Άντρας δυο μέτρα

Το σπίτι σου βγαίνει σε πλειστηριασμό, δεν μπορείς να το πιστέψεις, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Δεν έχεις λεφτά να κάνει ο δικηγόρος ανακοπή, αναστολή, κάτι, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Πρέπει να περιμένεις, να κάτσεις ακίνητος, να κρατήσεις την αναπνοή σου και να περιμένεις κανείς να μην το «χτυπήσει». Το σπίτι σου. 

Να μην σκέφτεσαι το σπίτι σου, αυτό που σου έδωσε η μάνα σου γονική παροχή, να μην ελπίζεις να μην το θέλει κανείς σ’ αυτή την τιμή την αντικειμενική, να το θεωρήσει ακριβό το σπίτι σου, όχι ευκαιρία, να περάσει εκείνη η γαμημένη η ώρα η μεσημβρινή μεταξύ 4 και 5 και να έχεις σπίτι να μείνεις το βράδυ. Μείνε ακίνητος και περίμενε να περάσει η ώρα. Να πας μετά στο σπίτι σου. 

Οι αξίες εκεί που αλλάζουν τα σπίτια χέρια είναι ευτυχώς αντικειμενικές. Μιλάμε για διαταγές πληρωμής, για έξοδα, για πράγματα αποτιμητά σε χρήμα, για συναλλαγή, κράτα την ανάσα σου, μπορεί η τύχη να είναι η δική σου αντικειμενική να μην είναι συμφέρουσα για τα μέρη. Μπορεί να σε γλυτώσει το αντικειμενικό σύστημα των υπολογισμών, δεν μπορείς να επηρεάσεις τη διαδικασία ούτως ή άλλως, περίμενε και θα δεις. 

Δεν χάνονται έτσι τα σπίτια του κόσμου, πνίγεσαι, αλλά η αλήθεια είναι πως μόνον έτσι χάνονται. Δεν έχεις λεφτά να πληρώσεις, δεν έχεις δουλειά, δεν μπορείς να το κρατήσεις, αύριο δεν θα έχεις σπίτι, τι να το κάνεις αφού δεν έχεις δουλειά άλλωστε. Δεν έχεις καμία δουλειά να στενοχωριέσαι, μπορεί και να ‘πρεπε να το είχαν πάρει τρία χρόνια τώρα, από τότε που σταμάτησες να πληρώνεις. Μπορεί να στο πάρει η ίδια η τράπεζα, κανένας ελληνοαμερικάνος, μπορεί κανένας - σκέτος. 

Έπρεπε να ‘χες τα κότσια να πάρεις απ’ το καρτοτηλέφωνο για βόμβα, να πάνε όλα περίπατο σήμερα, να κερδίσεις κι άλλες μέρες, που ξέρεις τι γίνεται, αλλά εσύ εκεί, νόμιμος μια ζωή μαλάκας. Τα πεζοδρόμια είναι γεμάτα από τύπους σαν κι εσένα, κακομοίρη μου, τα καλύτερα παιδιά ήταν κι αυτοί, πήγαινε μέσα, μάθε, ψάξε με τα μάτια, αν κρατάει κανένας κλειστό φάκελο, ρώτα αν θα δώσει προσφορά, πιάστον παράμερα και πες του πως θα τον θάψεις, πως δεν θα βγει ζωντανός από κει μέσα. Πες του για το σπίτι σου, ότι εκεί μεγάλωσες να του πεις, παρακάλεσέ τον, γράπωσέ τον απ’ το σβέρκο, κάνε κάτι, διάολε. Εξήγησε ότι βρωμάει ο νεροχύτης, ότι έχει χαλάσει η τέντα, ότι το πάτωμα είναι για κλάμματα, ότι δεν θα αφήσεις ντουλάπι για ντουλάπι όρθιο αν τολμήσει να το χτυπήσει. Ότι θα τον χτυπήσεις κι εσύ ή θα βάλεις άλλους να τον χτυπήσουν. 

Πες του ότι θα πεθάνεις, ότι θα σε βρει εκεί μέσα τέζα, ότι θα βάλεις φωτιά, κάνε επιτέλους κάτι που πέτρωσες. Εξήντα αντικειμενικά λεπτά και μετά θα’ σαι άστεγος, το καταλαβαίνεις ; κουνήσου. Αλλά πάλι, ό,τι και να κάνεις θα βγει, σε ένα σε δυο μήνες θα έρθουν να σε βγάλουν από κει. Καλύτερα να φύγεις με καθαρή τη συνείδηση, εδώ που τα λέμε, άκου και το δικηγόρο που σου λέει να περιμένεις, αφού δεν έχεις λεφτά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, εδώ τα πράγματα είναι αντικειμενικά, η ανεργία είναι ανεργία και τα ακίνητα αποτιμητά σε χρήμα, προσπάθησε να είσαι ψύχραιμος, αντικειμενικός και συ, όπως είναι όλα, σκέψου πως κάθε δευτερόλεπτο είναι ακριβώς ίδιο με το επόμενο και το προηγούμενο, όλα τα σπίτια καλά είναι, χάσαμε αυτό θα βρούμε άλλο κάποια στιγμή, με νοίκι που θα μπορείς να το πληρώνεις, παρ’ το απόφαση, εδώ είναι μέρος για συναλλαγές, αγγλιστί business, τι ξέρεις εσύ απ’ όλα αυτά ; 

Βγες έξω να πάρεις λίγο αέρα, είναι ακόμα τέσσερις παρά, κάνε κι ένα τσιγαράκι, να σταματήσεις να τρως τα νύχια σου, κοτζαμάν άντρας.