Για κάποιο λόγο στο ποδόσφαιρο ο προπονητής δικαιούται να κάνει τρεις αλλαγές, άντε και μισή του τερματοφύλακα, υπό προϋποθέσεις. Κανόνας του παιχνιδιού. Με έχω πιάσει να σκέφτομαι σε κάποια παιχνίδια να μπορούσε κάποιος να τους αλλάξει και τους έντεκα τους δικούς μου στο 25΄, τους κουλούς, επίτηδες και ατιμωτικά όλους, να βάλει ερασιτέχνες που θα χάσουν αλλά θα έχουν τουλάχιστον παλέψει. Αλλά αυτό δεν γίνεται, φίφα, έπο, ουέφα, νιντέντο έχουν αποφασίσει πως αυτό δεν γίνεται. Όπως έστρωσες θα κοιμηθείς, ισχύει και στη μπάλα. Μπορείς να το κάνεις σε τίποτα φιλικά αλλά τα καθίσματα είναι πάντα άδεια στις πρόβες και δεν εκτίθενται όσο πρέπει οι εντεκαδάτοι, θέλει κοινό η ταπείνωση. Στο μπασκετ που οι αλλαγές είναι απεριόριστες το έχω δει να γίνεται : έξω όλοι ρε παλτά, restart the match, ανακατεύειν την τράπουλα, όπως θες πες το. Κάποιες φορές πιάνει και σταματάει το σερί του αντιπάλου, άλλες πάλι είναι λευκή πετσέτα. Σαράντα πόντους στο κεφάλι. Το σίγουρο είναι ότι όταν στο επόμενο δεκάλεπτο μπει πάλι μέσα κάποιος από τους πέντε που έκατσε πάγκο με τη μούρη κολλημένη στο παρκέ θα τα δώσει όλα, θα προσπαθήσει να αποδείξει στον προπονητή του κάτι. Κάτι. Στη σκυταλοδρομία στο στίβο οι αλλαγές είναι κομβικής σημασίας, δίχως να σου πέσει η σκυτάλη αν σου βγει στραβή μια αλλαγή και αμερικάνα να είσαι με τέταρτη τη Μάριον Τζόουνς τίγκα στα χάπια βάθρο δε θα δεις. Και ένα μίνι κούπερ να έχεις στο τελευταίο τετρακοσάρι στην πυροσβεστική δεν θα σε πάρουν, να το ξέρεις. Οι αλλαγές που σχεδιάζει το κυβερνητικό μας επιτελείο παραπέμπουν πιο πολύ σε ποδηλασία, μακρύς και επίπονος αγώνας και αλλαγή στις ταχύτητες του ποδηλάτου προκειμένου να ανέβουμε την ανηφόρα που ορθώνεται εμπρός μας και μας φράζει το δρόμο (δ.ο.λ.). Η εικόνα του πρωθυπουργού με τα κολάν πάνω στο bmx μόνο επικοινωνιακά τυχαία δεν ήταν. Αλλαγές στο λουκ, αλλαγή στο τραύμα, πάνας, κάρτα αλλαγής, διαρθρωτικές αλλαγές, αλλαγή πλεύσης, ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε, άλλαξέ το με το Σούλη, το Πασοκ της αλλαγής, αλλάζει κάθε που βραδιάζει, καιρικές αλλαγές, η έννοια της αλλαγής είναι κομμάτι της ζωής μας. Ζούμε μια επανάσταση, πρωτοφανείς κοσμοϊστορικές αλλαγές δονούν την κοινωνία και το δημόσιο βίο. Δουλειά χωρίς Σ.Σ.Ε., χωρίς κατώτατο μισθό, χωρίς ένσημα, χωρίς ωράριο, ελεύθερα πράγματα, σερπαντίνες στον αέρα, κυβέρνηση χωρίς δυνατότητα επιλογής, εκτελεστική εξουσία όνομα και πράγμα, θεσμικός κουφοντίνας της τρόικας, βουλή που αποφασίζει κατόπιν εορτής όπως παλιά ο πρόεδρος της δημοκρατίας, δικαστές σε λευκή απεργία απασχολημένοι με το να κοιτούν τις μισθοδοτικές τους καταστάσεις, δημόσιοι υπάλληλοι vs ιδιωτικών στο ριγκ της τηλεόρασης και των μέσων, συνδικαλιστές που ξύπνησαν μέσα στο τσιμέντο που οι ίδιοι έριχναν μέχρι το λαιμό, ψηφοφόροι που δηλώνουν αγανακτισμένοι και μαζεύονται κάθε απόγευμα να μουτζώσουν τους εκπροσώπους τους λες και τους έκλεισαν με το αυτοκίνητο και όχι το σπίτι, καθημερινοί άνθρωποι καταθέτες, φτωχοί αποταμιευτές που θέλουμε να αλλάξουν όλα αλλά και τίποτα, όλα τα υπόλοιπα, όλα αλλά να μπορούμε να κάνουμε ανάληψη τα λεφτά μας, προπονητές του φθαρμένου μας καναπέ ονειρευόμαστε να κάνουμε ταυτόχρονα αλλαγή και τους τριακόσιους μαλάκες της Βουλής που μας φέρανε σ' αυτό το σημείο, να βάλουμε τριακόσιους άλλους, ερασιτέχνες ή και άσχετους, επιστήμονες ή εργάτες, με ψήφο ή με λίστα ή με κλήρωση αλλά δυστυχώς υπάρχουν κανόνες. Οι αλλαγές κάθε τέσσερα χρόνια, είμαστε στη μέση ακριβώς, πριν από λίγο παρατηρήσαμε πως δεν υπάρχει δίχτυ ασφαλείας, το σκοινί έχει καμπυλώσει ελαφρά από το βάρος μας, πετρωμένοι αμήχανοι και μόνοι, δάκρυα έρχονται αλλά πρέπει να τα κρατήσεις, το κλάμα τώρα ισοδυναμεί με πτώση ακροβάτη μου, άσε ένα δάκρυ να κυλήσει - άκου το να σκάει στο μπετόν - συμμάζεψε το μυαλό σου, πρέπει να εφαρμοστούν τα μέτρα, να φτάσεις στην άλλη άκρη, οι αγορές στις κερκίδες περιμένουν ανυπόμονα, άμα πέσεις θα ζητήσουν τα λεφτά τους πίσω, δεν έχεις ασφάλεια σκέψου το παιδί σου, δεν υπάρχει πια περιθώριο να γυρίσεις πίσω, δεν είναι λογικό, ίση απόσταση οι βατήρες και εσύ κοιτάς μπροστά, αλλαγές μόνο στα ομαδικά αθλήματα, εδώ είσαι μόνος σου, πίστεψε, όπως ήρθες ως τη μέση θα φτάσεις και στην άκρη, μπορείς, γίνεται, πάρε παράδειγμα τον ελέφαντα που στέκεται στο ένα του πόδι, αντιπρόεδρος χορευτής φιγούρες ένα σωρό μπροστά στις κάμερες, ο μάγος με τα γυαλιά που θα τραβήξει το τραπεζομάντηλο και τα υαλικά της χώρας θα μείνουν στη θέση τους, όλοι έχουν το ρόλο τους εδώ μέσα και ανταποκρίνονται μια χαρά, οι μικροί κινέζοι του περισσού ο ένας πάνω στον άλλο γιγαντώνονται, σε λίγο θα αγγίξουνε την τέντα, ο κλόουν με την κονκάρδα που κυνηγάει τους πακιστανούς, όλοι εδώ μέσα κάνουμε αυτό που πρέπει. Τελεία. Προβολέας. Τύμπανα. Μια ανάσα βαθιά. Μια απόφαση.
