Αίσθηση αδικίας

έξω : "Η δικαιοσύνη, στην οποία θα προσφύγω, αποτελεί τη μεγαλύτερη ασφάλεια έναντι της πρωτοφανούς,  συντονισμένης επίθεσης που τις τελευταίες μέρες γίνεται εις βάρος μου, αλλά και όλων των μελών της οικογένειάς μου ... (δήλωση Ιουνίου του 2010, εδώ)."

[ΟΚ, παρόμοιες δηλώσεις αποτελούν γνωστά κλισέ "επωνύμων" κατηγορούμενων, πολιτικών ή άλλων (έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη, μην παρεμβαίνουμε στο έργο της δικαιοσύνης ή αφήστε απερίσπαστη τη δικαιοσύνη, να κάνει τη δουλειά της κ.ο.κ.). Έρχονται δε, συνήθως, να ακολουθήσουν άλλες ξύλινες δηλώσεις του στυλ "αν έχετε αποδείξεις/στοιχεία, να τα πάτε στον εισαγγελέα", περί δήθεν πόλεμου λάσπης κ.α., οι οποίες πραγματοποιούνται τις περισσότερες φορές από το βήμα του κοινοβουλίου, από τα χείλη ανθρώπων που στο πίσω μέρος του μυαλού τους έχουν υπολογίσει με κάθε λεπτομέρεια τα πάντα : από την αποστολή της δικογραφίας στη Βουλή και το χρόνο της αίτησης για άρση της ασυλίας τους μέχρι τις βουλευτικές συνόδους που έχουν παρέλθει από τις πράξεις και τη συμπλήρωση του χρόνου της ειδικής παραγραφής των εναντίον τους κατηγοριών. Ειδικά οι πολιτικοί μας έχουν δώσει διαχρονικά ρεσιτάλ δημοσίων δηλώσεων και όσον αφορά στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης.]

μέσα : "Η προσωρινή κράτηση της κόρης μου Αρετής, χωρίς τους λόγους που απαιτεί ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας, και η διαπόμπευση της με την προφυλάκισή της, με μόνο της «αμάρτημα» ότι είναι κόρη μου και φέρει το όνομά μου, ξεπερνά κάθε όριο και μας γυρίζει σε εποχές που όλοι θα ήθελαν να ξεχάσουν ... (χθεσινή δήλωση, εδώ).

Που πήγε αυτή η, σίγουρη έξω, αίσθηση της ασφάλειας ; Πόσο γρήγορα κάποιος που απολάμβανε για δεκαετίες την προστασία των θεσμών στρέφεται με τόση μανία εναντίον τους, μπαίνοντας στην ουρά, πίσω από όσους κατέθεσαν αίτηση εξαίρεσης στην ανάκριση πριν από αυτόν (ενδεικτικά : Θέμος Αναστασιάδης, Σάκης Κεχαγιόγλου, Ιάκωβος Γιοσάκης, περισσότερα για το θέμα εδώ.)

Τι απέγινε η περιβόητη ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και τώρα καταγγέλλονται ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ότι «τα έκαναν πλακάκια» στην Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής, από κοινού σχεδίασαν και εκτέλεσαν την ποινική δίωξη για παθητική δωροδοκία, που αποτελεί πρωτοφανή πολιτική δίωξη με νομικό μανδύα σε βάρος μου, μια και το Δικαστικό Συμβούλιο του ΑΕΔ κήρυξε αμετάκλητα την δίωξη αυτή ως απαράδεκτη και ανυπόστατη. Δεν αρκέστηκαν, όμως, στη δική μου, σε «ζωντανή σύνδεση», σύλληψη και φυλάκιση. Δεν αρκέστηκαν στη διαρκή κατασυκοφάντηση και διαπόμπευση εμού και της οικογένειάς μου για ανυπόστατες κατηγορίες, αλλά εφαρμόζοντας στην πράξη τη «μαύρη» θεωρία της «οικογενειακής ευθύνης» επιδιώκουν τη μεγιστοποίηση των όποιων προεκλογικών οφελών με μια παρωδία «κάθαρσης», που μετατρέπει πλέον τη δική μου δίωξη σε πολιτικό και επικοινωνιακό «κανιβαλισμό» σε βάρος αθώων.» ;

Νομίζω ότι η απάντηση στο ερώτημα είναι το αδιανόητο ενδεχόμενο της φυλακής, ο Άκης βιώνει από πριν το Πάσχα το αδιανόητο, δεν το χωράει ο νους του, σύμφωνα με τη σημερινή έκδοση της Καθημερινής στο άκουσμα της είδησης της προφυλάκισης της μοναχοκόρης του "άρχισε να τρέμει σύγκορμος", έχουμε εισέλθει όλοι σε μια φάση που το αδιανόητο παρουσιάζεται ως ενδεχόμενο, για κάποιους από εμάς είναι ήδη πραγματικότητα, θυμάμαι σε ένα ντοκυμαντέρ για την Αργεντινή έναν κύριο να στέκεται έξω από μια τράπεζα που φρουρείται από αστυνομικούς και να λέει "γύρισε ο κόσμος ανάποδα, η αστυνομία προστατεύει τους κλέφτες από τους πολίτες", ο κόσμος γύρισε τα μέσα έξω, Άκη, σαν κάλτσα. Αδιανόητο, σαν υποβρύχιο που γέρνει.