Μακεδόνομα ή ορφανά εν τοις υψίστοις

Μπορεί καθισμένοι στα δρύινα τραπέζια των διαπραγματεύσεων των πανάκριβων και χιονισμένων ξενοδοχείων της Ελβετίας κάποιοι Έλληνες αξιωματούχοι να αξιώνουν από τους αντίστοιχους εντεταλμένους της γείτονος απτά δείγματα καλής θέλησης, υπό την έννοια της υποχώρησης του σκοπιανικού εθνικισμού στο δημόσιο λόγο, προκειμένου να αποδεχτούν επιτέλους τη χρήση του Δώθε Makedonija ή όποιου άλλου μακεδονόματος γίνει αμοιβαίως αποδεκτό, όμως, εδώ, την ίδια ώρα, η ίδια η Ελληνική Κυβέρνηση όχι μόνο δεν μπορεί να "περάσει" τις προοδευτικές θέσεις της επί του ζητήματος αλλά δείχνει η εκ μέρους της ανακίνηση του "μακεδονικού" θέματος να έχει ρίξει λάδι στη φωτιά του ελληνορθόδοξου εθνικισμού, ο οποίος, ως γνωστόν, όταν φουντώσει, δεν δαμάζεται με τίποτα, όπως μαρτυρούν εδώ και δεκαετίες άλλωστε, και μάλιστα χορωδιακά :

τα βουνά της Αλβανίας, το Euro του 2004, οι πέτρες των κρυφών σχολιών, η μάσκα ζορό του νομάρχη Ψωμιάδη, η πιτυρίδα της Ελένης Λουκά, ο Ψαραντώνης, το αμετάφραστο της λέξης φιλότιμο, οι σπανακόπιτες της (κάθε) παπαδιάς, ο καπνός από κάθε θυμιατήρι, το κλάμα κάθε παιδιού που βαφτίζεται, ο Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Σάββας Καλεντερίδης, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, όλα τα παπαδοπαίδια της επικράτειας πλην αυτών που το επώνυμό τους αρχίζει από Ξ, ο Ανατολάκης, εκείνο το περιοδικό που εξέδιδε η Λιάνα Καννέλη, ο Γιώργος Τράγκας, η Χρυσή Αυγή, οι μέρες στη φυλακή του Δημάρχου Παπαγεωργόπουλου, της αγάπης (τα) αίματα, οι βασιλόφρονες, ο Νότης Σφακιανάκης, ο τέως καθώς και δεκάδες δημόσια σχόλια για το χρώμα του δέρματος του Αντετοκούνμπο, απ' όπου κι αν προέρχονται. 

Και η αλήθεια είναι ότι αν όλοι αυτοί οι παραπάνω ημίτρελοι έδιναν ένα ραντεβού την Κυριακή, μεθαύριο, να χορέψουν άτσαλα τσάμικο και να κάνουν ένα αντάμωμα μεταξύ τους, ενώνοντας τη Βόρεια και τη Νότια Ελλάδα κάπου στον Καραβόμυλο, θα μπορούσε κανείς να μιλήσει με όρους Underground Κουστουρίτσα και να γυρίσει κι ένα ντοκιμαντέρ αξιώσεων, τραβώντας απλά με το κινητό του την εν λόγω πανήγυρη. Το "κανένα πρόβλημα" συναντά την "ελευθερία του συναθροίζεσθαι" και με μιας πλημμυρίζει ο τόπος κωμικά στιγμιότυπα, που τόσο τα έχει ανάγκη, τα χρόνια του Μνημονίου.  

Όμως, σ' αυτή τη χώρα τίποτε δεν μπορεί να γίνει ασκόπως. Καμία πιθανότητα παραγωγής τέχνης για την τέχνη. Εν αρχή σφύριξε ο Ιερώνυμος, ύστερα άναψε η σπίθα στην καρδιά του Μίκη Θεοδωράκη και μετά άνοιξε η όρεξη των Ανεξάρτητων Ελλήνων να ψεκαστούν για άλλη μια Κυριακή στο ύπαιθρο. Η συγκέντρωσή μας αυτή την Κυριακή θα έχει τεράστιο εθνικό νόημα, θα είναι ένα μεγαλειώδες συλλαλητήριο που θα διατρανώσει στην υφήλιο τον πυρήνα των ελληνικών θέσεων : Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ. 

Μπορεί να μας πήρατε τη ΔΕΗ, τη μισή σύνταξη, τις καταθέσεις μας στις Τράπεζες, μπορεί να χάσαμε τις δουλειές μας, το σπίτι μας στον πλειστηριασμό, κάποιοι από εμάς να αυτοκτόνησαν ή να κάηκαν από ξυλόσομπες, μπορείτε να απαγορεύετε ή να υπαγορεύετε στην Κυβέρνησή μας το νομοθετείν, αλλά δεν θα μας πάρετε τη Μακεδονία μας, μαλάκες Σκοπιανοί, Γερμανοί, Αλβανοί, Σουηδοί, Αυστραλοί και όλοι εσείς οι αλλόδοξοι. 

Αυτό είναι το Θέμα, αυτά ήταν πάντοτε τα θέματα, ο Ελληνισμός δεν θα συρρικνωθεί ποτέ, εις τους αιώνας των αιώνων αμήν. Μαζί οι Ολυμπιακοί με τους Αεκτζήδες, οι μπάτσοι με τους κλέφτες, οι κομμένοι απ' το Survivor με τους φανατικούς τηλεθεατές του Master Chef, οι αβάπτιστοι με τους ιερείς, η Λουκά με την Καϊλή πιασμένες χέρι χέρι, ο Πρέκας να σπρώχνει το καροτσάκι του Μίκη, όλοι μαζί να δείξουμε στους τηλεοπτικούς δέκτες της υφηλίου πως ο Ελληνισμός ακόμη μεσουρανεί (φωτ.).

Αν είχαμε μια εφημερίδα της προκοπής στα περίπτερα αυτής της πόλης, το πρωτοσέλιδο της Δευτέρας δεν θα μπορούσε παρά να έχει τίτλο

"Περισσότεροι από 1.000.000 κόσμου εκτός θέματος"     

και μια τέτοια παρουσίαση της είδησης θα ήταν ό,τι πιο κολακευτικό θα μπορούσε να γραφεί ως σχόλιο για τη μεθαυριανή γελοιοποίηση της ενεστώσας και πανταχού παρούσας εθνικής μας τραγωδίας.