Διαπραγματευόμενος, ο κάστορας των οικονομικών δέχθηκε ένα τηλεφώνημα από το διαμαντένιο αηδόνι του βασιλιά της Κίνας, σινιάλα από φάρους που σβηστήκαν, τα οποία στη γλώσσα των πειρατών σήμαιναν "στεριά" πλημμύρισαν με χαρά το πλήρωμα, κάποιοι, χαμηλόβαθμοι, βούτηξαν στη θάλασσα για ν΄ανέβουν ύστερα από λίγο στο καράβι ξαναγεννημένοι, ενώ, εν τέλει δικαιωμένος, ο καπετάνιος τραγουδούσε από μέσα του περίδη, μειδιώντας : "κι αν βρήκες άλλον ν' αγαπήσεις/κι αν σε χάσω/θα βγω στους δρόμους/και δεν ξέρω που θα φτάσω", ενώ την ίδια ώρα που γιόρταζαν στην πανεπιστημίου την απουσία των αυτοκινήτων και στους γύρω δρόμους ήταν απελπιστική η παρουσία τους, η μικρή άρχισε να μετράει τα σχεδόν σταματημένα τρέλοου, από την πλήξη της ακινησίας, εξηγώντας με την ακρίβεια τετράχρονου στον μικρούλη που ανακάλυπτε περισσότερα απ' αυτήν σε μοτίβο ένα δύο τρία πέντε εφτά δέκα δώδεκα ότι αν δεν έχει κεραίες δεν είναι τρέλοου, είναι λεωφορείο, μην το μετράς - είναι άλλο, κι έτσι μετρούσαν τρέλοου εγκλωβισμένα μέσα στο αμάξι μας την ευρωπαϊκή ημέρα χωρίς αυτοκίνητο με τον τρόπο αυτό γιορτάζοντας, όπως κι άλλοι, χιλιάδες αθηναίοι κολλημένοι μαζί με μας μπροστά απ' το καλλιμάρμαρο, και στην κηφισίας και με πρώτη και άντε που και που δευτέρα πηγαίνοντας, φτάσαμε, σ' ένα παιδικό δωμάτιο που μέσα του η γοργόνα θα ερωτευτεί τον πρίγκηπα χωρίς οριζόντιες περικοπές ενώ τα ψέμματα θα αναφέρονται αποκλειστικά στη δήθεν αράχνη που έχεις στα μαλλιά σου και δεν θα γιορτάζουμε τον ύπνο ξαγρυπνώντας αλλά ονειρευόμενοι, μέσα του, αφού έχουμε πιει ένα ποτήρι ζεστό γάλα, όπως πρέπει, σαν παιδάκια, για να μεγαλώσουμε κάποια μέρα και μεις και να πάρουμε το τρέλοου να πάμε στη δουλειά, μια μέρα δευτέρα, με τα χαμόγελα των ανθρώπων να μην μπορούν παρά να αντανακλούν τον ήλιο.
* το τρόλεϊ άμα είσαι τέσσερα και δεν ζεις στην Αθήνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου