Από τον ποταμό των προχθεσινών μέτρων πρέπει να επισημανθεί μια μικρή παράγραφος, με την οποία, στο πλαίσιο της ίδιας εισπρακτικής λογικής που διέπει το σύνολο των υπόλοιπων διατάξεων ορίζεται ότι :
ΙΓ.1. ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ 1.
Η παράγραφος 1 του άρθρου 82 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «1. H περιοριστική της ελευθερίας ποινή, που δεν υπερβαίνει το ένα έτος µετατρέπεται σε χρηµατική ποινή ή πρόστιµο. Η περιοριστική της ελευθερίας ποινή που είναι µεγαλύτερη από ένα έτος και δεν υπερβαίνει τα δύο µετατρέπεται σε χρηµατική ποινή, εκτός αν ο δράστης είναι υπότροπος και το δικαστήριο µε απόφασή του ειδικά αιτιολογηµένη κρίνει ότι απαιτείται η µη µετατροπή της για να αποτραπεί ο δράστης από την τέλεση άλλων αξιόποινων πράξεων. Η περιοριστική της ελευθερίας ποινή που είναι µεγαλύτερη από δύο έτη και δεν υπερβαίνει τα πέντε µετατρέπεται σε χρηµατική ποινή, εκτός αν το δικαστήριο µε απόφασή του ειδικά αιτιολογηµένη κρίνει ότι απαιτείται η µη µετατροπή της για να αποτραπεί ο δράστης από την τέλεση άλλων αξιόποινων πράξεων.»
Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της αλλαγής που πραγματοποιήθηκε προχθές στον ποινικό μας κώδικα, πρέπει να τονιστεί ότι η βασική διάκριση των ποινικά αξιόποινων πράξεων είναι αυτή που στηρίζεται στην απειλούμενη ποινή κάθε πράξης, κατ' άρθρο 18 του Ποινικού Κώδικα.
Με βάση αυτή οι αξιόποινες πράξεις διακρίνονται σε : α) πταίσματα (τιμωρούνται με κράτηση ή πρόστιμο), β) πλημμελήματα (τιμωρούνται με φυλάκιση, δηλαδή 10 μέρες - 5 χρόνια) και γ) κακουργήματα (τιμωρούνται με κάθειρξη, δηλαδή 5 χρόνια - ισόβια κάθειρξη).
Όπως γίνεται πλήρως αντιληπτό, μετά την ψήφιση του λεγόμενου και μνημονίου ΙΙΙ, η χώρα μας μπορεί να γίνεται και η πρώτη χώρα παγκοσμίως στην οποία ο κανόνας θα είναι ότι "φυλακή δεν πας παρά μόνο αν καταδικαστείς για κακούργημα", καθώς η φυλάκιση ως περιοριστική της ελευθερίας ποινή είναι κατ' αρχήν εξαγοράσιμη σε όλες τις περιπτώσεις. Με άλλα λόγια, στην Ελλάδα σήμερα δεν τιμωρούνται με πραγματική φυλάκιση τα πταίσματα και τα πλημμελήματα, παρά μόνο αν δεν έχεις να πληρώσεις την μετατροπή των ποινών αυτών σε χρήμα.
Ενδεικτικά τα αδικήματα της απάτης, της κλοπής, της ψευδορκίας, της δωροδοκίας, της πλαστογραφίας, της εκβίασης, της σωματικής βλάβης, κ.λ.π. στην απλή τους μορφή και στο βαθμό που ο δράστης έχει την οικονομική επιφάνεια να πληρώσει, καθίστανται από προχθές ουσιαστικά ατιμώρητα, καθώς δεν θα επιφέρουν ποινή εγκλεισμού σε φυλακή.
Πέραν της αβάσταχτης αδικίας ενός γενικού και αφηρημένου κανόνα όπως αυτού, ο οποίος επιτρέπει την αποφυγή της φυλάκισης των δραστών εγκλημάτων με μοναδικό κριτήριο την οικονομική τους επιφάνεια, πέραν του γεγονότος ότι το ελληνικό κράτος έχει επιλέξει συνειδητά να χαρακτηρίζει ποινικά ως κακούργημα την αποφυγή της πληρωμής ΦΠΑ και χρεών προς το Δημόσιο από ένα ύψος και πάνω, προκειμένου να φυλακίζει πραγματικά τους οφειλέτες, ενώ από την άλλη αφήνει τις μεταξύ ιδιωτών αξιόποινες πράξεις στην πλήρη πραγματικά ατιμωρησία, πέραν του γεγονότος ότι μόλις προ εξαμήνου τα όρια που έκαναν κακουργηματικές τις πράξεις π.χ. της απάτης αυξήθηκαν από τις 73.000 στις 120.000 ευρώ, προκειμένου να χαρακτηρίζονται όλο και περισσότερες πράξεις ως πλημμελήματα, πρέπει η ελληνική κυβέρνηση να κατανοήσει ότι η φοροεισπρακτική λογική του "παρανομώ και πληρώνω, δεν τρέχει και τίποτα, έχω", αντί να γεμίσει τα δημόσια ταμεία, θα έχει ως αποτέλεσμα να ξεχειλίσει η λαϊκή οργή για την ολοένα διογκούμενη κοινωνική αδικία, με ό,τι αυτό σημαίνει για το λαϊκισμό που τροφοδοτεί τους φασίστες της Χρυσής Αυγής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου