Μπορούμε να την πούμε χρηματοδότηση εθνικής ενότητας αλλά και μεταβατικό δανεισμό ειδικού σκοπού ή ακόμη και οικουμενική πίστωση. Διαλέγετε και παίρνετε. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, προκειμένου να καλύψουν τις επείγουσες χρηματοδοτικές τους ανάγκες καθώς οι υπάλληλοί τους λέγεται ότι ήταν απλήρωτοι τον τελευταίο μήνα προσέφυγαν στην Τράπεζα Αττικής για να δανειστούν. Η πρακτική θέλει κάποιον που αγοράζει με τραπεζικό δάνειο σπίτι να το προσημειώνει, έναν που θέλει επειγόντως κεφάλαια να έχει τη (συν)υπογραφή κάποιου φερέγγυου εγγυητή, τα κόμματα όμως με τι είδους εγγύηση τα δανείζεις ; Το πρόβλημα έχει λυθεί στην πράξη : τα κόμματα δανείζονται ζεστό χρήμα με εγγύηση τη μελλοντική τους κρατική επιχορήγηση. Πέραν της πλάκας του στυλ "ποιος βάζει το χέρι του στη φωτιά ότι σε έξι μήνες θα υπάρχει το Πασόκ", της αυθόρμητης σχεδόν απάντησης "ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης", του λογικού ερωτήματος μέχρι ποιας χρονιάς τις κρατικές επιχορηγήσεις έχει βάλει η ΝΔ εγγύηση, ως άσκηση κομματικής αυτοπεποίθησης σε βάθος χρόνου, περισσότερο, και αφού λάβουμε ως δεδομένο και αυτονόητο ότι δεν κρύβεται τίποτε το μεμπτό πίσω από τις δανειακές αυτές συμβάσεις σαν κάτω από το τραπέζι συμφωνία εξυπηρέτησης της τράπεζας από αυτούς που λαμβάνουν τις αποφάσεις, καταλήγουμε : Η σύναψη μιας συμφωνίας δανείου στηρίζεται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ των συμβαλλομένων ότι ο δανειζόμενος θα επιστρέψει το ποσό του δανείου στο χρόνο που έχει συμφωνηθεί. Συνεπώς, η συμφωνία του τάδε κοινοβουλευτικού κόμματος με τη χ τράπεζα στηρίζεται στην κοινή τους βεβαιότητα (εγγύηση) ότι το 2020 τα δύο μεγάλα κόμματα θα λαμβάνουν ακόμη σημαντικά ποσά κρατικών επιχορηγήσεων, γεγονός που σημαίνει ότι προβλέπουν βάσιμα ότι ο δικομματισμός, όπως τον ξέρουμε σήμερα, θα θριαμβεύει εκλογικά και σε δέκα, και σε δέκα πέντε χρόνια από σήμερα. Ειλικρινά αναρωτιέμαι πόσο δημοκρατικό μπορεί να χαρακτηριστεί ένα τέτοιο δικαιοπρακτικό θεμέλιο, πόσο επηρμένοι μπορεί να εξακολουθούν να είναι κάποιοι και πόσο ζώα ταυτόχρονα θεωρούν όλους εμάς, ανίατα δεδομένους πελάτες αεριτζήδικων μικρομάγαζων μηδέν παραγωγής, η "εγγύηση" των τραπεζιτών ποντάρισμα σε στοίχημα με άλογα εμάς, χρωματιστές παρωπίδες και οι μύες να σφίγγουν από την υπερένταση. Είναι στανταράκι το παιχνίδι γι' αυτούς, φαίνεται. Φραγμένο.
