Ο προτζέκτορας

Κάθε φορά που ένα κυβερνητικό στέλεχος ανοίγει το στόμα του μπροστά από τις κάμερες διαπράττει το αδίκημα της απάτης. Πιστοί όλοι τους ακόμη στην κρατούσα (πριν από την κρίση) επικοινωνιακή προσέγγιση της λεκτικής παροχής εύηχων βεβαιοτήτων συνεχίζουν να μιλούν σαν να μην άλλαξε τίποτε. Μπαρούφα που κερδίζει δεν αλλάζει, την ίδια ώρα που στο πίσω μέρος του πασόκικου εγκέφαλου έχει από διετίας αναρτηθεί το follow-the-leader πανό του : «λεφτά υπάρχουν» [όλη μαζί η Κ.Ο. : άστρο φωτεινό/λάμπει πράαασινο/μήνυμα θα φέρει/απ’ τον ουρανό (των αγορών)]. Κι όταν διαπιστωθεί στατιστικά – μέσω μιας κάμψης επιπέδου 4% στην τηλεθέαση του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του Mega – ότι οι πολίτες κουράστηκαν από τα όμορφα λόγια του τάδε υπουργού (αληθινά σαν ερωτική εξομολόγηση εξηντάρας πουτάνας σε στρατιώτη), οι μουσικές καρέκλες του ανασχηματισμού θα τον αφήσουν στο τέλος όρθιο, είπαμε, μπαρούφα που κερδίζει ... προκειμένου να αλλάξει το πρόσωπο και όχι το ποίημα. Σαν σκηνικά της Μενεγάκη, κάθε Σεπτέμβρη καινούργια αλλά ίδια, τα κυβερνητικά πρόσωπα θα αλλάζουν πλέον τακτικά μόνο και μόνο για να μην αλλάξει τίποτε άλλο. Είναι προφανές ότι αλλιώς τα λέει ο Μπένι από τον Παπακωνσταντίνου, αλλά στην ουσία οι αποφάσεις τους είναι μια (εισπρακτική) αλυσίδα, οι διαφορές των νέων υπουργών από τους παλιούς εντοπίζονται μόνο στο δέσιμο της γραβάτας, και αν. Σύμφωνα με έρευνα του πανεπιστημίου του Στάνφορντ, στην Ελλάδα η μέση υπουργική θητεία του Υπουργού των Οικονομικών είναι διάρκειας έξι (6) ζωντανών συνεντεύξεων – διαγγελμάτων από το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Μεγάλου Καναλιού, στις οποίες διατρανώνει εμφατικά την επίσημη κυβερνητική γραμμή «Δεν θα ληφθούν νέα μέτρα», για να διαψευστεί πέντε φορές στη συνέχεια από ένα δημοσιογράφο που ακούει στο όνομα «Παππούς», grandpa, σύμφωνα με το Stanford. Την αμέσως επόμενη εβδομάδα της έκτης συνομιλίας με την κυρία Τρέμη, έκτακτο δελτίο ανασχηματισμού, όπου αποκλειστικές πληροφορίες του Γροιλανδού (Greenland) ανταποκριτή Butcherson φέρνουν τον έκπτωτο τσάρο στη θέση του ΥπΕΧΩΔΕ ή του Υπ. Ανάπτυξης. Εδώ, θα πρέπει να εντοπιστεί μια δυσκολία που έχει το εν λόγω πανεπιστήμιο στην στατιστική αποκωδικοποίηση του ελληνικού πολιτικού παρόντος, προφανώς λόγω της απόστασης η οποία δεν καθιστά εφικτή τη σε βάθος κατανόηση του πασόκικου γίγνεσθαι : θα ήταν ανεδαφικό να ισχυριστεί κανείς ότι ο θεσσαλονικιός βράχος της ρητορικής και τρέχων (;) πρώτος, μεταξύ ίσων, υπουργός θα αντέξει μόνο μισή ντουζίνα τηλεοπτικά μισάωρα με την πρετεντερική παλιοπαρέα, ο Μπένι ήρθε να τινάξει την μπάνκα στον αέρα και να διαψεύσει μια και για πάντα τα ψευδεπιστημόνια του Στάνφορντ ∙ κάνοντας στοματικό έρωτα με τον φακό έχει στο τσεπάκι του πάνω από είκοσι prime time mega shows, είναι και τα δύο αδέλφια Αρναούτογλου μαζί, σε συσκευασία συνταγματολόγου, μοιράζει λεφτά, χαμόγελα, μας κρατά συντροφιά κάθε πρωί και μας λέει και τον καιρό παράλληλα. Τον διαβάζουμε στα Τσάο και στα Χαλό και τον βλέπουμε και στις Βρυξέλλες κάθε τρεις και λίγο να γελά με το Νικολά, τι κι αν οι προβλέψεις του για τα έσοδα έχουν ακριβώς την ίδια ακρίβεια με μεταμεσονύχτιο αστρολόγο του Τηλε ΑΣΤΥ; Έχει ρεύμα και θα κρατήσει, βλαμμένα μεταπτυχιακά του κάθε μικρόνοου Στάνφορντ, εδώ είναι Βαλκάνια. Νομίζω ότι παρεκτράπην. Ζητώ συγγνώμη. Το πεπρωμένο κάθε μεγάλου ανδρός είναι να διαψεύδει στην πράξη τα πορίσματα των διεθνών πανεπιστημίων, αυτό είναι γνωστό τοις πάσι. Άλλος ο κόσμος που ζούμε, άλλος ο κόσμος του χάρτου. Επιστρέφοντας στο κυβερνητικό rotation που προαναφέραμε, θα πρέπει σε αυτό το σημείο να αποδοθούν βεβαίως τα εύσημα σε αυτόν που συνέλαβε την ιδέα και την υλοποίησε με τρομακτική επιτυχία, στο μεγάλο αρχιτέκτονα, στον Ότο Ρεχάγκελ του κυβερνάν, κο Γεώργιο Παπανδρέου. Δεν υπάρχει - ιστορικά - εκλεγμένος πρωθυπουργός που να έχει διαλύσει τη χώρα του με τέτοια ταχύτητα και ταυτόχρονα να πιστεύει στην επανεκλογή του, δεν έχει γεννηθεί (κι ούτε θα) άνθρωπος που ανέλαβε τα ηνία ευρωπαϊκού κράτους, το μεταχειρίστηκε σαν μάντρα αυτοκινήτων και παράλληλα διατήρησε την πεποίθηση στους πολίτες ότι συμβιούν σε μια δημοκρατική πολιτεία. Η εμφάνιση και ο λόγος του μπορεί να μην αναδεικνύει την ιστορική  μοναδικότητα της υπάρξεως, αλλά η αναλογία με άλλους παγκόσμια μεγάλους δεν μπορεί να κρυφτεί : Ζέλικο Ομπράντοβιτς (μπάσκετ), Μπιλ Γκέητς (μπιζνες), Χριστόφορος Παπακαλιάτης (σενάριο) κ.ο.κ. Εναλάσσοντας τα στελέχη της κυβέρνησης διατηρεί (1^ον) ενωμένο το κόμμα, (2^ον) τα πρωτεία του διευθυντή της ορχήστρας για τον αμετακίνητο, στην άκρη του πάγκου, εαυτό του και (3^ον) μια σπίθα στα μάτια όλης της χώρας σα να τη χτύπησε ρεύμα (εναλασσόμενο). Την ίδια στιγμή η χώρα όλη τα βγάζει πέρα τσίμα – τσίμα και βλέπει μανιωδώς μέγκα (οι ιθύνοντες του οποίου διαισθανόμενοι το γενικότερο κοινωνικό κλίμα τον καθιέρωσαν στ’ αριστερά της παρουσιάστριας, κάθε βράδυ να συμβολίζει υποσυνείδητα στη μεσαία τάξη την τελεσίδικα παραδομένη αριστερή προοπτική), κάθε μέρα κάθε ώρα ενέσεις ηρεμιστικές στο τηλεοπτικό ποίμνιο, το νερό κυλάει στο μύλο και η ζωή μαγγανοπήγαδο. Η σύγχρονου τύπου μαζική μας κατάθλιψη δεν μας έριξε στο κρεβάτι αμίλητους να κοιτούμε το ταβάνι, αποφεύγουμε τα κλισέ σαν σκιερ, σαν έλληνες, είν’ η αλήθεια, κολλημένοι στην τηλεόραση μακάριοι, ακίνητοι και παθητικοί σαν πούστηδες, περιμένουμε όλοι κάτι να γίνει από κάποιους άλλους, όχι σαν χάρη ακριβώς, δεν θα το ανεχόμασταν, ψωροπερήφανοι κι όλας, ίσως σαν βροχή, σαν κάτι φυσικό. Αναμονή νεκρών. Λάθος. Δεν είμαστε νεκροί, είμαστε σε κατάσταση αναμονής, το είπε η τηλεόραση. Γυρίσαμε πίσω στην Αθήνα, το καταλαβαίνεις από το γαλάζιο φως των ανοιχτών δεκτών που χύνεται απ’ τις ανοιχτές μπαλκονόπορτες, κάνε μια βόλτα βραδάκι στου Γκύζη. Ίσως παλιά ήμασταν χειρότεροι, εκατοντάδες χιλιάδες κομπάρσοι έχουν γεμίσει τους δρόμους και χειροκροτούν χαρούμενοι στο γάμο της Φρειδερίκης αλλά τα απογεύματα και τα μεσημέρια μύριζαν φαγητά στις γειτονιές, ζεστοί φούρνοι χαρτογραφούσαν ένα φιλικό κόσμο μυρωδιάς και γεύσης, όχι (τηλε)όρασης. Τώρα, είμαστε παλαίμαχοι κομπάρσοι τραπεζικών κι όχι βασιλικών γάμων, δεν μας θέλει κανείς ούτε ως μέρος του σκηνικού να ζηλεύουμε την τύχη του ζευγαριού παράπλευρα της άμαξας, το ταμπλό μπροστά απ’ το ιερό του ναού έγινε χρηματιστηριακό και τα ροδοπέταλα ονομαστικές μετοχές. Αρκεί που συνεχίζουμε να πληρώνουμε τις μηνιαίες μας δόσεις στους νεόνυμφους, η λίστα γάμου των καλοπληρωτών από εμάς και η λίστα του Τειρεσία, απ’ την άλλη. Ένα αόρατο νήμα ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων που διασυνδέει όλους τους τηλεοπτικούς δέκτες της πρωτεύουσας, πυκνό και επικίνδυνο σαν ιστός αράχνης, καλύπτει πλέον τον ορίζοντα κάθε ονειροπόλου βλέμματος, κάθε ρομαντικής ιδεολογίας. Μια ανθρώπινη κατασκευή ορθώνεται ψηλότερα από εμάς, ένα αντίστροφο δίχτυ ασφαλείας, όχι να προφυλάσσει εμάς από τυχόν πτώση αλλά να αποτρέπει το όνειρο, να επιβάλλει παντοιοτρόπως και προληπτικά την τάξη μήπως και παρεκτραπούμε. Μάθε να ζεις μέσα στο θερμοκήπιο που έχουμε φτιάξει από το γυαλί της οθόνης, μη βγαίνεις έξω γιατί αύξηση της εγκληματικότητας, μη διαδηλώνεις γιατί ατμομηχανή του τουρισμού, μην απεργείς γιατί μεγαλώνουν τα ελλείματα, μην ερωτεύεσαι γατί δεν έχεις μυαλό για δουλειά, μην αντιδράς γιατί δεν έχει κανένα νόημα. Απόλαυσε το νέο μας πρόγραμμα, από τον Οκτώβριο.