Το μοτίβο λογικά πρέπει να είναι ίδιο σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια της υφηλίου, σαν από εγχειρίδιο : όταν "σκάσει" η είδηση ότι αγνοείται ένα αεροπλάνο, βγαίνει αμέσως έκτακτο δελτίο. Δεν έχει σημασία ιδιαίτερη πόσοι οι επιβαίνοντες σε αυτό - αρκεί να μην είναι βέβαια τύπου μονοθέσιο/διθέσιο - αλλά αν μιλάμε για τριψήφια λίστα επιβατών ακόμη καλύτερα. Και μην ξεχνάς και το πλήρωμα, να το προσθέτεις πάντα στους επιβάτες. Υπάρχουν και πληροφορίες που μπορούν, μεταδιδόμενες, να ανεβάσουν την τηλεθέαση στα δέκα χιλιάδες πόδια, όπως ένας άραβας επιβάτης με πυρετό και κλεμμένο διαβατήριο, μια ομάδα μπάσκετ με μαζορέτες, ένας κωλόφαρδος που δεν το πρόλαβε λόγω κίνησης, ένας Έλληνας γιατρός που μετανάστευσε στην Αυστραλία λόγω κρίσης, ένας κεραυνός εν αιθρία, ένα σμήνος πουλιών (τραγωδία νιλς χόλγκερσον), δύο πύργοι να καταρρέουν, αλλά ακόμη και τίποτε από όλα αυτά να μην υπάρχει και να μιλάμε για την πιο βαρετή πτήση από καταβολής αεροπλοϊας δεν πειράζει : η κάθε Σία Κοσιώνη του κόσμου έχει μόνο ένα απλό καθήκον, να μιλάει ελαφρώς συντετριμμένη μέχρι να αρχίσουν να έρχονται τα πλάνα με τα πραγματικά συντρίμμια, τα οποία δεν θα αργήσουν, λογικά, είναι θέμα μερικών ωρών. Αν δε οι εικόνες που θα φτάσουν δείχνουν λαμαρίνες να καπνίζουν ακόμη, μιλάμε για θεία τύχη. Τζακ ποτ ακροαματικότητας. Απ' την άλλη, μέχρι πρότινος οι άνθρωποι στο κοντρόλ δεν αγχώνονταν ιδιαίτερα για το πότε θα αρχίσουν να έρχονται τα πλάνα από τον τόπο του δυστυχήματος, αργά η γρήγορα θα έρχονταν - μέσα στην ίδια ημέρα, πάντοτε. Ήταν μια νομοτέλεια φυσική, σαν τις εκλογές και τα αποτελέσματά τους, μετά το κλείσιμο της κάλπης σφήνα η μάπα του Νικολακόπουλου και ύστερα η ροή των αποτελεσμάτων. Αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες δέκα μέρες με το περίφημο Μπόινγκ είναι αδιανόητο : σαν να ψηφίσαμε και να μην έχουμε αποτελέσματα, σαν κάποιος να εξαφάνισε όλες τις κάλπες. Στην αρχή κάπως το κάλυψαν, αν και δεν διανοούνταν την καθυστέρηση που θα ακολουθήσει, λίγο οι υποψίες για τρομοκράτες, λίγο το θαλάσσιο περιβάλλον στο οποίο χάθηκε το σήμα του ραντάρ, πολλά τα σενάρια και οι αναλύσεις, διάφοροι πραγματογνώμονες γέμιζαν με τις αρλούμπες τους τον τηλεοπτικό χρόνο, η αγωνία συντηρούνταν κάπως. Μετά πέρασαν όμως οι μέρες και πουθενά οι εικόνες της συντριβής, κάποιοι μάλιστα είπαν μήπως δεν έπεσε τελικά και αυτός ο διάολος, μήπως οι μουσουλμάνοι το έκρυψαν σε κανένα υπόγειο πάρκινγκ και άλλα διάφορα. Ξεψάρωσε η κοινή γνώμη, άλλαξε το κανάλι, τελείωσαν τα έκτακτα, η ανάγκη για εικόνες από τον τόπο της τραγωδίας δεν μπορεί να συγκριθεί με το μυστήριο μιας εξαφάνισης, αλλιώς η Νικολούλη θα παρουσίαζε δελτίο ειδήσεων, και λέμε τώρα αν δεν βρεθεί ποτέ σε ποιον θα λείψει, ή αν το βρουν σε κανένα μήνα πόσους από εμάς θα ενδιαφέρει τότε, ιδίως αν πέσει πάνω σε κανένα σεισμό με τσουνάμι ή σε κανένα εγχώριο μετασεισμό χωρίς. Τέλος πάντων : μέχρι να το βρουν άκου Barbarossa, the load, για να μην τρως τα νύχια σου απ' το άγχος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου