Δικηγόροι και νέος ΚΠολΔ

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς δικηγόρος και να ακούει την έδρα π.χ. του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, να αναβάλλει τη συζήτηση μιας τυχαίας υπόθεσης, προχθές, για το Μάρτιο του 2017, προκειμένου να συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει τεράστιο πρόβλημα αναφορικά με τους ρυθμούς της απονομής της ελληνικής Δικαιοσύνης. Ιδίως αν έτυχε να ακούσεις στις ειδήσεις πρόσφατα σχετικά με την καταδίκη του καπετάνιου εκείνου του φέρυ μποτ στη Νότια Κορέα, το ναυάγιο του οποίου συνέβη την άνοιξη του τρέχοντος έτους - και εκδόθηκε εντός επτά μηνών η πρωτόδικη (καταδικαστική) απόφαση - ή αν παρακολούθησες το σόου της δίκης του Ο. Πιστόριους, η οποία, ανεξάρτητα της ουσιαστικής της ορθότητας ή της αμεροληψίας της κρίνουσας δικαστή, διεξήχθη εντός του έτους από το έγκλημα, καταλαβαίνεις ότι η κατάσταση, εδώ, από άποψη ταχύτητας, είναι για κλάμματα. Γεγονός γνωστό τοις πάσι και ιδίως στην πολιτική ηγεσία, τους δικαστές και τους δικηγόρους. Κοινώς : βοά ο τόπος. Ποιες είναι οι αιτίες του φαινομένου, όμως ; 

Το θεσμικό πλαίσιο σίγουρα, η έλλειψη της υλικοτεχνικής υποδομής δικαστών και δικαστηρίων, η δικομανία του Έλληνα, οι παρελκυστικές επιλογές των πληρεξούσιων δικηγόρων (στα πολιτικά δικαστήρια) και των συνηγόρων υπεράσπισης (στα ποινικά), η αποτυχία αξιοποίησης των νέων τεχνολογικών μέσων προς τον σκοπό της απονομής δικαιοσύνης, η επιστημονική ανεπάρκεια σχετικά μεγάλου τμήματος τόσο των λειτουργών (δικαστές) όσο και των συλλειτουργών (δικηγόροι) της δικαιοσύνης, η συντεχνιακή λογική των ενδιαφερόμενων φορέων, ο κομματισμός των θεσμικών οργάνων κ.ο.κ. - θα μπορούσαμε να συνεχίζουμε μέχρι το ιστολόγιο να μετασχηματιστεί σιγά - σιγά σε αιγυπτιακό πάπυρο. Η γνώμη όμως που διατυπώνεται εδώ είναι ότι το πρόβλημα της ταχύτητας της απονομής της δικαιοσύνης αποτελεί μέρος του σημερινού δυσλειτουργικού μοντέλου της, δηλαδή μια έκφανση του γενικότερου ζητήματος, το οποίο είναι η ποιότητα της απονεμόμενης δικαιοσύνης. Μέρος του όλου. Και βεβαίως όταν η καταδίκη κάποιου για μια αξιόποινη - ας πούμε κακουργηματική - πράξη έρχεται στ' αυτιά του ύστερα από περίπου δέκα χρόνια από την τέλεση του εγκλήματος, κατά μεσο όρο, και μάλιστα δια των χειλέων του πληρεξούσιου δικηγόρου του και όχι απ' ευθείας, υπάρχει σίγουρα ένα τεράστιο φάουλ του συστήματος, το οποίο είναι αναμφίβολα ανίκανο να σωφρονίσει και να αποκαταστήσει τη διαρρηχθείσα έννομη τάξη, ή όταν για την εκδίκαση μιας αγωγής εμπραγμάτου χαρακτήρα απαιτείται δεκαετία από την κατάθεση για να βγει μια τελεσίδικη άκρη ή όταν καταθέτεις αίτηση υπαγωγής στο ν. 3869/2010 στο Ειρηνοδικείο Σπάτων και αυτή ορίζεται να συζητηθεί το έτος 2028, ο κάθε Χ. Αθανασίου έχει μια τεράστια ευκαιρία να προπαγανδίσει τον νέο κώδικα ως φάρμακο, να τον λανσάρει ως επιταχυντή. Όμως θα επιταχύνει τι; Την έκδοση διαταγών πληρωμής με ανυπόγραφα τιμολόγια ; Την κατάθεση μηνύσεων με 100 ευρώ παράβολο ; Την εκδίκαση εφέσεων με 200 ; Την άσκηση φορολογικών προσφυγών με προπληρωμένο το 50% του άδικου προστίμου ; Την συνεχιζόμενη κατάρρευση της έννοιας του τεκμηρίου της αθωότητας ; Τη διαπόμπευση των εκδιδόμενων γυναικών ; Τη σύλληψη των μαθητών που συμμετέχουν σε καταλήψεις ; Τη μετατροπή της κατηγορίας πράξεων που οφείλονται σε αμέλεια σε ενδεχόμενο δόλο, αν ο αριθμός των θυμάτων υπερβαίνει τους δέκα και δακρύσει κάποιος τηλεπαρουσιαστής στη βραδινή οθόνη ; Θα μάθει γράμματα στους παλιούς Ειρηνοδίκες ; Θα μας διαβεβαιώσει για την ανεξαρτησία των διορισμένων Αρεοπαγιτών ; Θα μας μάθει εκ νέου την ανεξαρτησία της δικαστικής αρχής, η οποία στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής ξύπνησε μόνο μετά το έγγραφο σκούντημα του Δένδια ; Θα μας εξηγήσει τους λόγους της αναπομπής υποθέσεων από τη Βουλή στον αρμόδιο Εισαγγελέα, για συμπλήρωση, με την υπογραφή του ; Θα επιταχύνει την αυτόφωρη διαδικασία, όπως αυτή διεξάγεται στο κτίριο 2 της σχολής Ευελπίδων, με δίκες αλλοδαπών με δήθεν μεταφραστές ή και χωρίς, αρκετά επιταχυμένη δεν είναι ήδη ; Πιο πολύ χρόνο κάθονται στη σήμανση από το έδρανο του κατηγορουμένου, με την (ορθόδοξη) καμπάνα να ακούγεται ρυθμικά σε κάθε αλλόθρησκο, δώδεκα μήνες, δέκα οκτώ, είκοσι τέσσερις ... με τους αστυνομικούς να παίζουν το δικηγόρο, με τους διορισμένους από το Δικαστήριο συνηγόρους στα κακουργήματα να τηρούν μόνο τα προσχήματα. Μην μείνει με το παράπονο ο κατηγορούμενος ότι δεν είχε δικηγόρο - υπάρχει και το ΕΔΔΑ.

Τέλος πάντων, διαβάζω στην προτεινόμενη ως νέα διάταξη του άρθρου 933 ΚΠολΔ ότι η απόφαση επί της ανακοπής εκδίδεται υποχρεωτικά εντός εξήντα ημερών από τη συζήτησή της (της ανακοπής). Όπως ακριβώς η αίτηση του οφειλέτη περί υπαγωγής στο ν. 3869/2010 προσδιορίζεται στα χαρτιά να συζητηθεί εντός εξι μηνών, μέχρι να πας μια βόλτα από το Ειρηνοδικείο Αθηνών ή, καλύτερα, από το αντίστοιχο των Σπάτων. Σχέδια επί χάρτου του κάθε Χαράλαμπου, άνευ πραγματικών κυρώσεων και δυνατότητας εφαρμογής. Ανεφάρμοστα ευχολόγια που απευθύνονται σε Δανούς ή Γερμανούς, και λογικά θα πεις, αφού εκπορεύονται από αυτούς. Όμως τα έχουμε ξαναδεί και ξέρουμε ότι δεν λειτουργούν. Έχει αποδειχθεί πλήρως ο ισχυρισμός, μιας και μιλάμε για δίκες. Αλλά αυτά είναι πταίσματα. Η πραγματική κατολίσθηση διαφαίνεται από την προτεινόμενη αναμόρφωση του δικαίου της αναγκαστικής εκτέλεσης : πολλές ανακοπές έχετε εσείς οι οφειλέτες, λέει η Κυβέρνηση, θα τις περιορίσουμε σε δύο : μια πριν τον πλειστηριασμό και μία μετά. Αν χάσεις την πρώτη εξ αυτών, δεν υπάρχει αναστολή, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, παρά μόνο κατ' εξαίρεσιν. Η ιδέα είναι απλή και τα απλά πράγματα πρέπει απλά να λέγονται : πρόκειται για συρρίκνωση των δικαιωμάτων των πολιτών. Και εδώ δεν υπάρχουν περιθώρια άλλης αντίδρασης, πλην της κοινωνικής. Αναφορικά με το θέμα της αλλαγής του πλαισίου διεξαγωγής της τακτικής διαδικασίας της δίκης, τα πράγματα είναι ελαφρώς πιο σύνθετα, και γι' αυτό επιφυλάσσομαι. Αλλά η αναγκαστική εκτέλεση αυτή, η προτεινόμενη για ψήφιση σε ένα κράτος οφειλετών είναι λόγος για να μας βγάλει όλους από τα ρούχα μας - κουστούμια για τους δικηγόρους, από τον καναπέ ή στο δρόμο, ό,τι προτιμάει κανείς. 

Και επειδή τα χουλιγκάνια εδώ απέχουν έτη φωτός από τους οπαδούς της Ράγιο Βαγιεκάνο και την πρόσφατη αντίδρασή τους στην έξωση της ηληκιωμένης Κάρμεν, καθότι φασιστάκια του κάθε τίγρη Μαρινάκη μαλάκα Αλαφούζου, μας μένει μόνο ο δρόμος και τα πανώ για τη διαμαρτυρία. Αποχή, λοιπόν, αντί της απόχης που κραδαίνει το σύστημα για να μας πιάσει, και εννοώ όλους εμάς, όλα τα μικρά ψάρια.