίας.
Προσπαθώ να καταλάβω τι με εκνευρίζει στο Σκάι. Δεν είναι οι άνθρωποί του με τις συνήθως κουραστικές φωνές τους, ούτε ότι μόνο δυο εκπομπές του αξίζουν πραγματικά (3/24 ώρες) στο καθημερινό του πρόγραμμα. Δεν είναι σίγουρα οι βαρετές απογευματινές επαναλήψεις εκπομπών στη ζώνη 20.00 - 22.00, σαν κενό στα κοφτερά δόντια του ρεπορτάζ που περιμένει να γεμίσει με ζωντανές μαραθώνιες μεταδόσεις πυρκαγιών, σεισμών και κάθε λογής καταστροφών. Δεν είναι ότι κάθε δελτίο ειδήσεων τελειώνει με την επωδό "Ολοένα και πληθαίνουν οι προσφορές συνανθρώπων μας που ανταποκρίνονται στην πρωτοβουλία ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΟΡΕΙ", ούτε τα καλέσματα σε αναδάσωση κάθε εβδομάδα που επαναλαμβάνονται κάθε πεντάλεπτο. Δεν είναι ότι μεταδίδει ζωντανά το Σαββατοκύριακο μόνο τους ποδοσφαιρικούς αγώνες των ομάδων του ΠΟΚ, δεν είναι ότι είναι μέρος ενός πολύ μεγάλου ομίλου με παρακλάδια Καθημερινές, RED fm, woop.gr και δε συμμαζεύεται. Δεν είναι τόσο ότι είναι απόλυτα αυτοαναφορικός σταθμός αφού μεγάλο μέρος του προγράμματός του αφιερώνεται σε πρωτοβουλίες του ίδιου του σταθμού, συνεντεύξεις που πήραν οι ίδιοι προηγουμένως, δεν είναι ότι είναι πολύ φιλελεύθερος για τα γούστα μου (που είναι), δεν είναι ότι ώρες - ώρες νομίζω ότι εκπέμπει κάπου στις παραλίες της Φλόριντα (ιδίως αυτό το ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΟΡΕΙ είναι πιο αμερικανιά και απ΄την κόρη των Κλίντον, ο σταθμός πουλάει χύμα ελεημοσύνη και οι ελεήμονες ακροατές διαφημίζονται ανέξοδα και δήθεν κοινωνικά υπέυθυνα : το φροντιστήριο ξένων γλωσσών καγιάκ προσφέρει σε είκοσι παιδάκια δωρεάν φοίτηση για ένα χρόνο στην α΄ προκαταρκτική τάξη/ απ' τα είκοσι αυτά που θα μπουν στο μαγαζί πόσα θα κάτσουν να κάνουν τις υπόλοιπες 8 τάξεις πληρώνοντας, πάνω ή κάτω από δέκα πέντε, ωραίες ιδέες, να τις χαίρεστε). Δεν είναι που τον θυμάμαι να τον ακούμε στο οικογενειακό Μάζντα και ότι είναι ο μόνος σταθμός που θυμάμαι να ακούει ο πατέρας μου. Δεν είναι ότι κάποια φάση είχε διευθυντή ειδήσεων τον Πάνο Παναγιωτόπουλο, ντου του ρου ντου ρου ντου ντου ντου ... είν' η γυναίκα του Πατώκου.
Αυτό που με εκνευρίζει είναι ότι ο ΣΚΑΙ το παίζει κάτι παραπάνω από αυτό που πραγματικά είναι, δηλαδή μια ακόμη εταιρία (του Αλαφούζου). Πουλάει οικολογία, κοινωνική ευαισθησία, πουλάει άποψη πολιτική, πουλάει καμπάνιες καλυτέρευσης της ζωής, πουλάει βιβλία σε καλές τιμές, πουλάει πουλάει διαφοροποιούμενος ελάχιστα από αυτήν την άποψη από κοινωνικά καρκινώματα όπως οι ΠΑΕ ή από ψυχοπαθολογικές προσωπικότητες όπως ο Αυτιάς, που πουλάνε ψευδαίσθηση παρέας σε ηλικιωμένους. Θέλει να είναι ο άνθρωπος ΣΚΑΙ, ο κολλητός, ο συνοδοιπόρος, βοήθεια σε μια δύσκολη στιγμή, ενημέρωση αλλά και στήριγμα. Μεγάλη πουστιά αυτό κύριε Άρη μου, κύριε Αλαφούζε μου, παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους φωνάζοντας "δε θα γίνεις άνθρωπος ποτέ /ρε σταθμέ, ρε σταθμέεεεέ". Όχι άλλη αναδάσωση, έλεος.
Προσπαθώ να καταλάβω τι με εκνευρίζει στο Σκάι. Δεν είναι οι άνθρωποί του με τις συνήθως κουραστικές φωνές τους, ούτε ότι μόνο δυο εκπομπές του αξίζουν πραγματικά (3/24 ώρες) στο καθημερινό του πρόγραμμα. Δεν είναι σίγουρα οι βαρετές απογευματινές επαναλήψεις εκπομπών στη ζώνη 20.00 - 22.00, σαν κενό στα κοφτερά δόντια του ρεπορτάζ που περιμένει να γεμίσει με ζωντανές μαραθώνιες μεταδόσεις πυρκαγιών, σεισμών και κάθε λογής καταστροφών. Δεν είναι ότι κάθε δελτίο ειδήσεων τελειώνει με την επωδό "Ολοένα και πληθαίνουν οι προσφορές συνανθρώπων μας που ανταποκρίνονται στην πρωτοβουλία ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΟΡΕΙ", ούτε τα καλέσματα σε αναδάσωση κάθε εβδομάδα που επαναλαμβάνονται κάθε πεντάλεπτο. Δεν είναι ότι μεταδίδει ζωντανά το Σαββατοκύριακο μόνο τους ποδοσφαιρικούς αγώνες των ομάδων του ΠΟΚ, δεν είναι ότι είναι μέρος ενός πολύ μεγάλου ομίλου με παρακλάδια Καθημερινές, RED fm, woop.gr και δε συμμαζεύεται. Δεν είναι τόσο ότι είναι απόλυτα αυτοαναφορικός σταθμός αφού μεγάλο μέρος του προγράμματός του αφιερώνεται σε πρωτοβουλίες του ίδιου του σταθμού, συνεντεύξεις που πήραν οι ίδιοι προηγουμένως, δεν είναι ότι είναι πολύ φιλελεύθερος για τα γούστα μου (που είναι), δεν είναι ότι ώρες - ώρες νομίζω ότι εκπέμπει κάπου στις παραλίες της Φλόριντα (ιδίως αυτό το ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΟΡΕΙ είναι πιο αμερικανιά και απ΄την κόρη των Κλίντον, ο σταθμός πουλάει χύμα ελεημοσύνη και οι ελεήμονες ακροατές διαφημίζονται ανέξοδα και δήθεν κοινωνικά υπέυθυνα : το φροντιστήριο ξένων γλωσσών καγιάκ προσφέρει σε είκοσι παιδάκια δωρεάν φοίτηση για ένα χρόνο στην α΄ προκαταρκτική τάξη/ απ' τα είκοσι αυτά που θα μπουν στο μαγαζί πόσα θα κάτσουν να κάνουν τις υπόλοιπες 8 τάξεις πληρώνοντας, πάνω ή κάτω από δέκα πέντε, ωραίες ιδέες, να τις χαίρεστε). Δεν είναι που τον θυμάμαι να τον ακούμε στο οικογενειακό Μάζντα και ότι είναι ο μόνος σταθμός που θυμάμαι να ακούει ο πατέρας μου. Δεν είναι ότι κάποια φάση είχε διευθυντή ειδήσεων τον Πάνο Παναγιωτόπουλο, ντου του ρου ντου ρου ντου ντου ντου ... είν' η γυναίκα του Πατώκου.
Αυτό που με εκνευρίζει είναι ότι ο ΣΚΑΙ το παίζει κάτι παραπάνω από αυτό που πραγματικά είναι, δηλαδή μια ακόμη εταιρία (του Αλαφούζου). Πουλάει οικολογία, κοινωνική ευαισθησία, πουλάει άποψη πολιτική, πουλάει καμπάνιες καλυτέρευσης της ζωής, πουλάει βιβλία σε καλές τιμές, πουλάει πουλάει διαφοροποιούμενος ελάχιστα από αυτήν την άποψη από κοινωνικά καρκινώματα όπως οι ΠΑΕ ή από ψυχοπαθολογικές προσωπικότητες όπως ο Αυτιάς, που πουλάνε ψευδαίσθηση παρέας σε ηλικιωμένους. Θέλει να είναι ο άνθρωπος ΣΚΑΙ, ο κολλητός, ο συνοδοιπόρος, βοήθεια σε μια δύσκολη στιγμή, ενημέρωση αλλά και στήριγμα. Μεγάλη πουστιά αυτό κύριε Άρη μου, κύριε Αλαφούζε μου, παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους φωνάζοντας "δε θα γίνεις άνθρωπος ποτέ /ρε σταθμέ, ρε σταθμέεεεέ". Όχι άλλη αναδάσωση, έλεος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου