Ο κόσμος του χάρτου

Υπάρχουν τα βιβλία, υπάρχουν και τα χαρτονομίσματα. 

Οι λίστες για το σούπερ μάρκετ, οι ποιητικές συλλογές, χαρτιά περιτυλίγματος και χαρτάκια για στρίψιμο, πιστοποιητικά και πεντάγραμμα με νότες, εξώφυλλα δίσκων, εφημερίδες, δικόγραφα, χρυσοί οδηγοί, ημερολόγια προσωπικά, σαΐτες που πετάνε, ετικέτες, σιδερωμένες λευκές κόλλες Α4, φυτολόγια, κόλλες χειροτεχνίας, τετράδια, χαρτιά διαζυγίου, σαΐτες που δεν γίνεται να πετάξουν, συμβόλαια που τιμούνται και συμβόλαια που "σπάνε", τα λεφτά της μονόπολι, φυλλάδια κάτω απ' την πόρτα για καφέ, πορτοκαλί ενοικιαστήρια, οι αποδείξεις στα διόδια, ο χαρτοπόλεμος, κοινόχρηστα και μισθωτήρια, όλα είναι μέρος, όλα μαζί απαρτίζουν τον κόσμο του χάρτου, ένα μαγικό κόσμο σαν τη φρουτοπία αλλά με γεύση οδοντογλυφίδας. 

Είναι γνωστό ότι στα έγκατα ετούτου του κόσμου, αν κάποιος καταφέρει και σε τυλίξει σε μια κόλλα, τότε την έβαψες για τα καλά. Τη γάμησες χάρτινα. Από κάπου μακριά ακούγεται ένα τραγούδι χαμηλόφωνα που λέει για ένα δίχτυ, αλλά εσύ δεν έχεις καμία όρεξη. 

Υπάρχουν και τα χαρτονομίσματα που ανταλλάσσονται με βιβλία. 

Ένα ασήμαντο μέρος του κόσμου που μας απασχολεί εδώ είναι οι οδηγίες μέσα στα κουτιά των φαρμάκων, αυτοί οι πάπυροι για αιγυπτίους νάνους με τις αντενδείξεις που διαβάζονται μόνον απ' τους δυσκοίλιους και μόνο στην τουαλέτα. Σε αξία μηδαμινές, δίπλα από τα χαρτιά υγείας, μια ζωή στο περιθώριο του χαρτοκόσμου, σαν τζάνκια, εδώ και λίγες μέρες έχουν γίνει από το πουθενά οι απόλυτοι πρωταγωνιστές.    

Κάποιοι είπαν ότι όλα τα εν λόγω χαρτάκια των φαρμάκων του Δημοσίου γράφανε στο τέλος ένα : Novartis και οι περισσότεροι από εμάς δεν το θεωρήσαμε απλή σύμπτωση. 

Τότε, κάποια από τα πιο σημαίνοντα μέλη της ελληνικής γραφειοκρατίας, Υπουργοί χάρτινοι της υγείας και άλλοι, εχθροί μεταξύ τους μέχρι πρόσφατα, συνασπίστηκαν για να μας πείσουν ότι είναι θύματα της γενικευμένης καχυποψίας των ημερών, ότι τα χαρτονομίσματα δεν έπεφταν στους λογαριασμούς τους βροχή, έκαναν και μηνύσεις από χαρτί, ισχυριζόμενοι ότι η Κυβέρνηση έχει χάρτινους μόνο μάρτυρες και όχι πραγματικούς και ότι προσπαθεί μάταια το σύστημα να τους τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί. Ότι η σε βάρος τους σκευωρία θα καταπέσει σαν χάρτινος πύργος. 

Είναι εξοργιστικό και μαζί θλιβερό θέαμα να βλέπεις το Λοβέρδο από κοινού με το Βορίδη να απειλούν θεούς και δαίμονες, τον Ελλάς Ελλάς Antonis Samaras να ανεβαίνει τα σκαλιά της Εισαγγελίας προκειμένου να μηνύσει τον πρωθυπουργό, το Βενιζέλο να συντάσσει εξώδικα - καταπέλτες. 

