Tsipradical left

Πέρα και πάνω από την προφανή παραδοξότητα της κυβερνητικής σύμπλευσης Σύριζα - Ανεξάρτητων Ελλήνων, η οποία φαντάζει και είναι, εν πολλοίς, αναγκαστική, χωρίς να παραγνωρίζεται βέβαια η σουρεαλιστική ανορθογραφία της παρουσίας του κυρίου Τέρενς στην αυριανή ποδοσφαιρική φωτογραφία του νεοπαγούς κυβερνητικού σχήματος, μάλλον οι εν ελλάδι αριστεριστές θα αισθανθούμε τα όρια των αντοχών μας να δοκιμάζονται κι άλλο, ακούγοντας τον πρωθυπουργό να προτείνει για ΠτΔ τον κύριο ΤπΤ. Δεν ξέρω τι επιχειρήματα θα επικαλεστούν έξυπνοι άνθρωποι σαν τον Κατρούγκαλο, ίσως ότι μιλάμε για μια υπερεκτιμημένη θέση, ίσως πως τίποτα επί τίποτα μας κάνει ένα τίποτα πενταετούς θητείας, ίσως πως πρόκειται για μια απόπειρα εθνικής συναίνεσης μετά την μετωπική των εκλογών, ίσως πως πρέπει να τελειώνουμε με το που θα μπει το βάζο στο σπίτι και να αρχίσουμε να ασχολούμαστε με το τι θα φάμε, δεν ξέρω, αλλά μάλλον ο καθένας μας θα δώσει στο τέλος τη δική του απάντηση, η οποία θα εξαρτάται ευθέως με το πόσο βαθειά ελπίζει και σε τι από αυτά που φαίνεται πως άρχισαν να γίνονται. Προσωπικά πιστεύω ότι καλύτερη του Μανώλη Γλέζου επιλογή για τη θέση δεν υπάρχει αλλά μπορεί να είναι  - και να είμαι - πασέ, μπορεί να προταθεί ο Αλαβάνος ή να γίνει η έκπληξη και να αναλάβει ο Φίλιππος Πλιάτσικας, τέλος πάντων, θα δείξει. Στα σημερινά, η επιλογή του Νικ. Παρακευόπουλου είναι μάλλον εξαιρετική, ιδίως σε ένα δημοσιογραφικό περιβάλλον που είχε ήδη προκελογικά "ορκίσει" την Ζωή Κωνσταντοπούλου Υπουργό Δικαιοσύνης, του Ξυδάκη επίσης, ενδιαφέρουσα και η ανάθεση στον Γ. Πανούση της θέσης του "λίγου" Κικίλια, η αναβάθμιση Νικολούδη, αυτονόητο ότι το Άμυνας θα το έπαιρνε ο Καμμένος και καθόλου αυτονόητη - πλην όμως ορθή - η τσαροποίηση του πρωτεύσαντος σε σταυρούς Βαρουφάκη, αλλά το θέμα δεν είναι τα πρόσωπα, όπως έλεγε και το ΠΑΣΟΚ πριν αποδημήσει, γιατί υπάρχει και η Κουντουρά και ο Σκουρλέτης και ο Τέρενς. Η σκέψη είναι που μετράει θετικά, κι αυτό διότι το σχήμα που θα ορκιστεί αύριο αποτυπώνεται ευκρινέστερα με πυραμιδοειδή υποσύνολα εν είδει οργανογράμματος, ή κύκλους, κατά Μάνδρου, και λιγότερο με τη μορφή λίστας, σαν αυτές που είχαμε συνηθίσει στα τεφτέρια του Σαμαρά, γεγονός που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη θεοποίηση του Αλεξέι, το πρόσωπο του οποίου τις τελευταίες μέρες προβάλλεται στα διεθνή δίκτυα περισσότερο και απ' τον κώλο της Μάιλει Σάιρους, δίνοντας την εντύπωση ότι η αριστερή εν Ελλάδι Κυβέρνηση αποτελείται από μόνο ένα πρόσωπο, φωτογενές κι ελπιδοφόρο, νεαρό και δηλητηριώδες. Και μιας και το μυαλό πάει αυτόματα στο ΚΚΕ, δεν μπορεί κανείς λογικός άνθρωπος που χθες το βράδυ είδε τηλεόραση να μην απόρησε με το αντικυβερνητικό μένος του ΚΚΕδα στον Ε-νικό ή με το συνομωσιολογικό και ειρωνικό παραλήρημα της Λιάνας στον Πρετεντέρη εναντίον του Σύριζα. "Η πρόταση για συνεργασία στο ΚΚΕ από το Σύριζα αποδείχθηκε ότι ήταν προσχηματική" είπε η λεσβία η Μέδουσα, και η απόδειξη ήταν η ταχύτητα της επίτευξης της συμφωνίας με τον Πάνο τον Καμμένο. Δεν μπορεί συνέχισε, να τα βρήκαν μέσα σε λιγότερο από μια ώρα, τα είχαν βρει πριν τις εκλογές και μας δούλευαν ότι θέλουν να συνεργαστούμε, καταλαβαίνετε τώρα γιατί αρνηθήκαμε, είπε, τελειώνοντας τον εμετό και καθαρίζοντας με τη σαλιάρα τον ασημένιο αναπτήρα για να κάνει τσιγάρο στο διάλλειμα, ντυμένη πλανητάριο, όπως πάντα, δίπλα από τον ερασιτέχνη ψαρά Ψαριανό, όπως πάντα, και κανείς δεν γύρισε να της πει να πάει να κοιταχτεί σε γιατρό, κανείς δεν σταυροκοπήθηκε, λίγο το εμπάργκο της Κουμουνδούρου στον Πρετεντέρη, λίγο το προχωρημένο της ώρας, λίγο το βατικάνιο της γραφειοκρατικής μπουρδολογίας του Περισσού, λίγο έως πολύ εκείνο το περουκέ μαλλί που από κάτω έχει ένα στόμα που μιλάει μόνο πολιτικά, όπως λέει και ο Σκουρλέτης, δηλαδή κάνει ότι μιλάει, τόσο που αν καταφέρεις και την κοιτάξεις στα μάτια θα μαρμαρώσεις και θα αισθανθείς να πνίγεσαι σε μια θάλασσα από τίποτα - παθητικός καπνιστής ενός δεξιόστροφου λόγου αέναης συντήρησης του τίποτα με κομμουνιστική κορδέλα, μια μπάμπουσκα του καρατζαφέρη, ένας ισχυρισμός άμυνας κάποιου Κασιδιάρη, ο φασίστας μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για μπιζνες, αποδείχθηκε άλλωστε από την ταχύτητα, είπε, και μεις είμαστε χαρούμενοι που πήραμε νέες ψήφους, που ξύνουμε το (κομ)μουνάκι μας τέσσερα χρόνια τώρα και πέντε και, και πέντε παρά αλλά ποτέ δεν είναι η ώρα για τίποτα, δεν έχουν ωριμάσει ακόμα οι συνθήκες μαλάκες οπορτούνες, λίγο η Κανέλλη να την έχει κάνει λάμπα όπως όλα τα ζόμπι, λίγο ο Θεοδωράκης που την είδε Αλίκη Βουγιουκλάκη, λίγο από δω λίγο από κει, κι ο Αλεξέι έπεσε στην ανάγκη του Καμμένου. Ντουέτο Λαζόπουλου - Ντενίση η δουλειά, πρώτη φορά Αριστερά, και στο βάθος Κουντουρά. Και όλοι αυτοί που μέχρι την Κυριακή παρακαλούσαν για συνεργασίες, η Τρέμη μας που μας το έδειχνε καθημερινά σε πίνακες, ο Πρετεντέρης που αρνείται να ξυριστεί σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον πολιτικό μας ξεροκεφαλισμό, η Κοσιώνη που πιστεύει πως το 81% πιστεύει πως το θέλει, τη Δευτέρα έλεγαν πως είναι δυνατό να συνεργαστούν οι ακροδεξιοί με τους ακροαριστερούς, δεν βγάζει καμία λογική αυτή η σύμπλευση, πάει η καραμέλα της κουλτούρας των συνεργασιών για το καλό της χώρας, την ώρα που τρία χρόνια τώρα η συνεργασία ΝΔ - ΠΑΣΟΚ δεν εξέπληξε ποτέ κανέναν τους.