Το δικαίωμα της ψήφου

Τίποτα, απλά γιούρομπανκ. (προφορικά και ανεπίσημα)

και άλφαμπανκ  (εγγράφως): 

Εθνική επιδίωξη, λοιπόν,  αποτελεί η υλοποίηση των δεσμεύσεων που έχουμε αναλάβει με συντονισμένο και αποφασιστικό τρόπο από μια ισχυρή ελληνική κυβέρνηση σε συνεργασία με τους εταίρους μας στην ΕΕ-27 και το ΔΝΤ.  Στο πλαίσιο αυτό, η προτεινόμενη από κάποια πολιτικά κόμματα αντιστροφή της πορείας υλοποίησης του Μνημονίου θα στερήσει την ελληνική οικονομία από τα σημαντικά κεφάλαια τα οποία είναι απολύτως αναγκαία αφενός για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της μετά τις ζημιές από το PSI plus και αφετέρου για την έγκαιρη ανάκαμψη και ανάπτυξή της. 

Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις (χάρι πότερ). ΄Οσοι τις προτείνουν,  παραπλανούν τους πολίτες (επικίνδυνοι) και δημιουργούν ψευδαισθήσεις (αφελείς).  Τα κόμματα που προτείνουν αναθεώρηση της δανειακής σύμβασης θα πρέπει να εξηγήσουν πού θα βρεθούν τα χρήματα για να χρηματοδοτηθούν τα ελλείμματα του δημοσίου, που θα μεγαλώσουν εάν αντιστραφούν οι πολιτικές του Μνημονίου. ΄Ηδη,  λόγω της πολιτικής αστάθειας,  οι ανάγκες χρηματοδότησης μεγαλώνουν λόγω καθυστερήσεων στην είσπραξη των φορολογικών εσόδων και στον τομέα των αποκρατικοποιήσεων. Η έξοδος από το Μνημόνιο δεν είναι συνώνυμο της εξόδου από την κρίση.  Αντιθέτως, βάζει την χώρα σε ακόμη μεγαλύτερες περιπέτειες.  Τα πολιτικά κόμματα πρέπει να εξηγήσουν στους πολίτες γιατί η υλοποίηση του Μνημονίου θα οδηγήσει στην ανάπτυξη και όχι να προωθούν την απαγκίστρωση από το Μνημόνιο ως συνώνυμο της ανάπτυξης. Μπορεί οι πολιτικές αυτές να δημιουργούν ύφεση μεσοπρόθεσμα αλλά, σε μεγάλο βαθμό, αυτό εξαρτάται από τον τρόπο εφαρμογής του Μνημονίου και την ύπαρξη ή μη συνοδευτικών πολιτικών βελτίωσης του επενδυτικού κλίματος. Η έξοδος από το Μνημόνιο δεν θα μειώσει την ανεργία.  Αυτό που θα βελτιώσει την κατάσταση είναι οι δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις μέσω ΕΣΠΑ,  η επανεκκίνηση (Ζάππππειο 1, 2, 3 και 4) των μεγάλων έργων υποδομής με την συμβολή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και οι αποκρατικοποιήσεις,  που μπορούν να φέρουν άμεσες ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα.  Όλα τα ανωτέρω,  όμως,  δεν μπορούν να γίνουν εκτός του κοινοτικού πλαισίου αναφοράς. Αυτά είναι σημεία που θα μπορούσαμε να διαπραγματευτούμε (όλοι μαζί), μαζί με στόχους για την μείωση της ανεργίας.

Η πολυπόθητη ανάπτυξη δεν εξορκίζεται.  

Δημιουργείται μέσα από προϋποθέσεις σταθερότητας.  Βαυκαλίζονται όσοι νομίζουν ότι θα φέρουν την ανάπτυξη με το έτσι θέλω, με λεφτά από τους πλούσιους,  φόρους στον τζίρο των επιχειρήσεων κλπ.  Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να νομοθετήσει αύξηση των εισοδημάτων,  εκτός και αν τυπώνει πληθωριστικό χρήμα.  Ούτε η ανάπτυξη πρόκειται να ξεκινήσει με τις τράπεζες να διαθέτουν χρήματα που δεν έχουν στην αγορά. Μόνον η επανάκαμψη των καταθέσεων στο τραπεζικό σύστημα,  που είναι συνάρτηση της αποκατάστασης εμπιστοσύνης μέσω διαφύλαξης ενός πλαισίου σταθερότητος στην λειτουργία της οικονομίας,  είναι δυνατόν να οδηγήσει στην χορήγηση νέων δανείων στην αγορά.

Οι τράπεζες έχουν πρώτιστο καθήκον να προστατεύουν τις καταθέσεις και για να το κάνουν αυτό θα πρέπει να είναι επαρκώς κεφαλαιοποιημένες. Και αυτό επιτυγχάνεται με τα €18  δισ. σε κεφάλαια με τα οποία ενισχύονται.  H επίκληση της κρατικοποίησης των τραπεζών ως αντίβαρο στην χορήγηση των €18 δις, δεν πρόκειται να δημιουργήσει από μόνη της ρευστότητα.  Οι αρχές της πολιτικής οικονομίας δεν αλλάζουν είτε οι τράπεζες είναι ιδιωτικές είτε είναι κρατικές. 


και για να καταλήξουμε και σε ένα συμπέρασμα :

"Στις 17 Ιουνίου, η Ελλάδα θα βρεθεί σε ένα σταυροδρόμι, μεταξύ της ελπίδας και του χάους, μεταξύ της Ευρωπαϊκής μας ταυτότητας και της επικίνδυνης απομόνωσης, μεταξύ μιας νέας αφετηρίας αναγέννησης και της απαρχής νέων δεινών."

Η συμμαχία των ευρωπαϊκών πατριωτικών δυνάμεων που συγκροτεί η Νέα Δημοκρατία εγγυάται την ελπίδα, την Ευρώπη, την αναγέννηση. Οι πολίτες έχουν την επιλογή στα χέρια τους.