Εξίσου εξοργιστικό είναι να ακούς νυν χάρτινους Υπουργούς να λένε πως ήρθε η ώρα της τιμωρίας, επιτέλους, ότι η αλήθεια θα λάμψει, ότι και οι χάρτινοι μάρτυρες έχουν ψυχή. Από κάπου μακριά ακούγεται ένα τραγούδι χαμηλόφωνα που λέει για ένα φεγγαράκι και μια ψεύτικη ακρογιαλιά, αλλά εσύ δεν έχεις καμία όρεξη.   

Υπάρχουν και τα χαρτονομίσματα που κρύβονται μέσα στις σελίδες των βιβλίων. 

Εδώ κάτω, ανάμεσά μας, εδώ και πολύ καιρό, βουίζει ο κόσμος ότι οι πολιτικοί μας έγιναν πλούσιοι κλέβοντας το Δημόσιο. Έξω από τους φακέλους της κάθε δικογραφίας, στα σπίτια και στα καφενεία ο κόσμος βράζει με τα αρπακτικά που πέρασαν από κυβερνητικές θέσεις τα τελευταία σαράντα χρόνια και βάλε. Απέναντι από την τηλεόραση ο κάθε θεατής έχει χάσει την υπομονή του και βρίζει μέσα απ' τα δόντια τον κάθε απολογούμενο Αβραμόπουλο. 

Όταν ο "χάρτινος ο μητσοτάκης - ψεύτικη η δεξιά" προσπαθεί να υπερασπιστεί τον Άδωνι, γιατί θα 'ρθει κι εκείνη η ώρα που θα πρέπει κάποιος να υπερασπιστεί και τον ίδιο, κύκλος είναι η πολιτική, μπουχτίζεις τόσο που σε πιάνει πονοκέφαλος από τα νεύρα και μαθαίνεις ότι όλα τα παυσίπονα είναι της Νοβάρτις και τα λένε αναλγητικά και δεν θέλεις να πάρεις.

Υπάρχουν και βιβλία που δεν τα φτάνουν όλα τα χαρτονομίσματα του κόσμου. 

Η πολιτική ζωή στη χώρα ετούτη είναι σα νεκρή γλώσσα κι οι πρωταγωνιστές της μέλη συμμορίας που καμία φυλακή δεν θα σωφρονίσει ποτέ. Τα ισόβια άλλωστε είναι κι αυτά χάρτινα στον κόσμο που ζούμε, κάποιες φορές δις και τρις χάρτινα.

Επειδή στο σπίτι του διεφθαρμένου δεν μιλάνε για χαρτί κι επειδή σε τρεις μέρες από τώρα θα γεμίσει ο ουρανός από αετούς που θα τους κρατούν χεράκια παιδικά, μια ιδέα θα ήταν να φτιάξουμε χαρτιά υγείας με τις φάτσες όλων αυτών που επί χρόνια μας κατέκλεψαν, άλλη, να καταδικαστούν να πετάνε πέτρινους χαρταετούς κάθε μέρα, σε  μια αιώνια και σισύφεια Καθαρή Δευτέρα δηλαδή, και να απελευθερωθούν μόνο όταν καταφέρουν η πέτρα τους να αιωρηθεί σε ύψος τριάντα τριών μέτρων επί τριάντα τρία λεπτά, και μόνο τότε να ξαναφάνε χταπόδι. 

Επιστρέφοντας εδώ, δήμευση κάθε προσωπικής και οικογενειακής περιουσίας και αιώνια στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων - εκλέγειν και εκλέγεσθαι - για τους ίδιους και τους απογόνους τους εις τον αιώνα των αιώνων. Να κληρονομείται η ρετσινιά του κλέφτη, η ποινή και ο εξορισμός από την πολιτική ζωή, όπως ακριβώς θα κληρονομούνταν και τα πλούτη σε περίπτωση που δεν αποκαλυπτόταν ποτέ τίποτα.      

Κι όλα αυτά γραμμένα σε χαρτί, σαν διαθήκη του έθνους. Σκρίπτα μάνεντ, χαρταετοί και γάιδαροι βόλεντ - παραμύθι τέλος.