CR ISIS

Στην παραλία της Καβάλας ο κόσμος πηγαίνει κι έρχεται, τα καλοκαιρινά βράδια, χρόνια τώρα, χωρίς κανένας να μπορεί να διανοηθεί ότι θα μπορούσε ένα τριαξονικό φορτηγό να τους κάνει παρέα σε αυτή τους τη βόλτα. Κάπως έτσι πρέπει να ήταν τα πράγματα και στη Γαλλία, μέχρι προχθές : φυσιολογικά, δηλαδή. 

Όσοι περνούν από τη γέφυρα της Χαλκίδας, το τελευταίο πράγμα που περιμένουν να αντικρύσουν στην αρχή της είναι ένα στρατιωτικό καμιόνι να τους φράσσει την πορεία και στρατιώτες με τα όπλα παρατεταμένα, μέσα στη νύχτα. Αλλά η γέφυρα αυτή δεν ενώνει τα στενά του Βοσπόρου και τα εγχώρια πραξικοπήματα είναι εδώ και πολύ καιρό μόνο λέξεις άμυαλων που προσπαθούν να φτιάξουν πρόχειρα μια έννοια που να περιέχει το Κράτος, την αδικία που αισθάνονται και μια οριακή - συνταγματικά - εξέλιξη, χωρίς να έχουν διαβάσει ποτέ τους ούτε Ιστορία ούτε το Σύνταγμα.

Ο Ιούλιος του 2016 από άποψη επικαιρότητας, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν είναι ενδοσκοπικός, όπως αυτός του '15. Ούτε κάλπες στήσαμε φέτος, ούτε διχαστήκαμε, ούτε ξενυχτήσαμε δι' αντιπροσώπου διαπραγματευόμενοι, ούτε στις πλατείες βγήκαμε - ήρεμα μέχρι στιγμής τα πράγματα, εδώ, αν εξαιρέσεις κάτι συμπλοκές μεταξύ μεταναστών και κάτι απεργίες. Η χώρα δεν παράγει διεθνείς ειδήσεις εδώ και αρκετό καιρό.

Οι εικόνες των τηλεοράσεων έρχονται τελευταία μόνο από έξω : μέσα από γήπεδα, πολύχρωμα πλήθη πλημμυρίζουν τα πίξελ, στη Γαλλία κόσμος να παρακολουθεί αγώνες ή πυροτεχνήματα, πολύς κόσμος, στην Πορτογαλία κόσμος να πανηγυρίζει κάτι, στην Τουρκία κόσμος να αντιστέκεται, σημαίες κρατώντας, Γενικοί Εισαγγελείς να αισθάνονται ότι πρέπει να βρουν κάποια σύνδεση του μανιακού οδηγού με την ισλαμική τρομοκρατία γιατί αλλιώς δεν νοείται η πράξη να εξηγηθεί λογικά, ή να αξιοποιηθεί πολιτικά, ο Σουλτάνος να βγαίνει στα κανάλια μικρός το δέμας, προσπαθώντας να επαναφέρει την εξουσία του στο κανονικό της μέγεθος, εκείνο το δίωρο που αμφισβητήθηκε, Συνταγματάρχες να απειλούν με όπλο την Τουρκάλα Δουκακάρου να ανακοινώσει την επικράτησή τους από την Κρατική Τηλεόραση, μια απαγόρευση κυκλοφορίας που γέμισε με κόσμο τους δρόμους μέσα στη νύχτα, πολίτες να αιχμαλωτίζουν στρατιώτες, ζωντανά πλάνα από τη γείτονα που ήρθαν να καλύψουν το κενό της ταινίας της Παρασκευής, τραυματισμένοι όλοι μας, σαν το Ρονάλντο στον τελικό, καθόμαστε στον καναπέ, στο περιθώριο των εξελίξεων και ακούμε για τρομοκράτες και πραξικοπηματίες, για εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες, για ένα κόσμο που πάλλεται από εντάσεις και το πληρώνει με αίμα.

Όλ' αυτά έξω όμως, κάπου αλλού, όχι εδώ. Εδώ είναι ήσυχα και ωραία, σου λέει η τηλεόραση. Πιες τη μπυρίτσα σου καλέ μου τηλεθεατή, υπόβαλε τη φορολογική σου δήλωση, όπως όλοι μας, συνέχισε τη ζωή σου όπως οι υπόλοιποι, ήρεμα, γύρευε τη δουλειά σου γιατί έξω παραμονεύουν τρομοκράτες, δράκοι, φίδια και παπαδόπουλοι.