Μπουνιουέλ

Η θάλασσα είναι κενή από κάτω, μόνο παιχνίδια του φωτός κι αντανακλάσεις, σώματα που επιπλέουν ξένα, το δικό μου και το δικό σου, μακρινές φωνές και βράχοι που χάνονται, βυθός δεν υπάρχει, το είπαμε, τα ναυάγια όλα έχουν ξεβραστεί στο παρελθόν της άμμου. 

Οι άνδρες αρχίζουν να γερνούν από τα πόδια, οι γυναίκες γύρω από τα μάτια - οι πρώτοι το καταλαβαίνουν μόνοι τους, εκεί που κάθονται, στο καφενείο ή στη μπανιέρα, αρχίζουν να παρατηρούν τις αλλαγές στο χρώμα των νυχιών και των δακτύλων, στο δέρμα της περιοχής των αστραγάλων, οι δε χρειάζονται τη μεσολάβηση του καθρέφτη ενόσω χαϊδεύονται απ' το βλέμμα τους. 

Μακάριοι όσοι κολύμπι δεν ξέρουν και ντρέπονται γι’ αυτό, οι αλλεργικοί στ’ αλάτι της, οι ναυτικοί που δεν τα κατάφεραν, εκείνοι που δεν έχουν καταγωγή από νησί, ούτε σπίτι, που τους παραλύει ο τρόμος όταν σκοτεινιάζει το κάτω από τα πόδια τους νοητό πεδίο, που αποστρέφονται το φως του Ελύτη και τον ήλιο, που ποτέ τους δεν ζήλεψαν αφίσες εξωτικές με χρυσοπράσινα τοπία, να μοιάσουν στα ψάρια δεν θέλησαν στιγμή, ούτε διανοήθηκαν.

Διευκρινίζεται ότι μιλάμε για τη συναίσθηση του να γερνάει κανείς και δεν κυριολεκτούμε για την αφετηρία του φαινομένου, που, όπως ο καθένας γνωρίζει, αρχίζει να εμφανίζεται με μια, στην αρχή απειροελάχιστη, αύξηση της βαρυτικής δύναμης του κόσμου στο σώμα, ένα "ψιθυριστό κάλεσμα προς τα κάτω" που στο τέλος λαμβάνει τη μορφή κινούμενης άμμου. 

Μακάριες οι γάτες τούτου του άδικου πλανήτη και τα πουλιά στα δάση. 

Κι είναι βασική αυτή η διαφορά των δύο φύλων αναφορικά με την αρχή της γήρανσης. 

Εννοείται βέβαια ότι αυτή η διαφορά έχει και ψυχολογικές προεκτάσεις, διαφορετικές ανάλογα με τα γεννητικά όργανα που φέρει το υποκείμενο.