Το χθες και ο Τσίπρας

Από το γραφείο Τύπου της ΝΔ η ανακοίνωση η σχετική με το πως "είδε" το κόμμα την παρουσία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη ΔΕΘ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει κολλημένος στο χθες και στις παθογένειες,που έφεραν τη χώρα μας στη σημερινή κατάσταση. 

Εκτός του ότι το κόμμα έχει ένα πρόβλημα με τη χρήση του κόμματος, η αντιπαραβολή των δυνάμεων του χθες με εκείνες του αύριο κάνει - εξίσου - μπαμ.

Από κοντά στο σκεπτικό του κόμματος και ο απλός στρατιώτης αυτού, κυβερνητικός εκπρόσωπος Σ.Κ. ο οποίος δήλωσε στις 15.9 ότι ο κ. Τσίπρας, απέδειξε και στους πλέον δύσπιστους, ότι πολιτεύεται ως Μαυρογιαλούρος παλαιάς κοπής που τάζει στους πάντες τα πάντα και στις 16.9 σχολιάζοντας τη συνολική παρουσία του προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ  Αλ. Τσίπρα στη ΔΕΘ, ότι Mε τις εμφανίσεις του στη Θεσσαλονίκη και απευθυνόμενος τελικώς μόνο στις συνιστώσες του, ο κ. Τσίπρας δεν μπόρεσε να κρύψει την πλήρη απουσία σχεδίουκαι προγράμματος του κόμματός του, ομολογώντας έτσι  ότι δεν έχει τίποτα το καινούριο να προσφέρει. Μέσα από έναν κυκεώνα στόχων, αρχών και πόλων με συμπλέγματα, ο κ. Τσίπρας επιθυμεί τη νεκρανάσταση του κρατισμού, υιοθετώντας συντεχνιακές λογικές. Στο αναχρονιστικό ευχολόγιό του δεν βρήκαν θέση η ανταγωνιστικότητα, οι επενδύσεις και η μείωση της σπατάλης του κράτους, οι κυριότερες δηλαδή παράμετροι ενός αληθινά βιώσιμου εθνικού σχεδίου εξόδου από την κρίση και αναπτυξιακής  προοπτικής για τον Πολίτη και τη Χώρα. Είναι λυπηρό ένας νέος άνθρωπος να μιλάει με γερασμένους όρους παρελθόντος 

Εκτός από το προφανές, το γεγονός δηλαδή ότι ΝΔ και κυβέρνηση είναι ένα και το αυτό, όπως καταδεικνύεται εύκολα από το πνεύμα των παραπάνω ανακοινώσεων, που μιλάνε για εκπροσώπους του χθες - αντιθετικά με τον από το μέλλον ερχόμενο Αντώνη Σαμαρά - και ταυτίζονται στην πολιτική τους εκτίμηση, εν τη πλήρη απουσία της οπτικής των δύο υπολοίπων κυβερνητικών εταίρων, αξίζει να σταθεί κανείς πρώτον στο επίπεδο του δημοσίου διαλόγου και δεύτερον στην στρατηγική με την οποία η Συγγρού επιλέγει να αντιμετωπίσει/αντιπαρατεθεί στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. 

α) Ως προς το πρώτο θέμα, δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί θλιβερό το γεγονός ότι ο πολιτικός διάλογος εξαντλείται σε υπεραπλουστευτικά δίπολα του τύπου "είτε είναι κανείς με το ευρώ είτε με τη δραχμή", σε μια γελοία εικόνα που ο ευραντώνης από τη μία παλεύει με το δραχμαλέξη στα μαρμαρένια αλώνια του εθνικού μας νομίσματος. Αν όντως έτσι είναι και οι απαιτήσεις της τρόικας αποτελούν μονόδρομο για την παραμονή μας στο ευρώ, προς τι οι τρεις την εβδομάδα συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών Κουβέλη Σαμαρά και Βενιζέλου ; Τι νόημα έχουν οι κόκκινες γραμμές, το μείγμα της πολιτικής, η προσπάθεια για ανάσχεση της ύφεσης, η τόνωση της ανάπτυξης και όλες οι δήθεν διαρροές προς τους δημοσιογράφους του Μέγκα ; Αποφασίστε τα αποφασισθέντα, ικανοποιήστε την τρόικα πλήρως και κρατήστε μας στο ευρώ χωρίς πολλά πολλά, υλοποιείστε τα μνημόνια απαρέγκλιτα και συμμορφωθείτε πλήρως με τους όρους των δανειστών. Δηλαδή, είτε οι ΔΝΤ/ΕΚΤ/ΕΕ συζητούν ή δεν συζητούν. Αν συζητούν μαζί σας, γιατί να μην συζητήσουν και με τον Τσίπρα ; Αν πραγματικά η οιαδήποτε άρνηση στην εκτέλεση των επιταγών της τρόικας είναι και μια ακόμη μοίρα στη στροφή του πηδαλίου προς τη χώρα της δραχμής, τότε γιατί αρνείστε ; Τα πράγματα δεν έχουν αποχρώσεις, είναι ευρώ ή δραχμή το δίλλημα.

β) Αλλά το μεγαλύτερο ανέκδοτο είναι η επιχειρηματολογία ότι ο τσίπρας είναι ο Μαυρογιαλούρος του χθες, ο παραμένει κολλημένος στο χθες και ο μιλάει με γερασμένους όρους παρελθόντος. Αυτή η ρητορική, βαθύτατα ΠΑΣΟΚ όσο και ο Παναγιωτακόπουλος ή ο Λαλιώτης, όπου το χθες είναι το κακό και η πορεία προς το αύριο η μόνη μας επιλογή ως συνετών πολιτών, είναι τόσο χθες η ίδια όσο δεν πάει. Η σφοδρότητα της κρίσης που ζούμε είναι τέτοια που αμφισβητεί ακριβώς τη γραμμική πορεία προς μια ολοένα αυξανόμενη ευμάρεια. Δηλαδή, πόσο κακό θα ήταν να γυρίζαμε σήμερα το εθνικό μας ρολόι και να βρισκόμασταν ξαφνικά στο έτος 1999 ; Αν ήταν να ξαναψηφίζαμε στις εκλογές του 2000, πόσο χειρότερα θα γίνονταν τα πράγματα ; Αλλά το πιο προκλητικό είναι ότι, αρθρώνοντας τέτοιου είδους λόγο, μας περνάνε και για εντελώς ηλίθιους : Ο Σύριζα διόρισε τη μάνα του και τον πατέρα του στο Δημόσιο τριάντα χρόνια τώρα ; Ο Σύριζα εξέθρεψε τον Άκη, τον Τάσο και τα άλλα παιδιά ; Ο σύριζα οι οφ σορ, τα βατοπέδια, τα δομημένα, τα εξοπλιστικά, η υπερχρέωση, ο ΓΑΠ και ο σαμαράς υπουργός εξωτερικών ; Ποιος τα γάμησε τη μάνα όλα τρεις δεκαετίες τώρα ; Ποιο αύριο ; Ξέρει η κυβέρνηση τι μας περιμένει αύριο ;