Ας υποθέσουμε για λίγο ότι η η υποψηφιότητα της Δούρου χθες τερμάτιζε τρίτη, με το ίδιο ποσοστό (23,80%) μεν αλλά ότι οι Σγουρός - Κουμουτσάκος την ξεπερνούσαν κατά τι, και δεν περνούσε στο β' γύρο. Ποια θα ήταν τότε η συνολική αποτίμηση του χθεσινού εκλογικού αποτελέσματος από το επιτελείο του Σύριζα; Και επειδή δεν μπορεί κανένας λογικός άνθρωπος να γνωρίζει ή να μπορεί να προβλέψει τι μαλακία θα σκαρφιστεί το μυαλό του Σκουρλέτη, ας αρκεστούμε να πούμε ότι όλοι οι αντίπαλοι του Σύριζα και τα κανάλια θα έκαναν λόγο για πανωλεθρία, καταστροφή, ράπισμα, ή όλα μαζί, και δικαίως. Ο απολογισμός των υποψηφίων του κόμματος στις Περιφερειακές εκλογές, πλην Δούρου, είναι τραγικός. Κι όσο κι αν θέλει κανείς να μην αποδέχεται το 12 - 1 ως σκορ πρώτου ημιχρόνου, καθώς κάτι τέτοιο έρχεται σαφώς σε αντίθεση με τα πληθυσμιακά δεδομένα της διοικητικής υποδιαίρεσης της χώρας, εν σχέση με την περιφέρεια της πρωτεύουσας, ωστόσο μόνη η πρωτιά της Δούρου δεν αρκεί για να σώσει συνολικά την παρτίδα για την Κουμουνδούρου. Ο Σύριζα έχασε χθες, και έχασε γιατί τα δικά του στελέχη, με πρώτο τον αρχηγό του, έθεσαν από μόνοι τους πολύ ψηλά τον πήχυ. Πέρα από τα αριθμητικά δεδομένα, ο Σύριζα ήταν αυτός που πολιτικοποίησε στον υπέρτατο βαθμό τις εκλογές για τους Περιφερειάρχες, καλώντας τους ψηφοφόρους να μην εμπιστευτούν τους δήθεν ανεξάρτητους υποψήφιους (λύκους με προβιές προβάτων), καθώς επίσης και τους υποψηφίους της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, αλλά ο κόσμος δεν τον άκουσε. Η αποτυχία του προεκλογικού του λόγου και της γενικότερης στόχευσής του στο σύνολο της ελληνικής επαρχίας είναι κάτι παραπάνω από εμφανής και δεν μπορεί να εξισορροπηθεί (πολιτικά, σύμφωνα με τον Σκουρλέτη) με το αποτέλεσμα της Περιφέρειας Αττικής. Όχι τόσο γιατί το μέγεθος της προεκλογικής προβολής και η συνολικότερη παρουσία της Δούρου δημιουργεί αμφιβολίες για το πολιτικό περιεχόμενο της στήριξής της από τον κόσμο, στο βαθμό που η νίκη της φέρει μάλλον αρκετά προσωπικά στοιχεία, ούτε γιατί η συστημική επιλογή Σγουρού ενεργοποίησε για άλλη μια φορά χαρακτηριστικά διαμαρτυρίας και (προσωπικής) απέχθειας στους ψηφοφόρους της περιφέρειας που έχουν λίγο μυαλό στο κεφάλι τους, όσο για το γεγονός ότι η επικράτηση με ένα ποσοστό της τάξης του 23,80 % (έναντι μάλιστα 22% του αντιπάλου) δεν είναι δυνατόν να υποστηρίξει τη δήθεν ύπαρξη ενός ευρύτερου και δυναμικού κοινωνικού ρεύματος (έστω περιοχής πρωτευούσης) υπέρ του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το οποίο θα λειτουργούσε αφ' ενός αντίρροπα στη συντήρηση της επαρχίας και αφ' ετέρου θα έδινε το σάλπισμα της συνολικής αντεπίθεσης στο β' ημίχρονο των ευρωεκλογών. Με άλλα λόγια, οι Σαμαράς και Βενιζέλος μάλλον κοιμήθηκαν ήρεμοι χθες το βράδυ. Η δε Δούρου, έχει κάθε λόγο να χαίρεται με τη νίκη της, όμως αυτό δεν ισχύει για τα γραφεία της Κουμουνδούρου, καθώς μάλλον δεν είναι στραβός ο γιαλός και οι πληρωμένοι δημοσκόποι και το πελατειακό σύστημα δεν μπορούν να αποτελούν ες αεί το λόγο της γενικής στασιμότητας της πολιτικής τους παρέμβασης, με όρους αποτελεσμάτων, από τον Ιούνιο του 2012 και μετά. Κάτι γίνεται λάθος, και μάλιστα επανειλημμένα. Από την άλλη, υπήρξε και ένας άλλος σχηματισμός που πολιτικοποίησε τις χθεσινές εκλογές στο έπακρο, αλλά αυτός κέρδισε, και μάλιστα καθαρά : η Ελληνική Αυγή ή Χρυσή Ακτή ή Λαμπεντούζα ο παράδεισος ή όπως αλλιώς την πούνε ή Χρυσή Αυγή, όπως την ξέραμε, η οποία είδε το 5% των Δημοτικών εκλογών του 2010 στο Δήμο της Αθήνας να γίνεται 16%. Τι να πει κανείς. Εκατόν ογδόντα χιλιάδες ψήφοι στον Παναγιώταρο, αυτό κι αν είναι καμπάνα. Αν ήμουν ο Καμίνης σήμερα οι σημαίες του Δήμου θα κυμάτιζαν μεσίστιες, αλλά μάλλον γι' αυτό δεν είμαι. Δεν είμαι ο Σγουρός, επίσης. Θυμάμαι πόσο εμβρόντητος έμεινα τότε, πριν τέσσερα χρόνια, πάλι Δευτέρα μετά από εκλογές, όταν είδα κάτι οχτάρια σε κάτι διαμερίσματα για τον Μιχαλολιάκο. Τώρα τα οχτάρια έγιναν εικοσάρια, προερχόμενα μάλιστα, στην πλειοψηφία τους, από εικοσάρηδες. Ας αράξουμε στον καναπέ άλλη μια τετραετία, όλοι μας, μέχρι να γίνουν σαραντάρια, και μετά βλέπουμε πως θα το χειριστούμε το θέμα. Πάντως, το να λέμε ότι ένας στους δέκα ανθρώπους στην Αττική είναι ναζιστής και να δημιουργούμε από τηλεοράσεως αριστερές εκρήξεις, οι οποίες δεν ενδιαφέρουν κανένα και τις οποίες ο κόσμος προσπερνά ατάραχος σαν να ακούει γουόκμαν, δεν είναι σίγουρα η λύση στο πρόβλημα. Ίσως ούτε οι εκλογές πια να είναι η λύση στο πρόβλημα. Κυριακή - κοντή γιορτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου