21

Μέχρι χθες στις 21 Νοεμβρίου γιορτάζαμε τα Εισόδια της Θεοτόκου οι χριστιανοί, την επέτειο της γέννησης του Βολταίρου οι διαφωτιστές, οι καλλιτέχνες έστελναν δώρα στη Björk, οι αθλητές του στίβου είχαν ρεπό λόγω του θανάτου του Εμίλ Ζάτοπεκ, ενώ ήταν επίσης η παγκόσμια ημέρα της τηλεόρασης και της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας (όλες οι πληροφορίες από Βικιπαίδεια).  Επίσης, μέχρι χθες τα κόμματα διακρίνονταν σε δύο είδη : α) προσωποπαγή και β) κόμματα αρχών. Όλα αυτά μέχρι χθες το πρωί, όταν πέντε χιλιάδες τολμηροί ιδεολόγοι αποθέωσαν την μαυρομάλλα Μέριλιν του κομματικού μας πάλκου, κάποιοι την είπαν ελπίδα της Ευρυτανίας, άλλοι το καμάρι της Α΄ Αθήνας, πολλοί την πιο πετυχημένη δήμαρχο Aθηναίων ever, ενώ όλοι χειροκρότησαν από καρδιάς την αρχετυπική Κρητικιά κόρη, χήρα και μάνα, τον άνθρωπο που που θα μας αναστήσει, με μια κουβέντα τον άνθρωπό μας, που θα μας κάνει να γελάμε σε κάθε περίσταση, ίσως ψεύτικα όπως αυτή, αλλά παντού και πάντα - τους είδα στην τηλεόραση. 

Και από μέσα τους τραγούδησαν τον ύμνο :

Μαύρα μάτια/μαύρα φρύδια/κατσαρά μαύρα μαλλιά/άσπρο πρόσωπο σαν κρίνος 

και στο μάγουλο - ελιά 

Και δάκρυσα. 

Αρχές δεν χρειαζόμαστε, έχουμε. 

Πρόσωπα πρέπει να βρούμε - πάση θυσία. 

Νέα και άφθαρτα, σαν τη Ντόρα, με ιδέες καινοτόμες. 

Που γαρνίρονται και με αρχές, άμα λάχει, βλ. κοινωνικός φιλελευθερισμός. 

Τώρα αν σε κάτι εκλογές πριν από λίγο χάσαμε από κάποιον που πρέσβευε το ίδιο ιδεολογικό δόγμα, δεν πειράζει, κάνουμε δικό μας κόμμα. Σόρρυ, κίνημα. 

Κι αν χάσουμε και στις εθνικές εκλογές που θα 'ρθούνε θα φτιάξουμε δική μας χώρα, δική μας (μεταξένια) σημαία, εθνικό ύμνο κ.λ.π. και θα προκηρύξουμε νέες εκλογές και θα τις κερδίσουμε. Γιατί η ήττα δεν μας πρέπει ημών των Ελλήνων. Τρεφόμαστε αιώνες με έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και αν από 22 εσχάτως τραβήξαμε φιγούρα, δεν πειράζει, αλλάζουμε το παιχνίδι, θα παίξουμε εξηνταμία. Αρκεί να κερδίσουμε. Ή να χάσει αυτός που μας κέρδισε. Σαν μικρά παιδιά. Με μανία. Μέχρι χθες οι πολλοί κανόνες μας μπέρδευαν την κρίση, άραξε, φάε μια πάστα (ελιάς). Από σήμερα ο κανόνας είναι ο εξής απλός και ένας : παίζουμε μέχρι να κερδίσω.