Η μετάφραση της αμέλειας

Ενώ έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να μη διαβάζω καθόλου "Νέα" και "Βήμα" υπάρχουν κάτι μέρες που κρυφορουφάω καμια τζούρα μέσω ίντερνετ, όπως σήμερα. Και διαβάζω το άρθρο του Παύλου Τσίμα. Και είμαι σχεδόν σίγουρος πως έκλεισε  χθες το βράδυ το laptop με μια αίσθηση πως το βελάκι που μόλις έστειλε στην εφημερίδα για δημοσίευση είχε βρει το στόχο. Και δεν νομίζω ότι καταλαβαίνει καν πόσο κακό του κάνουν σαν σκέψη και σαν λόγο οι παρέες των διπλανών παραθύρων στο δελτίο των 8, το διαρκές στρογγύλεμα των πληροφοριών και των κρίσεων, σίγουρα πολύ μεγάλο για να το αντιπαρέρχεται κανείς με το απλοϊκό "καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή".

Τέλος πάντων, η επιλογή του σημερινού θέματός του για μένα είναι πετυχημένη : το ισλανδικό μάθημα (άλλωστε βλ. Reykjavik) ενώ ταυτόχρονα προβληματίζεται σχετικά με την έκταση των ευθυνών και των κυρώσεων των πολιτικών ηγετών (πιο κάτω, ανάρτηση με τίτλο "Αφωνία"). Η αφετηρία της σκέψης του δημοσιογράφου είναι η πρόσφατη πληροφορία της παραμπομπής σε δικαστήριο του πρώην κεντροδεξιού πρωθυπουργού της Ισλανδίας με την κατηγορία της αμέλειας κατά την άσκηση των καθηκόντων του. Καλή εκκίνηση για συγκρίσεις, ομολογουμένως, παρότι θα μπορούσε να είναι και καλύτερη ή πιο ολοκληρωμένη. Φερ' ειπείν, η παραίτηση του πρωθυπουργού της Ισλανδίας τον Ιανουάριο του 2009 ήρθε σαν αποτέλεσμα οργισμένων διαδηλώσεων πολιτών οι οποίοι την απαιτούσαν, ενώ συμμετείχαν σε αυτές περίπου 32.000 άτομα, δηλαδή το 10% του πληθυσμού της χώρας. Ορίστε πεδίο συγκρίσεων. Ή που η Ισλανδία όχι μόνο κυβερνάται από γυναίκα πρωθυπουργό αλλά από την ανοιχτά δεδηλωμένη σοσιαλδημοκρατικών πολιτικών πεποιθήσεων ομοφυλόφιλη Γιοχάνα Σιγκουρνταρνότιρ η οποία μάλιστα παντρεύτηκε τη σύντροφό της την ίδια ημέρα που τέθηκε σε ισχύ ο νόμος που νομιμοποίησε στο νησί τους γάμους μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου (Ιούνιος 2010), ούσα ήδη πρωθυπουργός. Το φαντάζεται κανείς αυτό το σενάριο να εξελίσσεται στη χώρα του Ψωμιάδη ; Σίγουρα όχι, τουλάχιστον όσο κανένας Ισλανδός δεν μπορεί να φανταστεί κάποιον συμπατριώτη του δημοσιογράφο να κάνει καθημερινά στο δελτίο των 8 τη δουλειά που κάνει ο Τσίμας στο ΜΕΓΚΑ.

Ας μείνουμε στο θέμα μας : ο Τσίμας, παλιός δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη και νυν εκπρόσωπος της αξύριστης τηλεοπτικής αριστεράς στο κοσμαγάπητο δελτίο ειδήσεων του μεγάλου καναλιού (της ξυρισμένης είναι ο Οικονομέας) στέκεται σε τρία κατά τη γνώμη του ουσιώδη σημεία του ισλανδικού μαθήματος : 1. ότι η εξεταστική επιτροπή που παρέπεμψε τον πρώην πρωθυπουργό δεν απαρτιζόταν από βουλευτές, όπως εδώ, αλλά από δικαστές, οικονομολόγους, το συνήγορο του πολίτη, 48 πραγματογνώμονες κ.λ.π. 2. στο ύφος της ψηφοφορίας και 3. στο κατ' αυτόν ζουμί της υπόθεσης : η συζήτηση που όλη αυτή η πρωτοφανής ενέργεια προκαλεί. Μπορεί κανείς να παραπέμπει ένα πολιτικό πρόσωπο όχι για πράξεις αλλά για παραλείψεις; Υπόκεινται σε ποινική αποτίμηση οι καθαρά πολιτικές επιλογές - έστω και αν ήταν, πολιτικά, καταφανώς και εγκληματικά εσφαλμένες;
 

Αναφορικά με το (1) προκαλεί τουλάχιστον εντύπωση ότι κάποιος έπρεπε να ταξιδέψει μέχρι την Ισλανδία για να καταλάβει το προφανές, ότι οι κρίνοντες οποιουδήποτε πρέπει να είναι αντικειμενικοί και με ειδικές γνώσεις, ότι ο κομματισμός στην Ελλάδα έχει καταντήσει γελοίο κάθε θεσμό και κάθε αξία και ότι ο ρόλος του συνήγορου του πολίτη δεν είναι να κατεβαίνει για δήμαρχος όταν όλα τα κομματικά μας στελέχη αρνούνται την πρόταση που τους απευθύνεται. Για το (2) δεν έχω να πω κάτι παρά μόνον ότι μ' όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις. Χρόνια τώρα στ' αριστερά της Τρέμη και του Πρετεντέρη δίνεις ανυπολόγιστη σημασία στα ύφη, στους κύκλους, στο κλίμα, στο παρασκήνιο, νομίζεις ειλικρινά ότι εκεί βρίσκεται το θερμοκήπιο των ειδήσεων. Κρίμα. Στο (3) τα χάνω. Ο Τσίμας που τελείωσε τη Νομική ρωτά για πράξεις και παραλείψεις ; Δεν γνωρίζει ότι όπου ο νόμος απαιτεί την επέλευση συγκεκριμένου αποτελέσματος, η μη αποτροπή του ισοδυναμεί με πράξη ; Έπρεπε να το ακούσει στα ισλανδικά για να το καταλάβει ; Και αυτό το παραμύθι με το "πολιτικά" που αποκλείει κάθε ευθύνη, πρέπει να το πουλάει και ο Τσίμας εν είδει φιλοσοφικού προβληματισμού; Άκου ερώτηση "Υπόκεινται σε ποινική αποτίμηση οι καθαρά πολιτικές επιλογές, έστω και αν ήταν, πολιτικά, καταφανώς και εγκληματικά εσφαλμένες;" με δύο πολιτικά μέσα της - για έμφαση. Εκτός του ότι την ίδια ερώτηση θα μπορούσε να την έχει απευθύνει προς τους δικαστές του κλείνοντας την απολογία του ενώπιόν τους και ο Στ. Παττακός (και να την πιστεύει) δικαζόμενος για τις "πολιτικές" του επιλογές κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, μπορεί κανείς να μας απαντήσει ποιος θα κρίνει αν τελικά μια λάθος επιλογή/πράξη/παράλειψη είναι πολιτική ανεπάρκεια ή ποινικά αξιόλογη αμέλεια, αν όχι οι δικαστές ; Ο ΔΟΛ και οι Πρετεντέρηδες του τηλεοπτικού σούρουπου ; Κάποιος καλός φίλος  πρέπει να συμβουλέψει τον Τσίμα ότι όταν τα στρογγυλεύεις συνέχεια και μετά τα σβήνεις και τα στρογγυλεύεις κι άλλο, στο τέλος καταλήγεις να μη λες τίποτα - μια τρύπα στο νερό. Ξυπνάς ένα πρωί και είσαι το αντίθετο του δημοσιογράφου, δηλαδή υπάλληλος.

Ωραίο παιχνίδι ανοίξαμε με την Ισλανδία και τις αναλογίες κύριε Τσίμα. Αναρωτιέμαι αν εκεί θα μπορούσατε να δηλώνετε δημοσιογράφος ή αν θα σας διάβαζε κανείς. Γράφετε για ένα θέμα τόσο απλό όσο ένα άρθρο ενός νόμου, ελληνικού νόμου, ας αφήσουμε τους Βίκινγκς και τις πολικές αρκούδες κατά μέρος. Η πρόταση ενός εξυπνάκια σαν εμένα σε αντικατάσταση του σημερινού άρθρου σας :

Το ελληνικό πάθημα

"Μέσα στην προηγούμενη εβδομάδα το ισλανδικό κοινοβούλιο παρέπεμψε τον πρώην πρωθυπουργό της χώρας σε δικαστήριο με την κατηγορία της αμέλειας περί την εκτέλεση των καθηκόντων του. Με βάση τον ελληνικό ποινικό νόμο "Από αμέλεια πράττει όποιος από έλλειψη της προσοχής που όφειλε κατά τις περιστάσεις και μπορούσε να καταβάλει είτε δεν προέβλεψε το αξιόποινο αποτέλεσμα που προκάλεσε η πράξη του, είτε το προέβλεψε ως δυνατό, πίστεψε όμως ότι δεν θα επερχόταν". Το μόνο ερώτημα που απομένει να απαντηθεί είναι αν ο κύριος Καραμανλής είχε προβλέψει τη σημερινή οικονομική κατάσταση ή όχι". 

Αλλά, έτσι, το απόγευμα της Δευτέρας δεν θα είχαμε μακιγιάζ.