Ενώ έχουμε μπει στον Οκτώβριο του 2010 δεν έχουμε ακόμη σαφή εικόνα σαν συντεταγμένη πολιτεία για το ακριβές ύψος του ελλείμματος του 2009. Σαν τον αυριανό καιρό ή λες και είναι εκτίμηση από exit poll - δηλαδή μελλοντική στο περίπου προβολή και όχι μέτρηση ενός δεδομένου που έχει ήδη υπάρξει - υπολογίζεται κάπου ανάμεσα στο 13,6% και το 15,1%. Η ρευστότητα αυτής της μιάμισης εκατοστιαίας μονάδας δεν είναι καθόλου αμελητέα, ούτε από δημοσιονομικής ούτε από πολιτικής άποψης : αφ' ενός διότι μπορεί να επηρεάσει όλο το μνημονιακό σχεδιασμό επί τα χείρω για όλους μας (δεν ξέρουμε ακόμη), αφ' ετέρου επειδή πάνω στο μικρούλι γήπεδο αυτής της απόκλισης αρκείται η ρητορική του δικομματισμού για να επιδείξει το ταλέντο της σε ένα θλιβερό πινγκ (όχι εγώ, αυτός) - πονγκ (παραλάβαμε καμμένη γη) θράσους και ανημπόριας δίχως προηγούμενο.
Μόνο να σκεφτεί κανείς ότι οι εκλεγμένοι ηγέτες μας προχώρησαν στην κατάστρωση του προσχεδίου προϋπολογισμού για το 2011 ενώ ακόμη δεν έχει κάτσει κάπου η μπίλια για κρίσιμα δημοσιονομικά μεγέθη του 2009 αρκεί για να καταλήξει με ασφάλεια στο συμπέρασμα ότι μας κυβερνούν τσαρλατάνοι. Μπροστά από ένα αμήχανα αποχαυνωμένο ακροατήριο κάθονται οι πολιτικοί μας ταγοί και αντιδικούν αν η εξεταστική για την οικονομία θα ψάξει για ευθύνες από το 2004 (πρόταση Παπανδρέου), το 2000 (αντιπρόταση ΝΔ), το 1996 (πρόταση Σημίτη) ή το 1981 (Σαμαράς), παίζοντας την κολοκυθιά ενώ γύρω τους όλα γκρεμίζονται. Οι άνθρωποι δεν έχουν το θεό τους. Έχει πάρει φωτιά το σπίτι μας και αντί να σπεύσουμε με μάνικες και κουβάδες μπας και το σώσουμε, εμείς καθόμαστε όρθιοι απ' έξω, το κοιτούμε και μαλώνουμε ποιος από τους συγκάτοικους ξέχασε ανοιχτό το θερμοσίφωνα και πότε. Στο τέλος θα συμφωνήσουν όλα τα κόμματα η εξεταστική να ξεκινήσει από το Δεκέμβριο του 1893, όταν ο Τρικούπης είπε το περίφημο "Δυστυχώς επτωχεύσαμεν". Και το υπό διερεύνηση διάστημα θα ξεχειλώσει τόσο που θα χρειαστούν χρόνια και συνεδριάσεις επί συνεδριάσεων (αποζημίωση σε ευρώ επί πάρα πολλές φορές επί τόσα μέλη της Επιτροπής = το θέμα έχει πια ξεχαστεί και βγάζουμε πέντε διαφορετικά πορίσματα) αλλά και το αποτέλεσμα θα είναι σίγουρα ότι δεν μπορούν να καταλογιστούν ευθύνες (μείον το ταμείον το 1893, χρωστάμε ακόμη και σήμερα, τι να πει κανείς για τη μοίρα του ελληνισμού, αφού οι ξένοι ουδέποτε μας άφησαν να ορθοποδήσουμε, τοκογλυφικά επιτόκια κ.ο.κ.).
Αισθάνομαι πολύ αισιόδοξος για το μέλλον μας.
Επί του θέματος, λοιπόν, νούμερα (χωρίς γραβάτες). Αν το έλλειμμα του 2009 είναι κοντά 15% η έξοδος από το μνημόνιο θα μας βρει με χρέος της τάξης του + 150%, πραγματική ανεργία πάνω από 20%, χωρίς ακόμη να γνωρίζουμε πόσους δημόσιους υπαλλήλους έχουμε, άρα και πόσους πρέπει να διώξουμε, συνεπώς τους κρατάμε και συνεχίζουμε να μειώνουμε τους μισθούς όλων, επί δικαίων και αδίκων που λένε, ο Παπακωνσταντίνου δήλωσε με καμάρι ότι η αναθεώρηση του ελλείμματος για το 2009 δεν θα επιφέρει νέα μέτρα για φέτος (δηλαδή το 2010, για τους επόμενους δυο μήνες - ο Γενάρης είναι κοντά για να αναγγείλει τα νέα μέτρα κατορθώνοντας ταυτόχρονα να τηρήσει την υπόσχεσή του), η ύφεση το τρίτο τρίμηνο της χρονιάς που διανύουμε είναι 3,7% και άρα το χρέος θα μεγαλώνει σαν απόλυτο μέγεθος αφού το ΑΕΠ βαίνει μειούμενο, το 20% των εμπορικών καταστημάτων έχουν ήδη κλείσει στην Πανεπιστημίου και στο Μαρούσι και παντού κοντά στο 15%, τα "ενοικιάζεται" στις εισόδους των κτιρίων του κέντρου είναι τα μισά από τα κουδούνια, η "Χρυσή Ευκαιρία" θα βγαίνει στο εξής σε τόμους σαν την Υδρία, έχουμε διπλές εκλογές σε ένα μήνα και δεν ακούγεται σχεδόν τίποτα, κανείς δεν ενδιαφέρεται εκτός από τους υποψήφιους και από το Σύριζα κατεβαίνουν τρεις υποψήφιοι για την περιφέρεια Αττικής ενώ οι Placebo κάποια ανύποπτη στιγμή είχαν διαδώσει απ' τα ραδιόφωνα ότι "There 's never been so much at stake".
Σαν το στροβίλισμα των αριθμών στην αντλία της βενζίνης κατά το γέμισμα του ρεζερβουάρ υποδέχεται ο μέσος τηλεθεατής τις στατιστικές που του σερβίρουν κάθε βράδυ τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, είναι αδύνατο να αφομοιωθούν πια οι πληροφορίες, απλά πέφτουν σαν δεκαδική βροχή μέσα στα κεφάλια μας, ερειπωμένα υδραγωγεία αριθμών. Ευτυχισμένο το δ' τρίμηνο του 2010!
Μόνο να σκεφτεί κανείς ότι οι εκλεγμένοι ηγέτες μας προχώρησαν στην κατάστρωση του προσχεδίου προϋπολογισμού για το 2011 ενώ ακόμη δεν έχει κάτσει κάπου η μπίλια για κρίσιμα δημοσιονομικά μεγέθη του 2009 αρκεί για να καταλήξει με ασφάλεια στο συμπέρασμα ότι μας κυβερνούν τσαρλατάνοι. Μπροστά από ένα αμήχανα αποχαυνωμένο ακροατήριο κάθονται οι πολιτικοί μας ταγοί και αντιδικούν αν η εξεταστική για την οικονομία θα ψάξει για ευθύνες από το 2004 (πρόταση Παπανδρέου), το 2000 (αντιπρόταση ΝΔ), το 1996 (πρόταση Σημίτη) ή το 1981 (Σαμαράς), παίζοντας την κολοκυθιά ενώ γύρω τους όλα γκρεμίζονται. Οι άνθρωποι δεν έχουν το θεό τους. Έχει πάρει φωτιά το σπίτι μας και αντί να σπεύσουμε με μάνικες και κουβάδες μπας και το σώσουμε, εμείς καθόμαστε όρθιοι απ' έξω, το κοιτούμε και μαλώνουμε ποιος από τους συγκάτοικους ξέχασε ανοιχτό το θερμοσίφωνα και πότε. Στο τέλος θα συμφωνήσουν όλα τα κόμματα η εξεταστική να ξεκινήσει από το Δεκέμβριο του 1893, όταν ο Τρικούπης είπε το περίφημο "Δυστυχώς επτωχεύσαμεν". Και το υπό διερεύνηση διάστημα θα ξεχειλώσει τόσο που θα χρειαστούν χρόνια και συνεδριάσεις επί συνεδριάσεων (αποζημίωση σε ευρώ επί πάρα πολλές φορές επί τόσα μέλη της Επιτροπής = το θέμα έχει πια ξεχαστεί και βγάζουμε πέντε διαφορετικά πορίσματα) αλλά και το αποτέλεσμα θα είναι σίγουρα ότι δεν μπορούν να καταλογιστούν ευθύνες (μείον το ταμείον το 1893, χρωστάμε ακόμη και σήμερα, τι να πει κανείς για τη μοίρα του ελληνισμού, αφού οι ξένοι ουδέποτε μας άφησαν να ορθοποδήσουμε, τοκογλυφικά επιτόκια κ.ο.κ.).
