Η πρώτη μου φορά Νο 6*

Ότι στο Ποτάμι πνίγονται με την πρώτη ευκαιρία δεν χρειαζόταν το τηλεοπτικό σποτ για να το καταλάβουμε. Είχε γίνει αντιληπτό ήδη από τις περιπτώσεις Δήμου και Κορτώ και είναι λογικό, άλλωστε, καθώς ούτε οι ίδιοι οι κολυμβητές στο εγχείρημα δεν ξέρουν τι είναι ακριβώς αυτό που τους έχει ενώσει. Η αίσθηση που έχει δημιουργηθεί είναι ότι πρόκειται για ένα απολύτως προσωποπαγές μόρφωμα (πρώτη ενότητα : "Ο Σταύρος", στην ιστοσελίδα του) και ότι όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται από τον αρχηγό και κάποια πρόσωπα πέριξ αυτού που κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν είναι σύμβουλοι ή η παρέα του. Το δυστύχημα για το εγχείρημα είναι ότι με βάση τον εκλογικό νόμο εκτός από αρχηγό χρειάζεται και σαράντα δύο άλλα φυσικά πρόσωπα, για τα οποία εκ των πραγμάτων, όμως, επιφυλάσσεται ο ρόλος του κομπάρσου, στο βαθμό που δεν αποφασίζουν για τίποτα. Η απόφαση για τη δημιουργία των σποτ της πρώτης φοράς είναι προφανές ότι πάρθηκε όπως όλες οι μέχρι σήμερα αποφάσεις, δηλαδή από το "Σταύρο", οπότε οι αντιδράσεις των υποψήφιων (Βαλλιάνου και Κιντή) μάλλον αναδεικνύουν ένα μεγαλύτερο πρόβλημα για το εγχείρημα. Δεν ξέρω αν είναι σεξιστικές ή προσβλητικές οι εν λόγω διαφημίσεις, σίγουρα είναι κλεμμένες, αλλά το θέμα μοιάζει ευρύτερο : ο Βαλλιάνος γράφει ότι "Οι "διαφημίσεις" αυτές προσβάλλουν κάθε γυναίκα με ένα διεστραμμένο χιούμορ. Και βέβαια υποσκάπτουν και προσβάλλουν κάθε αξία για την οποία υποτίθεται συγκροτήθηκε το Ποτάμι", οπότε δεν θα είχες άδικο να υποθέσεις ότι ασφυκτιά από το ρόλο που του έχει διανεμηθεί. Και είναι αλήθεια ότι μέσα στην αναμπουμπούλα των προεκλογικών ημερών που όλοι σχολιάζουν την αυτιστική εσωστρέφεια του Ποταμιού κανένας δεν μπήκε στη θέση αυτών των σαράντα δύο υποψήφιων να πρέπει να βγουν στα μέσα και να μιλήσουν για κάτι που κανείς δεν ξέρει τι είναι, ούτε οι ίδιοι, να είναι στην τηλεόραση καταδικασμένοι να μην μπορούν να πάρουν θέση για τίποτα, καθώς δεν ξέρουν ποιες θα είναι οι θέσεις. Στενοχωριέμαι πάρα πολύ για την κατάστασή τους, φαντάζομαι ότι αν τα κομοδίνα είχαν συνείδηση κι αυτά δεν θα άντεχαν. Αλλά πάλι, έστειλαν βιογραφικά, αυτοπροτάθηκαν, πάλεψαν για να μπουν στη λίστα, τι γυρεύουν τώρα ; Γιατί δεν κατάλαβαν εξ αρχής το πόσο διακοσμητικοί (θα) είναι ; Γράφαμε από εδώ για το Ποτάμι ήδη από τις πηγές του ότι "θα πρέπει να δεχθούμε ότι "ανήκουν στο παρελθόν" (όπως λένε συχνά οι πολιτικοί) και οι προσωποπαγείς κομματικοί σχηματισμοί, καθώς κανείς μας δεν πιστεύει πια στην ύπαρξη της φωτεινής εκείνης προσωπικότητας που θα έχει τις απαντήσεις για όλα τα προβλήματα" (ένα το κρατούμενο), ύστερα ακολούθησαν τα αψυχολόγητα της ψήφου - Κίντερ έκπληξη του στυλ "εκλέξτε μας εσείς και εμείς θα σας πούμε μετά σε ποια ομάδα του Ευρωκοινοβουλίου θα ενταχθούμε", μετά κατέβηκε η ιδέα του χάλκινου μεταλλίου στην κολύμβηση και όχι στην σκοποβολή της Χρυσής Αυγής, τώρα προβάλλονται προεκλογικά σποτ επαναλήψεις από άλλους προεκλογικούς αγώνες άλλων. Το καινούργιο στην ελληνική πολιτική σκηνή θα είναι - κατά Σταύρον - ενός ανδρός αρχή και μέσα και έξω από το κόμμα, θα κλέβουμε ιδέες - τουλάχιστον ας έβαζαν εκείνο το ρημαδοέψιλον στο σποτ - και θα συμφωνούμε με όποιον συμφωνεί μαζί μας, Σαμαρά ή Τσίπρα, Τζήμερο ή Αλαβάνο, με μοναδική μας δέσμευση να μην διαλεγόμαστε με τους Χρυσαυγίτες και ο,τιδήποτε κάτω από την τρίτη θέση να θεωρείται αποτυχία. Αυτό είναι το καινούργιο, το νέο, το αύριο, το μπροστά, η πρώτη, το μέλλον, όπως θέλεις χάψ' το. 

* Ο τίτλος είναι κλεμμένος από τσόντα.