Το ότι οι κυβερνήσεις ΠαΣοΚ παίζουν πόκερ κάθε φορά που είναι να νομοθετήσουν, το ξέρουν οι πάντες, μέχρι και η Lady Gaga που ακούνε οι οδηγοί φορτηγών Δ.Χ. και των βυτιοφόρων. Κάνω οτι έχω χαρτί, ανεβάζω εσκεμμένα απ' την αρχή το ποντάρισμα, μπλόφες, διαρροές και ένα σωρό τεχνάσματα μέχρι να έρθει κάθε φορά το κάθε νομοσχέδιο στη Βουλή, το οποίο δεν ξέρεις τελικά ούτε αν θα ψηφιστεί ούτε που θα κάτσει η μπίλια με τις διατάξεις του - βάλε ένα, πάρε δύο, πάρ' τα όλα. Τελευταία μόδα είναι ο Γιώργος Παππούς και η Σοφία Δήμτσα να παίζουν εναλλάξ το ρόλο του λαγού από το κεντρικό δελτίο του Mega επί οικονομικών θεμάτων που αναζητούν ρυθμίσεων : "κύκλοι του ΥπΟικ μας δήλωσαν αποκλειστικά ή σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του Mega...". Πως στα 3.000μ στα διεθνή μιτινγκ τρέχει μπροστά ένας μαυράκος σαν σφαίρα από την αρχή για να τα παρατήσει μόλις χτυπήσει το καμπανάκι, μπας και φτιάξει συνθήκες ρεκόρ, έτσι και η Δήμτσα με τα κολάν της αρχίζει να τρέχει κάθε βράδυ 8.02 μπας και δεχτούμε ασμένως να πληρώνουμε ίδια τιμή το κίνησης με το θέρμανσης (και ο Πρετεντέρης βαράει πιστολιές στον αέρα επιβλέποντας σαν αφέτης;/κριτής; την τήρηση των κανόνων, για να μην ξεχνιόμαστε). Έτσι ήταν τα πράγματα προ Κρίσεως και έτσι φαίνεται ότι θα είναι στον αιώνα τον άπαντα : ο Ρέππας κι ο κάθε Ρέππας μόλις τα βρει σκούρα από τους πασόκους στα κάτω της πράσινης πυραμίδας - που είναι και περισσότεροι, η βάση - αρχίζει τις αλχημείες : τριετές διάστημα προσαρμογής, δηλαδή ο νόμος θα ισχύσει σε τρία χρόνια, άραξε - φάε μια πάστα, είναι πάνω από χίλιες μέρες, μη βγαίνετε έξω, θα κρυώσετε - καθήστε δείτε το τούρκικο με τις γυναικούλες σας, φορτηγατζήδες μου, περαίωση, αυτή η μαγική μυγοσκοτώστρα κάθε ενοχλητικού χρέους, να μην απειλεί τίποτε την ευμάρειά μας στη βεράντα του νεοπλουτισμού... Τα ίδια και τα γίδια.
Η σκέψη να κατεβούμε δυναμικά σε απεργίες που κατά κανόνα στρέφονται ευθέως κατά του κοινωνικού συνόλου για όσο διάστημα το Υπουργείο καταστρώνει το νόμο που μας ακουμπάει και μέχρι αυτός να ψηφιστεί, ούτως ώστε να πιέσουμε για να πάρουμε το κάτι τις μας, είναι σκέψη ΠαΣοΚ, είναι πρακτική που το ΠαΣοΚ εξέθρεψε χρόνια για να μπορεί να είναι και με τους απεργούς και με τους απεργοσπάστες, και με την εργατιά και με την εργοδοσία, είναι η ραχοκοκκαλιά του ΠαΣοΚ. Ξέρεις, πρέπει, δεν μπορώ αλλιώς, αλλά εδώ που μπορώ, πάρε, να δείξεις και συ στους δικούς σου ότι κάτι κατάφερες. Όλοι ευτυχισμένοι - ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι να απορούμε συνεπώς που οι φορτηγατζήδες κατέλαβαν σήμερα το ύψωμα που λέμε Αθήνα. Έτσι έμαθαν να παίζουν το παιχνίδι από τα γεννοφάσκια τους. Άκουγα έναν να λέει στο ραδιόφωνο ότι του μηδενίζουν την αξία της άδειας που είχε λάβει ο πατέρας του μετά την Κατοχή για 250.000 - με τα λεφτά αυτά αγόραζες ένα σπίτι τότε, έλεγε. Και τι θέλεις τώρα ρε άνθρωπε ; Θες ένα σπίτι για να μας δώσεις την άδεια πίσω ; Θες να σκεφτείς πόσα σπίτια φτιάξατε και πόσοι άνθρωποι ζήσατε για εξήντα χρόνια με μια άδεια; Θες να καταλάβεις ότι τα πράγματα αλλάζουν είτε το θέλουμε είτε όχι ; Το πιάνεις ή όχι οτι αυτό που θα σου δώσει την χαριστική βολή είναι το ΠΑΣΟΚ που εσύ στήριξες σαν παλαβός; ΠΑΣΟΚ ήθελες, ΠΑΣΟΚ έπαθες.
Ένα από τα χειρότερα χαρακτηριστικά στον άνθρωπο είναι το σύνδρομο του γεμάτου λεωφορείου. Πέρασα τα εφηβικά μου χρόνια σε στάσεις παρατηρώντας κυρίες, νέους, γέρους να βρίζουν το Κράτος κάθε φορά που αργούσε το λεωφορείο - και είναι φορές που όντως αργούσε πάρα πολύ. Ε, λοιπόν, μόλις αυτό ερχόταν πίτα και έσπρωχναν τους πάντες για να μπουν μέσα, μπορεί και οριζοντιωμένοι, μόλις έκλεινε η πόρτα και φτάναμε στην επόμενη στάση φώναζαν στον οδηγό να μην σταματήσει γιατί δεν χωράει άλλους. Αφού μπήκα εγώ, δεν χωράνε άλλοι. Κοινή άποψη σε πολλούς κλάδους, όχι μόνο στα τροχοφόρα, παντού. Και είναι αυτή η ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση (που οι κυβερνώντες πότισαν και καλλιέργησαν) η οποία θα συγκρουστεί τώρα με την άλλη της απελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων, μετωπικά και άσχημα. Αφού άρχισε το skai.gr ήδη να λέει οτι χάνονται πέντε εκατομμύρια ευρώ την ημέρα από τις απεργίες των φορτηγών - αλήθεια, από ποιους - έρχεται σιγά σιγά η ώρα που θα τις φάνε και του λόγου τους απ' τα ΜΑΤ, να πάνε να ξανακουβαλήσουν γάλατα. Δεν μπορώ να πω ότι με πειράζει, ούτε ότι με χαροποιεί το ενδεχόμενο. Στις καταλήψεις κάποιοι θέλουν να πάνε για μάθημα κάποιοι για καφέ, στις δουλειές κάποιοι θέλουν απεργία και άλλοι μεροκάματο, κάποιοι φορτηγατζήδες θέλουν να μεταφέρουν και άλλοι να κλείσουν τους δρόμους ...
Υπάρχουν τα δικαιώματα, υπάρχει και η κατάχρησή τους, έτσι πάει. Απλά προβληματίζομαι πως θα διαφυλάξουν τα λεπτά όρια τόσο δύσκολων εννοιών άνθρωποι που πέρασαν όλη τους την πολιτική ζωή μέσα στα μαγειρέματα της απαραίτητης κάθε φορά παράκαμψης των κανόνων για κομματικούς λόγους, όπως ο Πάγκαλος. Όταν ορίζεις για χρόνια το κυβερνάν ως με κάθε τρόπο αποφυγή του πολιτικού κόστους στο τέλος καταλήγεις να ξεχνάς με ποια κριτήρια λαμβάνονται οι αποφάσεις, τι σημαίνει αποφασίζω, συγγνώμη, παραίτηση, διάλογος, νόμος. Οι αποφάσεις πρέπει να ληφθούν, αλλά από άλλους, όχι από αυτούς που το να σέρνεται ένα θέμα το ονόμασαν πολιτική. Ευτυχώς, όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες.
Η σκέψη να κατεβούμε δυναμικά σε απεργίες που κατά κανόνα στρέφονται ευθέως κατά του κοινωνικού συνόλου για όσο διάστημα το Υπουργείο καταστρώνει το νόμο που μας ακουμπάει και μέχρι αυτός να ψηφιστεί, ούτως ώστε να πιέσουμε για να πάρουμε το κάτι τις μας, είναι σκέψη ΠαΣοΚ, είναι πρακτική που το ΠαΣοΚ εξέθρεψε χρόνια για να μπορεί να είναι και με τους απεργούς και με τους απεργοσπάστες, και με την εργατιά και με την εργοδοσία, είναι η ραχοκοκκαλιά του ΠαΣοΚ. Ξέρεις, πρέπει, δεν μπορώ αλλιώς, αλλά εδώ που μπορώ, πάρε, να δείξεις και συ στους δικούς σου ότι κάτι κατάφερες. Όλοι ευτυχισμένοι - ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι να απορούμε συνεπώς που οι φορτηγατζήδες κατέλαβαν σήμερα το ύψωμα που λέμε Αθήνα. Έτσι έμαθαν να παίζουν το παιχνίδι από τα γεννοφάσκια τους. Άκουγα έναν να λέει στο ραδιόφωνο ότι του μηδενίζουν την αξία της άδειας που είχε λάβει ο πατέρας του μετά την Κατοχή για 250.000 - με τα λεφτά αυτά αγόραζες ένα σπίτι τότε, έλεγε. Και τι θέλεις τώρα ρε άνθρωπε ; Θες ένα σπίτι για να μας δώσεις την άδεια πίσω ; Θες να σκεφτείς πόσα σπίτια φτιάξατε και πόσοι άνθρωποι ζήσατε για εξήντα χρόνια με μια άδεια; Θες να καταλάβεις ότι τα πράγματα αλλάζουν είτε το θέλουμε είτε όχι ; Το πιάνεις ή όχι οτι αυτό που θα σου δώσει την χαριστική βολή είναι το ΠΑΣΟΚ που εσύ στήριξες σαν παλαβός; ΠΑΣΟΚ ήθελες, ΠΑΣΟΚ έπαθες.
Ένα από τα χειρότερα χαρακτηριστικά στον άνθρωπο είναι το σύνδρομο του γεμάτου λεωφορείου. Πέρασα τα εφηβικά μου χρόνια σε στάσεις παρατηρώντας κυρίες, νέους, γέρους να βρίζουν το Κράτος κάθε φορά που αργούσε το λεωφορείο - και είναι φορές που όντως αργούσε πάρα πολύ. Ε, λοιπόν, μόλις αυτό ερχόταν πίτα και έσπρωχναν τους πάντες για να μπουν μέσα, μπορεί και οριζοντιωμένοι, μόλις έκλεινε η πόρτα και φτάναμε στην επόμενη στάση φώναζαν στον οδηγό να μην σταματήσει γιατί δεν χωράει άλλους. Αφού μπήκα εγώ, δεν χωράνε άλλοι. Κοινή άποψη σε πολλούς κλάδους, όχι μόνο στα τροχοφόρα, παντού. Και είναι αυτή η ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση (που οι κυβερνώντες πότισαν και καλλιέργησαν) η οποία θα συγκρουστεί τώρα με την άλλη της απελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων, μετωπικά και άσχημα. Αφού άρχισε το skai.gr ήδη να λέει οτι χάνονται πέντε εκατομμύρια ευρώ την ημέρα από τις απεργίες των φορτηγών - αλήθεια, από ποιους - έρχεται σιγά σιγά η ώρα που θα τις φάνε και του λόγου τους απ' τα ΜΑΤ, να πάνε να ξανακουβαλήσουν γάλατα. Δεν μπορώ να πω ότι με πειράζει, ούτε ότι με χαροποιεί το ενδεχόμενο. Στις καταλήψεις κάποιοι θέλουν να πάνε για μάθημα κάποιοι για καφέ, στις δουλειές κάποιοι θέλουν απεργία και άλλοι μεροκάματο, κάποιοι φορτηγατζήδες θέλουν να μεταφέρουν και άλλοι να κλείσουν τους δρόμους ...
Υπάρχουν τα δικαιώματα, υπάρχει και η κατάχρησή τους, έτσι πάει. Απλά προβληματίζομαι πως θα διαφυλάξουν τα λεπτά όρια τόσο δύσκολων εννοιών άνθρωποι που πέρασαν όλη τους την πολιτική ζωή μέσα στα μαγειρέματα της απαραίτητης κάθε φορά παράκαμψης των κανόνων για κομματικούς λόγους, όπως ο Πάγκαλος. Όταν ορίζεις για χρόνια το κυβερνάν ως με κάθε τρόπο αποφυγή του πολιτικού κόστους στο τέλος καταλήγεις να ξεχνάς με ποια κριτήρια λαμβάνονται οι αποφάσεις, τι σημαίνει αποφασίζω, συγγνώμη, παραίτηση, διάλογος, νόμος. Οι αποφάσεις πρέπει να ληφθούν, αλλά από άλλους, όχι από αυτούς που το να σέρνεται ένα θέμα το ονόμασαν πολιτική. Ευτυχώς, όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου