Αποχαιρετισμός στα λόγια

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος σήμερα αισθάνθηκε την ανάγκη να πει μερικά λόγια αποχαιρετισμού στα μέλη του κοινοβουλίου, μιας και δεν θα είναι βουλευτής στην επόμενη βουλή, ύστερα από 26 χρόνια συνεχούς παρουσίας σε αυτή. 

Η ομιλία του - την οποία κάποιος μπορεί να διαβάσει ή/και να ακούσει εδώ - διακρίνεται σε δύο σκέλη, στο πρώτο, το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί και "επιστημονικό" και στο δεύτερο τμήμα, το καθαρά πολιτικό. 

Αναφορικά με το πρώτο μέρος αυτής, στο οποίο ο εν λόγω ομιλητής επέλεξε να απευθυνθεί στους συναδέρφους του ως καθηγητής Νομικής, δεν προκαλεί καμία εντύπωση η θέση που υποστήριξε, ότι δηλαδή η ψήφιση των δύο νομοθετημάτων είναι αφ΄ενός θετική και αφ' ετέρου αναγκαία, κρίση με την οποία συμφωνεί η συντριπτική πλειοψηφία του νομικού κόσμου. 

Δε νομίζω ότι πρέπει να σταθεί κανείς εδώ σε διάφορες κακίες του στυλ "δεν πρόκειται για νομοθετική πρωτοβουλία του Σύριζα" ή στο αράδιασμα των διαφόρων αξιωμάτων και θέσεων που είχε ο ομιλητής κατά το παρελθόν, ούτε καν στην αποστροφή του λόγου του ότι η χώρα μας θα στερηθεί την απώλεια της θέσεώς του ως γενικού εισηγητή της κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την εφαρμογή των αποφάσεων του ΕΔΔΑ στα 47 κράτη - μέλη του Συμβουλίου, μια θέση που ελάχιστοι ξέρουν ότι υπήρχε, άλλωστε, η ζωή συνεχίζεται, όπως λέμε, και κάποιος άξιος αντικαταστάτης του φανταζόμαστε ότι θα καταστεί ανθρωπίνως εφικτό να βρεθεί. 

Αυτό που μου προξένησε τη μεγαλύτερη απορία στο επιστημονικό πεδίο της ομιλίας είναι ότι ο άνθρωπος αυτός δήλωσε "μαθητής του Ιωάννη Μανωλεδάκη" που του δίδαξε τη σημασία του ποινικού φιλελευθερισμού ενώ, συνέχισε, το πρόβλημα με τους παλιούς Κώδικες υπήρξε, εν πολλοίς, ότι με διάφορες νομοθετικές παρεμβάσεις "διασπάστηκε η δογματική συνοχή τους", φτάνοντας στη βάναυση προσβολή της αρχής της αναλογικότητας στην ίδια την αξιολόγηση των προστατευόμενων έννομων αγαθών. 

Πρέπει να υπενθυμιστεί εδώ ότι ένα από τα νομοθετήματα που διέρρηξαν βάναυσα τη δογματική συνοχή του Ποινικού Κώδικα ήταν ο ν. 2928/2001 (ο λεγόμενος και "τρομονόμος"), από τη Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή του οποίου είχε παραιτηθεί διαμαρτυρόμενος τότε ο Καθηγητής Ιωάννης Μανωλεδάκης (αλλά και ο Νίκος Παρασκευόπουλος), ενόσω ο Ε. Βενιζέλος υπερψήφιζε τότε τις διατάξεις του, φέρων τόσο την ιδιότητα του βουλευτή όσο και αυτή του Γενικού Εισηγητή της Αναθεώρησης του Συντάγματος του 2001. 

Προσπαθώντας να βρει κανείς ένα παράδειγμα σύμπλευσης των νομοθετικών επιλογών του Ευάγγελου Βενιζέλου με τις αρχές του ποινικού φιλελευθερισμού αναγκαστικά θα προσγειωθεί στη διαδικασία της Αναθεώρησης του Συντάγματος (1995 - 2001) και στη διατήρηση της οχύρωσης της ασυλίας των Υπουργών με διάφορα νομικά τεχνάσματα, εμπνεύσεως του Κυρίου Γενικού Εισηγητή. Η εν λόγω συνταγματική διάταξη του άρθρου 86, προσωπικό επιστημονικό επίτευγμα του νομομαθούς Ε. Βενιζέλου, προσέβαλε βάναυσα την αρχή της ισότητας και συνέβαλε τα μέγιστα στην κρίση αντιπροσώπευσης που αντιμετωπίζει σήμερα το κοινοβουλευτικό μας σύστημα, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που στις μέρες μας άπασες οι πολιτικές δυνάμεις συμφωνούν ότι εγείρει μείζον ζήτημα δημόσιας ηθικής τάξης, ενώ αποτελεί και σχεδόν τη μόνη συνταγματική διάταξη στη ριζική αναθεώρηση της οποίας συμφωνούν όλοι, ανεξαιρέτως. 

Παρόλα αυτά, πεπεισμένος ότι κανείς από τους πολίτες αυτής της πολιτείας δεν έχει μνήμη, όπως ακριβώς ο ίδιος δεν γνωρίζει την έννοια της αυτοκριτικής, ο Ευάγγελος Βενιζέλος συνέχισε ακάθεκτος και στο β' μέρος του λόγου του, το "πολιτικόν". 

Επέλεξε να νουθετήσει το Σύριζα προκειμένου να αντιληφθεί τη σημασία της "εθνικής ενότητας", στα δύσκολα αντιπολιτευτικά χρόνια που θα ακολουθήσουν. Ο άνθρωπος που έχει διχάσει όσο ελάχιστοι τους πολίτες, ο νους που γέννησε και επέβαλε τη φαεινή ιδέα να επιβληθεί ειδικό τέλος ακινήτων μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, για να σώσει τον τόπο, στερώντας το ρεύμα από εκείνους που δεν μπορούσαν να πληρώσουν το βαρύ φόρο, ο πολιτικός αρχήγός που ανέλαβε ένα κόμμα του 30% - 40% για να λάβει τον Ιανουάριο του 2015 μόλις το 4,68% των ψήφων των πολιτών, επικαλέστηκε την ιδέα της εθνικής ενότητας (την οποία θεωρεί ότι προσωποποιεί). 

Και για να αποδείξει έμπρακτα σε όλους μας ότι είναι θιασώτης της εν λόγω ιδέας, ευχαρίστησε την Κυβέρνηση που δεν μετέβαλε προς το επεικέστερο τα άρθρα 134 και 239 ΠΚ, δηλαδή αυτά που αφορούν στην εσχάτη προδοσία και την κατάχρηση εξουσίας, τα οποία στο άμεσο μέλλον θα αποδειχθούν χρήσιμα για τη διερευνηση της σκευωρίας της NOVARTIS, την οποία του έστησε η Κυβέρνηση Σύριζα. 

Κοινώς, η εθνική ενότητα θα αποκατασταθεί την ημέρα που ο Πρωθυπουργός και οι συν αυτώ θα λογοδοτήσουν στο Ειδικό Δικαστήριο για το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας που διέπραξαν σε βάρος των κ.κ. Βενιζέλου, Λοβέρδου, Γεωργιάδη κ.λ.π., σύμφωνα πάντα με το όραμα περί εθνικής ενότητας του Ευάγγελου Βενιζέλου. 

Επίσης, ο ίδιος άνθρωπος που το 2012 καθαίρεσε τον Πρωθυπουργό της χώρας και συνέπραξε με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε ένα κυβερνητικό σχήμα σε διατεταγμένη υπηρεσία για την υπογραφή του PSI χωρίς την γνώμη του ελληνικού λαού, ευχήθηκε να αποκασταθεί επιτέλους σε αυτόν τον τόπο το κύρος των θεσμών και να αποκτήσουμε επιτέλους ένα κράτος σύγχρονο και λειτουργικό. 

Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του Δυτικού κόσμου σήμερα το βράδυ, αύριο ή κάποια στιγμή στο μέλλον, ένας δημοσιογράφος θα έπαιρνε μια συνέντευξη από τον Ε. Βενιζέλο και θα τον ρωτούσε να μας εξηγήσει κάποια από τα παραπάνω ή άλλα πεπραγμένα της θητείας του, θα του επεσήμανε κάποιες θεμελιώδεις λογικές αντιφάσεις μεταξύ λόγων και έργων και θα τον πίεζε λίγο αν άκουγε να απαντάει αρλούμπες. 

Ίσως κάποιοι - νομικοί ή μη - έγραφαν κάποιο βιβλίο προκειμένου να διερευνήσουν το συνολικό αποτύπωμα της εν λόγω πληθωρικής προσωπικότητας στο δημόσιο βίο τα τελευταία 25 χρόνια, μπορεί και να αναπτυσσόταν ακόμη και διάλογος με πολιτισμένα επιχειρήματα εκατέρωθεν.   

Εδώ, τώρα, ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης δηλώνει οργισμένος από την αποπομπή του από το Κόμμα, στο protagon γράφονται άρθρα σχετικά με το αν μπορεί να υπάρξει ΚΙΝΑΛ χωρίς τον Βενιζέλο, ενώ οι μόνοι που μπορεί να του πάρουν συνέντευξη είναι ο Παπαχελάς, ο Πρετεντέρης και ο Χατζηνικολάου, που όταν συναντούν on camera "πρόσωπα τέτοιου διαμετρήματος" τους είναι δύσκολο να παραμείνουν απλώς ευγενείς και να μην ενδώσουν στην κολακεία. 

Εγώ, που παραμένω ένας απλός πολίτης, θεωρώ ότι είναι όντως μια ιστορική ημέρα η σημερινή για την κοινοβουλευτική μας Δημοκρατία, καθώς η απουσία Βενιζέλου από την επόμενη βουλή είναι ένα πρώτο βήμα προς μια αποκάθαρση του πολιτικού σκηνικού που μας διέλυσε και μας βούλιαξε από κάθε άποψη. 

Εύχομαι ειλικρινά να μην τον ξαναδούμε να μιλάει στο ξύλινο φόντο του άμβωνα του Προεδρείου της Βουλής. Ας ακολουθήσει και αυτός την πορεία του Πάγκαλου, ή καλύτερα του Καραμανλή, που εξασκήθηκε στη (δημόσια) αφωνία επί μια δεκαετία. Δεν ξέρω.

Στη φαντασία μου μπορώ να κάνω κάθε είδους σκέψεις εγώ, όπως και όλοι, αλλά αυτό δεν αφορά κανένα, διότι ο Ε. Βενιζέλος θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε αυτό τον έρημο τόπο.