Όσο ήμουν Υπουργός και επέβλεπα τη Δημόσια Τάξη, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Δεν υπήρχαν απειλές κατά της ζωής κανενός, πόσω μάλλον εμού του ιδίου, καθώς εγώ ο ίδιος αποτελούσα τη θεσμική χειροβομβίδα εναντίον τους, ενώ οιαδήποτε κουβέντα στα κανάλια για τρομοκρατία θα ήταν άτοπη, στο βαθμό που εγώ ο ίδιος αγρυπνούσα για να μπορούν όλοι οι συριζαίοι να τα πίνουν άφοβα, από τα Εξάρχεια μέχρι τον Κεραμεικό. Εάν είχα ακούσει ο,τιδήποτε εναντίον μου θα είχα ειδοποιήσει πάραυτα την Ε.Υ.Π. υπηρεσιακά και όχι το Υπουργικό Συμβούλιο ή τη Σία Κοσιώνη, με τους οποίους είχα καθημερινή επαφή. Εάν φοβόμουν για τη ζωή μου δεν θα αρθρογραφούσα στα Νέα και στο Βήμα για την "Αριστερά του Τίποτα" αλλά θα έγραφα για τις κόκκινες σφαίρες που φέρουν τ' όνομά μου πάνω τους. Αν ήμουν Υπουργός Δημόσιας Τάξης και άκουγα για διασύνδεση τρομοκρατών με πολιτικούς, θα έκανα άμεσα τη δουλειά μου, χωρίς να περιμένω να παροπλιστώ για να πάω να τα πω όλα "χαρτί και καλαμάρι" στο Πρώτο Θέμα του Θέμου, ύστερα από μήνες σαν μια μεταμοντέρνα Άννα Φρανκ με μούσι. Αν υπήρχε η οιαδήποτε ιδέα σοβαρότητας και ευνομούμενης πολιτείας στο μυαλό μου, πρώτα θα αναφερόμουν στη Δικαοσύνη και μετά στα κυριακάτικα φύλλα. Δηλαδή, αν θεωρούσα εαυτόν πρώτα θεσμό αυτής της πολιτείας και ύστερα αρθρογράφο. Αλλά μάλλον δεν φταίω εγώ για τα χάλια μου - εκείνος που με επέλεξε έχει ονοματεπώνυμο, εκτός από στελέχη που συνομιλούν με τρομοκράτες. Εγώ Υπουργός έγινα επειδή σήκωσα το τηλέφωνο στην κλήση του Αλέξη, και, ως γνωστόν, άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου