Η αρχή της συνέχειας

Οι απεργίες, ως γνωστόν, προκαλούν τερηδόνα στα κάτασπρα σαν σπιτάκια των κυκλάδων δόντια του ελληνικού τουρισμού, ο τουρισμός είναι ένας από τους βασικότερους πυλώνες της ελληνικής οικονομίας, η κάμψη των κρατήσεων φέτος ανέρχεται σε 30% ή και περισσότερο, τέτοιες ενδείξεις αποτελούν κακούς οιωνούς για τη συνολικότερη πορεία των εσόδων, η προσπάθεια για ανάκαμψη εξαρτάται σίγουρα από την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό, μπλα μπλα μπλα, το σίγουρο είναι ότι, με βάση την επικρατούσα ρητορική, θα έπρεπε η κορυφή του υπουργείου τουρισμού να στελεχωθεί με ιδιαίτερη προσοχή, σαν αυτή του πατέρα, στις μύτες, όταν τοποθετώντας το αστέρι στο δέντρο, κηρύσσει την έναρξη της αισθητικής επικράτησης του χριστουγεννιάτικου κλίματος. Ο πρωθυπουργός Γεώργιος Αν. Παπανδρέου, έχοντας απόλυτη συναίσθηση της ευθύνης, ήδη από τον Οκτώβριο του 2009, στόλισε το χριστουγεννιάτικο κυβερνητικό του δέντρο με το υπέρλαμπρο κερκυραϊκό άστρο της Άντζελας Γκερέκου, την οποία έχρισε υφυπουργό Τουρισμού. Είναι αλήθεια ότι το έργο της συγκεκριμένης επιλογής διακόπηκε άδοξα ύστερα από ένα ύπουλο χτύπημα της μοίρας στο σύζυγο της ηρωίδας, το οποίο παρουσιάστηκε με τη μορφή ειδοποιητηρίου της ΙΓ΄Δ.Ο.Υ. Αθηνών, το Μάιο του 2010, με αποτέλεσμα να έρθει η κάθαρση του δράματος με τη μορφή εγγράφου παραιτήσεως για λόγους ευθιξίας, σχεδόν ευθύς αμέσως, στερώντας μας έτσι αντικειμενικά τη δυνατότητα να κρίνουμε την αποτελεσματικότητα των υφυπουργικών επιλογών από την πορεία των εσόδων της τουριστικής σεζόν 2010. Η Άντζελα πήγε σπίτι της τις μέρες της υπογραφής του α' μνημονίου, θιγμένη ενυπόγραφα, βασανιζόμενη από ένα οικογενειακό χρέος προς την εφορία της τάξης των 5,5 εκατομμυρίων ευρώ, στερούμενη της ευκαιρίας να αποδείξει την (εισπρακτική) αξία (των τουριστικών επιλογών) της.

Θα ήταν αλήθεια άλλη η εικόνα των εσόδων της ελληνικής οικονομίας αν ο Τόλης είχε κάνει ρύθμιση των χρεών του ή αν, έστω, η Ελευθεροτυπία δεν δημοσίευε το συγκεκριμένο θέμα, για λόγους υπέρτερου γενικού συμφέροντος ; 

Ή αλλιώς, θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει το β΄μνημόνιο αν η υφυπουργός δεν παραιτείτο, απρόσμενα, το Μάιο του 2010 ; 

Ποια θα ήταν η δημοσιονομική μας τύχη αν δεν έπεφτε από τα χέρια του Τόλη το μικρόφωνο - σκυτάλη της ελληνικής τουριστικής ομάδας ανάπτυξης, στη δεύτερη αλλαγή, μετά την επιτυχημένη εκκίνηση του Άρη Σπηλιωτόπουλου, το 2007 ; 

[η απάντηση σ' αυτά τα ερωτήματα, και σε άλλα πολλά, στην (μελλοντική) έρευνα, με τον Παύλο Τσίμα] 

Η ελληνική δημοκρατία έχει συνέχεια και συνέπεια, τηρούμε τη συμφωνία, είπε ο Αντώνης μετά τη νίκη. Και αν η αρχή της συνέπειας των λόγων αναδεικνύεται με μόνη τη δήλωση του αρχηγού και την ευθεία λογική αντίθεση αυτής στις εκατοντάδες προεκλογικές αντίστοιχες περί επιθετικής αναδιαπραγμάτευσης, η αρχή της συνέχειας εκφράζεται ανάγλυφα μέσα από την επιλογή του προσώπου για τη θέση του Υπουργού Τουρισμού. Η μόνη γυναίκα υπουργός, 37 ετών, η μόνη άξια (αισθητικά) κληρονόμος του Άρη, καταγωγή από νησί, από Ν.Δ., δεν μπορούσε άλλος να αποτελέσει τον καλύτερο εκφραστή της άποψης ότι ο ελληνικός τουρισμός συνορεύει φαντασιακά με τα φοιτητικά πάρτυ της ΔΑΠ, ότι προσκαλούμε τους ξένους να έρθουν σ' ένα ξέφρενο δαπίτικο πάρτυ που διαρκεί έξι μήνες το χρόνο, ίσως και περισσότερο, δεν υπάρχει άλλο κεντροδεξιό στέλεχος που να κοιτάζει τα αιγαιοπελαγίτικα νησιά και να τα βλέπει σαν τα μαγαζιά της Σκουφά, παραταγμένα χαρούμενα ακριβά και έτοιμα να σε υποδεχθούν να ζήσεις το μύθο σου εδώ, ιν γκρισ, πρόγραμμα 100 ημερών από - προς - γιατί - τίποτα, το πλήρες κείμενο της ομιλίας εδώ, μαζί ευθύνη φαντασία συλλογικά δουλειά η σιγουριά του παλιού με τη φρεσκάδα του καινούριου, θέληση και πείσμα, από τη (γερου)λάνα ντελ γκερέι στην καραγκούνα της εθνικής προσπάθειας, είναι σίγουρο ότι θα πετύχουμε, είμαστε καταδικασμένοι. Να πετύχουμε.