Τα δεδομένα

Σήμερα υποτίθεται ότι η τρόικα εσωτερικού, με προεξάρχουσα τη ΔΗΜ.ΑΡ., όρθωσε το ανάστημά της αναφορικά με τα εργασιακά, δηλαδή είπε στη συμμορία του Τόμσεν "ως εδώ και μη παρέκει", αρνούμενη να ψηφίσει την πλήρη απορρύθμιση του ό,τι απέμεινε από αυτό που τα παλιά τα χρόνια αποκαλούσαμε εργατικό δίκαιο. Το επίκεντρο του ενδιαφέροντος έχει μετατοπιστεί, υποτίθεται, από το όλον στο μέρος που αφορά τριετίες, ορισμό πλαφόν στις αποζημιώσεις απόλυσης και μείωση ή κατάργηση επιδομάτων, θέσπιση εξαήμερης εβδομαδιαίας εργασίας κ.λ.π. Έχουμε ήδη χωνέψει, υποτίθεται, τις νέες οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, τη γενική αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης κατά δύο χρόνια, την κατάργηση του αφορόλογητου, τη συνολική αλλαγή του φορολογικού νόμου με βασική στόχευση αυτού τα μικρομεσαία εισοδήματα, καθώς και πλήθος άλλων μέτρων όπως αυτά έχουν πλημμυρίσει τα αυτιά μας για πάνω από ένα μήνα. 

Στο σημείο αυτό διακρίνουμε εύλογα τρεις περιπτώσεις : 

α) η τρόικα εξωτερικού, ύστερα από την επίμονη άρνηση αυτής του εσωτερικού, κάνει πίσω στις παράλογες απαιτήσεις της που εξαθλιώνουν συνολικά τον κόσμο της εργασίας. In that case, περιχαρείς οι ηγέτες της τρικομματικής μας κατάντιας θα εισηγηθούν στους βουλευτές τους την ψήφιση των υπολοίπων θανατηφόρων (για την οικονομία και για τον καθένα μας ξεχωριστά) διατάξεων, οι οποίες θα έρθουν στο κοινοβούλιο με τη νομοτεχνική μορφή ενός μόνο άρθρου, τα μέτρα θα ψηφιστούν από την πλειοψηφία και η ζωή μας θα συνεχίσει να κυλάει εν μέσω τακτικών εγγράφων ειδοποιήσεων από τη Δ.Ο.Υ. της περιοχής μας για την καταβολή ληξιπρόθεσμων προς το Δημόσιο χρεών, το ύψος των οποίων θα καθορίζεται ανάλογα με το κατά πόσο ο καθένας από εμάς αξιοποίησε την όποια αποταμιευτική δυνατότητα είχε τα προηγούμενα χρόνια. 

β) η τρόικα εξωτερικού στυλώνει και τα έξι της ποδάρια και μας ρίχνει ένα τελεσίγραφο του στυλ It's that way or the highway, εννοώντας προφανώς την κλειστή, για εμάς, λεωφόρο των διεθνών αγορών, ρίχνοντάς μας μονομιάς στην αγκαλιά των σκέψεων του Αλέκου Αλαβάνου. Τι θα κάνουν οι τρεις πολιτικοί μας φωστήρες σε αυτή την περίπτωση ; Αυτοί που έχουν ενστερνιστεί δημόσια σε κάθε περίσταση ότι πρέπει να κάνουμε πράξη τα όσα είχαμε προσυμφωνήσει, μέχρι κεραίας, προκειμένου να πάρουμε την πολυπόθητη δόση, αυτοί που έχουν στηρίξει όλες τις μετεκλογικές τους επιλογές στην παραδοχή ότι δεν υπάρχουν περιθώρια αναδιαπραγμάτευσης τώρα, αλλά μετά την ψήφιση των μέτρων, αυτοί που μέχρι χθες μας έλεγαν ότι δεν είναι παραλογισμός τα όσα απαιτούν οι δανειστές, που θα βρουν τα πολιτικά αρχίδια να αλλάξουν, εν μέσω των συνομιλιών που έχουν από πριν ευλογήσει πλήρως, αποδεχόμενοι τα πάντα, την αποκρυσταλλωμένη πολιτική τους θέση ; Θα διακινδυνεύσουν την παραμονή της χώρας στο ευρώ ; Θα παίξουν με το μέλλον των παιδιών μας ; Θα πολιτευτούν επιλέγοντας ανεύθυνα το δρόμο της καταστροφής ή θα πάρουν δύσκολες, μα αναγκαίες αποφάσεις ; Θα ακολουθήσουν τις σειρήνες του εύκολου λαϊκισμού ή θα αποφασίσουν με γνώμονα τα πραγματικά προβλήματα του τόπου ; Θα γίνουν τελικά ο Τσίπρας που λοιδορούσαν ; 

γ) Εξωτερικού και εσωτερικού θα μοιράσουν τη διαφορά στα εργασιακά ώστε οι μεν να υποστηρίζουν ότι "εμείς σώσαμε το τάδε και το δείνα, δοξάστε μας" και οι δε ότι "κανένας δεν θα πάρει από εμάς στο μέλλον λεφτά χωρίς αίμα", που είπε και ένας υπουργός και τώρα νοσηλεύεται με αιμάτωμα. Τα μέτρα θα ψηφιστούν με την κοινωνία να κανονιοβολείται κανονικά από το Μέγκα με πυρά τύπου "τελευταία στιγμή διασώθηκαν οι τριετίες", "ναι έχουμε κυβέρνηση", "αίσιο τέλος στο σκληρό πόκερ", "με μικρές παραχωρήσεις εξασφαλίσαμε τη δόση", "άτακτη υποχώρηση της τρόικας στο θέμα των αποζημιώσεων" κ.λ.π. ενώ, στο μεταξύ, όλα τα υπόλοιπα μέτρα δεδομένα.    

Θα δείξει.