Όπως θα διαβάσουμε αύριο στο "Βήμα της Κυριακής", με συντριπτική πλειοψηφία (72,9%) οι πολίτες επιδοκιμάζουν την τοποθέτηση Λουκά Παπαδήμου ως επικεφαλής της κυβέρνησης συνεργασίας. Όσον αφορά στα συναισθήματα που δημιούργησε η συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας υπό τον Λουκά Παπαδήμο το 42,2% απάντησε ελπίδα, το 17,4% ηρεμία, το 8,6% ανησυχία, το 8,5% αδιαφορία, το 7,5% οργή και μόλις το 5,4% απαισιοδοξία και φόβο.
Η δημοσκοπική αυτοδυναμία του διευθύνοντος συμβούλου της ανώνυμης εταιρίας "ελληνική δημοκρατία α.ε." (σκαρφαλώνοντας μάλιστα σε επίπεδα αποδοχής που μόνο ο Πούτιν μπορούσε μέχρι χθες να διεκδικεί παγκοσμίως) αποτελεί προφανώς μια συστημική προσπάθεια αντιστάθμισης του πρωτοφανούς δημοκρατικού ελλείμματος που προκάλεσε η τοποθέτησή του, η οποία προκρίθηκε για να επιτευχθεί γενναία μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, η οποία με τη σειρά της θα επιφέρει μακροπρόθεσμα τη μείωση του δημοκρατικού ελλείμματος, η οποία θα οδηγήσει σε νέα αύξηση των οικονομικών ελλειμμάτων κ.ο.κ.
Λίγο πιο μακριά από τον παραπάνω αέναο μύλο της αντιμετώπισης των ελλειμμάτων, ο οποίος έχει πλέον αντικαταστήσει και τυπικά παλιομοδίτικες έννοιες όπως η λαϊκή κυριαρχία, ας εστιάσουμε και μεις στο πρόσωπο, όπως όλοι, αφού οι τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις δείχνουν ότι οι τραπεζίτες είναι ικανότεροι στην αντιμετώπιση των συνεπειών της ευρωπαϊκής κρίσης από τους πολιτικούς, όχι μόνο εδώ αλλά και αλλού, με αποτέλεσμα στον καθρέφτη της μεσογείου να εξελίσσεται ένα ντόμινο επαναστάσεων από-τα-πάνω όπου κυβερνήσεις τεχνοκρατών αναλαμβάνουν την εξουσία, σαν δυτικό είδωλο - απάντηση στις πρόσφατες αραβικές από-τα-κάτω εξεγέρσεις.
Η τελευταία πολιτική γραμμή της κυβέρνησης Παπανδρέου ήταν ότι την πολεμούσαν τα εγχώρια τραπεζικά κεφάλαια. Ότι σκοτεινά κέντρα ψευδολογούσαν περί κατάρρευσης των ασφαλιστικών ταμείων λόγω της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου, αντιδρώντας στο γεγονός ότι πρέπει και οι τράπεζες να εγγράψουν ζημίες - όπως όλοι μας - ύψους 50%, κοροϊδεύοντας το λαό. Επειδή στο μεταξύ έπεσε η κυβέρνηση ομολογώ ότι δεν κατάλαβα ποιος κέρδισε τον πόλεμο.
Αναφορικά με το πρόσωπο, ακούγονται διάφορα για τη συμμετοχή του στην κεντρική στρατηγική επιλογή του περιβόητου swap προκειμένου να μπούμε το 2001 στην Ο.Ν.Ε., ενώ διαβάζοντας το βιογραφικό του μένω με την εντύπωση ότι πρόκειται για το διαχρονικά χρυσό παιδί του εγχώριου τραπεζικού κατεστημένου. Ανοίγουμε παρένθεση :
Ανατοκισμός είναι ο τόκος του τόκου, αλλιώς η κεφαλαιοποίηση των καθυστερούμενων τόκων. Κάποιος κακεντρεχής θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι είναι η ειδική ονομασία της τραπεζικής τοκογλυφίας, με την έννοια ότι το φυσικό πρόσωπο που ανατοκίζει καλείται ηθικά και ποινικά τοκογλύφος ενώ ένα νομικό πρόσωπο όπως π.χ. μια τραπεζική εταιρία δικαιούται να ανατοκίζει τις απαιτήσεις της, υπό κάποιες προϋποθέσεις, όπως είναι η συμφωνία των μερών.
Η δημοσκοπική αυτοδυναμία του διευθύνοντος συμβούλου της ανώνυμης εταιρίας "ελληνική δημοκρατία α.ε." (σκαρφαλώνοντας μάλιστα σε επίπεδα αποδοχής που μόνο ο Πούτιν μπορούσε μέχρι χθες να διεκδικεί παγκοσμίως) αποτελεί προφανώς μια συστημική προσπάθεια αντιστάθμισης του πρωτοφανούς δημοκρατικού ελλείμματος που προκάλεσε η τοποθέτησή του, η οποία προκρίθηκε για να επιτευχθεί γενναία μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, η οποία με τη σειρά της θα επιφέρει μακροπρόθεσμα τη μείωση του δημοκρατικού ελλείμματος, η οποία θα οδηγήσει σε νέα αύξηση των οικονομικών ελλειμμάτων κ.ο.κ.
Λίγο πιο μακριά από τον παραπάνω αέναο μύλο της αντιμετώπισης των ελλειμμάτων, ο οποίος έχει πλέον αντικαταστήσει και τυπικά παλιομοδίτικες έννοιες όπως η λαϊκή κυριαρχία, ας εστιάσουμε και μεις στο πρόσωπο, όπως όλοι, αφού οι τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις δείχνουν ότι οι τραπεζίτες είναι ικανότεροι στην αντιμετώπιση των συνεπειών της ευρωπαϊκής κρίσης από τους πολιτικούς, όχι μόνο εδώ αλλά και αλλού, με αποτέλεσμα στον καθρέφτη της μεσογείου να εξελίσσεται ένα ντόμινο επαναστάσεων από-τα-πάνω όπου κυβερνήσεις τεχνοκρατών αναλαμβάνουν την εξουσία, σαν δυτικό είδωλο - απάντηση στις πρόσφατες αραβικές από-τα-κάτω εξεγέρσεις.
Η τελευταία πολιτική γραμμή της κυβέρνησης Παπανδρέου ήταν ότι την πολεμούσαν τα εγχώρια τραπεζικά κεφάλαια. Ότι σκοτεινά κέντρα ψευδολογούσαν περί κατάρρευσης των ασφαλιστικών ταμείων λόγω της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου, αντιδρώντας στο γεγονός ότι πρέπει και οι τράπεζες να εγγράψουν ζημίες - όπως όλοι μας - ύψους 50%, κοροϊδεύοντας το λαό. Επειδή στο μεταξύ έπεσε η κυβέρνηση ομολογώ ότι δεν κατάλαβα ποιος κέρδισε τον πόλεμο.
Αναφορικά με το πρόσωπο, ακούγονται διάφορα για τη συμμετοχή του στην κεντρική στρατηγική επιλογή του περιβόητου swap προκειμένου να μπούμε το 2001 στην Ο.Ν.Ε., ενώ διαβάζοντας το βιογραφικό του μένω με την εντύπωση ότι πρόκειται για το διαχρονικά χρυσό παιδί του εγχώριου τραπεζικού κατεστημένου. Ανοίγουμε παρένθεση :
Ανατοκισμός είναι ο τόκος του τόκου, αλλιώς η κεφαλαιοποίηση των καθυστερούμενων τόκων. Κάποιος κακεντρεχής θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι είναι η ειδική ονομασία της τραπεζικής τοκογλυφίας, με την έννοια ότι το φυσικό πρόσωπο που ανατοκίζει καλείται ηθικά και ποινικά τοκογλύφος ενώ ένα νομικό πρόσωπο όπως π.χ. μια τραπεζική εταιρία δικαιούται να ανατοκίζει τις απαιτήσεις της, υπό κάποιες προϋποθέσεις, όπως είναι η συμφωνία των μερών.
Η ιστορία του έχει αρχίσει από τις 4.11.1980 - τότε λεγόταν εκτοκισμός - ημερομηνία υπογραφής της με αριθμό 289/30.10.1980 απόφασης της Νομισματικής Επιτροπής, που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (Τεύχος Α’ 269/27.11.1980) με την οποία ορίστηκε ότι «ο εκτοκισμός των οφειλομένων εις τας τράπεζας και τους λοιπούς πιστωτικούς Οργανισμούς εν καθυστερήσει τόκων, δύναται να γίνεται από της πρώτης ημέρας καθυστερήσεως άνευ οιουδήποτε χρονικού ή άλλου περιορισμού».
Από το έτος 1980 μέχρι και το 1998 το νερό έτρεχε στο μύλο των τραπεζών άφθονο και σε μετρητά, όπως και μετά το 1998 αλλά τότε υπήρξε μια μικρή δικαστική εμπλοκή :
Μετά την αρνητική απάντηση που έδωσε η απόφαση με αριθμό 8/1998 ΑΠ (Ολομέλεια) στο ερώτημα αν η με αριθμό 289/30.10.1980 απόφαση της Νομισματικής Επιτροπής παρείχε νόμιμα στις τράπεζες το δικαίωμα να επιβάλουν τον ανατοκισμό μονομερώς, χωρίς την σύμπραξη του οφειλέτη, κρίνοντας έτσι ως απαγορευμένη τη μέχρι τότε καθιερωμένη πρακτική όλων των εγχώριων τραπεζών, ήρθε άμεσα η νομοθετική ανταπάντηση από την κυβερνητική πλευρά των τότε παντοδύναμων πολιτικά εκσυγχρονιστών, ο νόμος 2601/1998 που υπογράφεται από Ε. Βενιζέλο (τότε Πολιτισμού), Αλ. Παπαδόπουλο, Γ. Παπαντωνίου, Β. Παπανδρέου, Κ. Λαλιώτη, Στ. Τζουμάκα, Μ. Παπαιωάννου και Σουμάκη.
Με βάση τη διάταξη του άρθρου 12 ν. 2601/1998 : "1. Από την ισχύ του παρόντος νόμου (σημ. 15.4.1998) οι οφειλόμενοι στα πιστωτικά ιδρύματα σε καθυστέρηση τόκοι ανατοκίζονται, εφόσον τούτο συμφωνηθεί, από την πρώτη ημέρα της καθυστέρησης. Οι τόκοι που προκύπτουν προστίθενται στο ληξιπρόθεσμο κεφάλαιο ανά εξάμηνο κατ' ελάχιστο όριο είτε πρόκειται για συμβάσεις δανείων είτε για συμβάσεις αλληλόχρεου λογαριασμού και το προσωρινό ή οριστικό κατάλοιπο αυτού ... 2. Υφιστάμενες συμφωνίες περί ανατοκισμού για συμβάσεις που έχουν καταρτισθεί πριν από την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού εξακολουθούν να ισχύουν. Εάν δεν υπάρχει τέτοια συμφωνία, γίνεται αυτοδίκαια ανατοκισμός ανά εξάμηνο κατ' ελάχιστο όριο. Για τα στεγαστικά δάνεια ισχύει ο εξάμηνος ανατοκισμός μετά δωδεκάμηνο από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου, ενώ για τη χορήγηση πιστώσεων μέσω πιστωτικών δελτίων (καρτών) ισχύει ο εξάμηνος ανατοκισμός από την πρώτη ανανέωση τους. 5. Συμβάσεις δανείων ή πιστώσεων σε συνάλλαγμα σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα που δεν κατοικούν ή δεν έχουν την έδρα τους στην Ελλάδα ή συμβάσεις με αντικείμενο παράγωγα χρηματοοικονομικά προϊόντα, όπως και συμβάσεις δανείων ή πιστώσεων μεταξύ πιστωτικών ή χρηματοδοτικών ιδρυμάτων, επιτρέπεται να περιλαμβάνουν συμφωνίες περί ανατοκισμού χωρίς κανένα χρονικό ή άλλο περιορισμό ή να παραπέμπουν σε σχετικούς όρους πρότυπων συμβάσεων. Η ρύθμιση αυτή μπορεί, με πράξεις του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος (σημ. κ. Λουκά Παπαδήμου, νυν πρωθυπουργού) να επεκτείνεται και σε άλλες ειδικής φύσεως χρηματοοικονομικές συναλλαγές.
Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος τότε ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, το είπαμε ήδη, πρωθυπουργός σήμερα όλων των Ελλήνων (δανειοληπτών).
Κλείνουμε την παρένθεση.
Είναι δυνατόν στο άκουσμα του ονόματός του να χαίρομαι και εγώ και η οικογένεια Λάτση ;
Αν ο εν εξελίξει ευρωπαϊκός πόλεμος μαίνεται ανάμεσα στις τράπεζες και στους λαούς, γιατί να εκπροσωπείται ο λαός μου από ένα Τραπεζίτη, γιατί να δεσμεύεται ο λαός μου από ένα Τραπεζίτη, γιατί να πάω στον πόλεμο (τρέχουσα κυβερνητική ορολογία, όχι δική μου) κατά των τραπεζών ως λαός με επικεφαλής έναν από τους απέναντι ; Γιατί να εφαρμόσει τη συμφωνία της 26/10 ένα πρόσωπο που δημόσια είχε ταχθεί εναντίον της ; Γιατί ο μόνος που μπορεί να αποκαταστήσει τη χαμένη αξιοπιστία της χώρας είναι πρώην διοικητής τραπέζης ; Γιατί κάποιος θέλει να σώσει έναν λαό χωρίς την εντολή του, χωρίς σχετική ευθύνη, χωρίς υποχρέωση λογοδοσίας κι όλα αυτά τα δημοκρατικά που ξέραμε μέχρι σήμερα ;
Η απάντηση είναι ότι είμαστε επίσημα έθνος δανειοληπτών, πρέπει να διατηρήσουμε τη ζωή μας και τις δουλειές μας μέχρι να αποπληρώσουμε. Όλα. Και τους τόκους. Και τους τόκους των τόκων. Όλα.
Κλείνουμε την παρένθεση.
Είναι δυνατόν στο άκουσμα του ονόματός του να χαίρομαι και εγώ και η οικογένεια Λάτση ;
Αν ο εν εξελίξει ευρωπαϊκός πόλεμος μαίνεται ανάμεσα στις τράπεζες και στους λαούς, γιατί να εκπροσωπείται ο λαός μου από ένα Τραπεζίτη, γιατί να δεσμεύεται ο λαός μου από ένα Τραπεζίτη, γιατί να πάω στον πόλεμο (τρέχουσα κυβερνητική ορολογία, όχι δική μου) κατά των τραπεζών ως λαός με επικεφαλής έναν από τους απέναντι ; Γιατί να εφαρμόσει τη συμφωνία της 26/10 ένα πρόσωπο που δημόσια είχε ταχθεί εναντίον της ; Γιατί ο μόνος που μπορεί να αποκαταστήσει τη χαμένη αξιοπιστία της χώρας είναι πρώην διοικητής τραπέζης ; Γιατί κάποιος θέλει να σώσει έναν λαό χωρίς την εντολή του, χωρίς σχετική ευθύνη, χωρίς υποχρέωση λογοδοσίας κι όλα αυτά τα δημοκρατικά που ξέραμε μέχρι σήμερα ;
Η απάντηση είναι ότι είμαστε επίσημα έθνος δανειοληπτών, πρέπει να διατηρήσουμε τη ζωή μας και τις δουλειές μας μέχρι να αποπληρώσουμε. Όλα. Και τους τόκους. Και τους τόκους των τόκων. Όλα.