Οι αλλαγές στα ονόματα και τις φράσεις θα πραγματοποιηθούν σιγά σιγά και κατά γράμμα : πρώτα το π της επαγγελίας του πασοκ θα γίνει ξ - αρχικά του ξεπεσμού μας ξ, ύστερα της ξενιτιάς, μέχρι να αποκολληθεί οριστικά και το παγόβουνο μιας εντελώς περιττής πρόθεσης (αφού υποδηλώνει κάτι μελλοντικό σε ένα ακροατήριο χωρίς αύριο) και να υποβιβαστούμε επισήμως στη γη της αγγελίας. Ένα τεράστιο σαν κρουαζιερόπλοιο φωταγωγημένο "πωλείται" θα αναρτηθεί στις οδικές εισόδους της χώρας, σε τελωνεία, λιμάνια κι αεροδρόμια προς πληροφόρηση των επισκεπτών, σε κάθε ακίνητο με γκράφιτι στον τοίχο της πρόσοψης θα σημειώνεται η τιμή έναρξης της διαπραγμάτευσης, στο μέσο από κάθε χωράφι ένα ολόιδιο σκιάχτρο (μια γυμνή κούκλα πτωχευμένου εμπορικού καταστήματος) θα κρατά πινακίδα με την τιμή του σε ευρώ και σε δολάρια. Αγροτικά ακίνητα πουλόβερ στα ZARA, τακτοποιημένα δίπλα δίπλα στο ράφι του θεσαλλικού κάμπου, περιμένοντας το χέρι του αγοραστή που θα τα χαρεί μετά το συμβόλαιο, σκιάχτρα πρώην κράχτες αγοράς σαν κακοποιοί σε smugshot, επίγειες υπενθυμίσεις ενός συλλογικού καταναλωτικού εγκλήματος και μαζί άψυχοι αυτόματοι πωλητές παντός καιρού απ' ότι έμεινε. Καταχωρήσεις "Shopping Greece" θα πλημμυρίσουν τον ξένο Τύπο κι η χώρα θα γίνει ένα παράλιο αυτοσχέδιο ευρωπαϊκό παζάρι έξω από το αδειασμένο γκαράζ των Βαλκανίων, εμείς αφού δεν αξιώσαμε να λειτουργήσουμε ούτε την ύστατη ώρα σαν πραγματικοί πολίτες θα υποβιβαστούμε σε ερασιτέχνες πωλητές. Είπαμε, κατά γράμμα οι αλλαγές : πρώτα το ο σε ω μέγα (εκ του πολίτες του κώλου) και ύστερα το αδύναμο ι σε παχύ της συντριπτικής ήττας η. Παίξαμε και χάσαμε. Χρηματιστήριο είναι η ζωή. Εκατομμύρια πλασιέ θα προωθούμε τα πάντα όλα, θα εισπράττουμε 10 και θα λέμε στους υπόλοιπους - για να μην ξεχνιόμαστε - ότι βγάλαμε 9, το ένα θα το θάψουμε κάπου σαν σκύλοι, για να το βρουν τα κουτάβια μας στο μέλλον, μην μας κατηγορήσουν εμάς π-ρ-ο-σ-ω-π-ι-κ-ά ότι τα καταστρέψαμε, θα βγάλουμε ένα σκασμό καλά λεφτά, από αυτά που μετράνε, θα το αποπληρώσουμε το χρέος και τους τόκους και μετά θα είμαστε κύριοι, με κούτελο καθαρό. Πόσο καιρό θα μας πάρει ποιος ξέρει, δεν έχει και μεγάλη σημασία, κάποια στιγμή θα επιστρέψουμε μισθωτές μεν αλλά ξεχρεωμένοι πίσω στα σπίτια μας. Μας, σας, τους, λεπτομέρειες άνευ πρακτικής αξίας. Μια κουβέντα είναι κι αυτή. Τι είναι πραγματικά δικό σου στη ζωή ; Επιχειρήματα πασοκ να φάνε κι οι κότες : κι όταν το αποπλήρωνες στην ώρα του το στεγαστικό, ειλικρινά νόμιζες ότι το προσημειωμένο σου κουτάκι ήταν δικό σου; Της τράπεζας ήταν πάντα ρε μαλάκα, άκου κει "σπίτι σου", τι στεγαστικό τι μισθωτήριο. Εσένα ποιον γράφει το βιβλίο στο υποθηκοφυλάκειο σε ενδιαφέρει ή ποιος έχει τα κλειδιά ; Τι δεν καταλαβαίνεις; Μπορώ να μπω να χέσω στη λεκάνη σου, μπορεί η τράπεζα, ποιος μπορεί; Χέζουνε ρε οι τράπεζες ; Κανένας, τίποτα δεν άλλαξε θα σου πουν. Τόσα έδινες πριν, τόσα δίνεις και τώρα, εσύ κάνεις χρήση. Εσύ τότε μπορεί να σκέφτεσαι ότι εκείνη η παλιά αίσθηση ότι κάποια στιγμή, αν προκόψεις, κάτι θα γίνει δικό σου δεν υπάρχει πια και να απογοητεύεσαι. Να αισθάνεσαι πουλημένος ο ίδιος. Να νιώθεις ότι κάποιος μπορεί ανά πάσα στιγμή να σε απολύσει από τη ζωή σου και να σε διώξει από το σπίτι σου, ψυχικά ενοικιαστής και μόνιμα μισθωτός. Θα διαβάζεις στις εφημερίδες ότι ο έξω κόσμος, η πραγματικότητα δεν έχει αλλάξει, οι εκλογές θα διενεργούνται κάθε τέσσερα χρόνια, όπως πριν, θα βλέπεις κάθε βράδυ τηλεόραση, όπως παλιά. Και αυτό το σαν αναπνοή άγχος που θα βιώνεις σαν βάρος στο στήθος ή σαν έλλειψη διάθεσης βόλτας ή ειλικρινούς χαμόγελου ή περηφάνιας όταν συναντούν τα μάτια σου το βλέμμα του μικρού σου δεν είναι τίποτα άλλο απ' την αδυναμία της ψυχής σου να καταλάβει τι θα πει leasing. Σε μεγάλωσαν τονίζοντας ότι πρόκειται για μια εμπορική πρακτική αλλά αποδέξου πια ότι το να μεγαλώνεις σημαίνει ότι πρέπει να μάθεις να προσαρμόζεσαι στα νέα δεδομένα. Ένα τρίγωνο με κορυφές τις λέξεις ψυχή ζωή και ληζινγκ είναι η πηγή του άγχους σου, δεν είναι τίποτα, ένα απλό σχήμα. Με λέξεις. Τίποτα δεν είναι.