Αισθάνομαι πολύ αισιόδοξος για το μέλλον μας.
Επί του θέματος, λοιπόν, νούμερα (χωρίς γραβάτες). Αν το έλλειμμα του 2009 είναι κοντά 15% η έξοδος από το μνημόνιο θα μας βρει με χρέος της τάξης του + 150%, πραγματική ανεργία πάνω από 20%, χωρίς ακόμη να γνωρίζουμε πόσους δημόσιους υπαλλήλους έχουμε, άρα και πόσους πρέπει να διώξουμε, συνεπώς τους κρατάμε και συνεχίζουμε να μειώνουμε τους μισθούς όλων, επί δικαίων και αδίκων που λένε, ο Παπακωνσταντίνου δήλωσε με καμάρι ότι η αναθεώρηση του ελλείμματος για το 2009 δεν θα επιφέρει νέα μέτρα για φέτος (δηλαδή το 2010, για τους επόμενους δυο μήνες - ο Γενάρης είναι κοντά για να αναγγείλει τα νέα μέτρα κατορθώνοντας ταυτόχρονα να τηρήσει την υπόσχεσή του), η ύφεση το τρίτο τρίμηνο της χρονιάς που διανύουμε είναι 3,7% και άρα το χρέος θα μεγαλώνει σαν απόλυτο μέγεθος αφού το ΑΕΠ βαίνει μειούμενο, το 20% των εμπορικών καταστημάτων έχουν ήδη κλείσει στην Πανεπιστημίου και στο Μαρούσι και παντού κοντά στο 15%, τα "ενοικιάζεται" στις εισόδους των κτιρίων του κέντρου είναι τα μισά από τα κουδούνια, η "Χρυσή Ευκαιρία" θα βγαίνει στο εξής σε τόμους σαν την Υδρία, έχουμε διπλές εκλογές σε ένα μήνα και δεν ακούγεται σχεδόν τίποτα, κανείς δεν ενδιαφέρεται εκτός από τους υποψήφιους και από το Σύριζα κατεβαίνουν τρεις υποψήφιοι για την περιφέρεια Αττικής ενώ οι Placebo κάποια ανύποπτη στιγμή είχαν διαδώσει απ' τα ραδιόφωνα ότι "There 's never been so much at stake".
Σαν το στροβίλισμα των αριθμών στην αντλία της βενζίνης κατά το γέμισμα του ρεζερβουάρ υποδέχεται ο μέσος τηλεθεατής τις στατιστικές που του σερβίρουν κάθε βράδυ τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, είναι αδύνατο να αφομοιωθούν πια οι πληροφορίες, απλά πέφτουν σαν δεκαδική βροχή μέσα στα κεφάλια μας, ερειπωμένα υδραγωγεία αριθμών. Ευτυχισμένο το δ' τρίμηνο του 2010!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου