Πάνε οι καιροί που κάποιοι άνοιγαν και λειτουργούσαν κοσμηματοπωλεία, ήρθε η ώρα των ενεχυροδανειστήριων. "Αγορά χρυσού", "αγοράζω παλιά κοσμήματα", ταμπέλες ενός κόσμου που έχει μόνο παλιά χρυσαφικά για σκότωμα και όχι την ευκαιρία να αγοράσει καινούρια, οι εποχές της αγοράς και του ξεπουλήματος εναλλάσσονται στο ταμπλό, το ένα πάνω στ' άλλο τα ενοικιαστήρια σχηματίζουν αφίσες στις εισόδους, κιτρινοκόκκινες ενδείξεις εσωτερικού των κτιρίων κενού, προτυπωμένα ίχνη νοικοκυριών που πήγαν στο χωριό ή νεαρών που γύρισαν στο εφηβικό τους δωμάτιο ηττημένοι, το βλέμμα των επιβατών στα δημόσια μεταφορικά μέσα παγωμένα γερμανικό, ο κόσμος στις πορείες όλο και λιγότερος, όλο και πιο μελαγχολικός, στα στενά δρομάκια κυνηγούν τους μετανάστες με μίσος, στις κεντρικές λεωφόρους οι μπάτσοι όρθιοι επιβλέπουν την τάξη, οι εργαζόμενοι που διαμαρτύρονται συλλαμβάνονται, οι άνεργοι είναι αόρατοι, απ' τις τράπεζες σου τηλεφωνούν καθημερινά πιέζοντας να πάρουν χρήματα που δεν έχεις, οι πολιτικοί ασχολούνται με την παραμονή της χώρας στο ευρώ, οι δημοσιογράφοι και τα κανάλια με μια εξάωρη επίσκεψη, με μια λίστα που χάθηκε, με μια ένορκη κατάθεση που εμπλέκει κάποιον πρόεδρο σε κάποιο σκάνδαλο, με συγχωνεύσεις τραπεζικών ομίλων, ο κόσμος με την επιβίωσή του που γίνεται κάτι σαν άθλος, το να διαμαρτυρηθείς μάταιο, το να αδιαφορήσεις ελεεινό, κάποιοι σήμερα έστρωσαν το τραπέζι με ό,τι λεφτά πήραν απ' τις βέρες, πάνε οι καιροί που κάποιοι άνοιγαν σπίτια και αγόραζαν βέρες, ήρθε η ώρα των ενεχυροδανειστήριων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου