Εκατομμύρια εσωτερικού - εξωτερικού

Ονειρεύτηκα ότι άνοιξα λογαριασμό στο twitter, λέει, και τιτίβισα το πρώτο μου τουίτ : "Το να ζεις στην Ελλάδα σήμερα είναι σαν να οδηγείς ένα αμάξι που δεν βλέπεται από τις κουτσουλιές. Ό,τι, αμάξι." και οι φόλοουέρς μου μέσα σε μια ώρα ξεπέρασαν τα views του gangnam style, έγινα κατ' ευθείαν η lady gaga της ατάκας κι ότι μάλιστα με ανέφερε η Τρέμη ως είδηση μετά τον Παπακωνσταντίνου και άλλα τέτοια εγωμανή και επικά. Ξύπνησα ιδρωμένος. Μέσα στον ύπνο μου είχα ονειρευτεί Παπακωνσταντίνου και Τρέμη και Μέγκα και δελτίο ειδήσεων - άσχετα που εγώ ήμουν η επόμενη είδηση. Αισθάνθηκα πολύ άρρωστος, να ονειρεύομαι τη Λίστα Λαγκάρντ, έστω και παρεμπιπτόντως, κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Θυμήθηκα μια ιστορία που μου είπε πρόσφατα ένας φίλος. Ένας γνωστός του, ο Α, εδώ και ένα χρόνο είχε βουλιάξει στα χρέη, είχε κλείσει το μαγαζί, ΤΕΒΕ, εφορίες, προμηθευτές, όλα απλήρωτα, γυναίκα άνεργη και δυο μικρά παιδιά, ούτε σχολείο δεν πάνε. 38 χρονώ, ζούσε το σπίτι του με κάτι λεφτά από τη σύνταξη της πεθεράς του, ίσα ίσα να φάνε, κομμένο τηλέφωνο και τα ρέστα. Βγήκε ένα μεσημέρι από το σπίτι, σαν να μην τρέχει τίποτα, το βράδυ τηλέφωνο στη γυναίκα του η Αστυνομία, τον είχε χτυπήσει αμάξι στην Καλλιρόης, ελάτε, πήγε, είναι σε κρίσιμη κατάσταση της είπαν, την άλλη μέρα πέθανε. Η οδηγός του αυτοκινήτου σε σοκ, ορκιζόταν ότι δεν τον είδε, ότι δεν έτρεχε, ότι πετάχτηκε, ούρλιαζε, συγγνώμη ζήταγε, ο τύπος όμως έτυχε να είναι πάνω σε διάβαση πεζών, αυτή φταίει μάλλον, αντικειμενικά, έτσι της είπαν της γυναίκας του κάτι δικηγόροι που την πήραν τηλέφωνο το ίδιο κιόλας βράδυ, μιλημένοι απ' την Τροχαία, δικαιούσαι αποζημίωσης, μεγάλης μάλιστα, τριάντα οκτώ χρονών, πατέρας δύο ανηλίκων, όλη τη ζωή μπροστά του είχε, να αναλάβουμε την υπόθεση. Τέλος πάντων, έγινε η κηδεία, ηρέμησε λίγο η κατάσταση μετά από κάποιες μέρες, βρήκε η γυναίκα στο συρτάρι ένα σημείωμα : Συγγνώμη μωρό μου, όλα θα είναι καλύτερα τώρα. Α. Ο τύπος είχε αυτοκτονήσει. Έξυπνα μεν, με σπόνσορα, αλλά ήταν αυτοκτονία. Έμεινα. Η γυναίκα του θα κρατήσει το σπίτι, θα ξεχρεώσει τα πάντα, θα ζήσει μια χαρά, χήρα, αλλά θα ζήσει κι αυτή και τα παιδιά με αξιοπρέπεια. Σκεφτόμουν πόσες τέτοιες αυτοκτονίες να έχουν γίνει, που δεν τις πιάνει η στατιστική και γράφονται ατυχήματα, ποιος ξέρει τι κουβαλούσε μέσα του ο άνθρωπος περπατώντας γύρω στην Αθήνα ψάχνοντας να βρει κάποιο αμάξι να τον πατήσει, τι υπολόγιζε, που καταντήσαμε, πως μπόρεσε να πέσει στις ρόδες τελικά, γάμησέ τα. Τρία χρόνια τώρα υποφέρουμε τα πάνδεινα, κόσμος δουλεύει εξάωρα για 290 ευρώ, κόσμος παρακαλάει να δουλέψει εξάωρα για 290 ευρώ και δεν τον παίρνουν, ανεργία, κακό, χαράτσια, σόμπες, κρύα, σκατά, τίποτα, ο κόσμος βογγάει και δεν ξέρω γω πόσοι μαλάκες απ' την άλλη περιφέρουν λίστες με εκατομμύρια από μια υπηρεσία στην άλλη μη τολμώντας να ελέγξουν φίλους Πασόκων, συγγενείς, πρώην υπουργούς, κυβερνητικά στελέχη, οννεδίτες της κακιάς ώρας που πάνε να εισπράξουν επιταγές εξαψήφιες, όλο ακούμε για κάτι εκατομμύρια εξωτερικού που πρέπει να φορολογηθούν και μην πετάτε λάσπη, Βαξεβάνηδες λαϊκιστές της εύκολης αριστεράς της κρίσης, δεν ξέρουμε αν είναι νόμιμα ή όχι τα χρήματα αυτά, μην σπιλώνουμε υπολήψεις, πως μαζεύονται τα εκατομμύρια στους λογαριασμούς δεν θα μάθει κανείς μας ποτέ, ούτ' εγώ ούτ' οι φίλοι μου θα μάθουμε, γιατί για κάποια εκατομμύρια (εσωτερικού) από εμάς ο τραπεζικός λογαριασμός ήταν και θα είναι πάντα τριψήφιος, και έχεις από τη μία τον κόσμο της τηλεόρασης που τα εκατομμύρια είναι πάντα λεφτά και είναι άλλων πάντα, και απ' την άλλη τη ζωή έξω που τα εκατομμύρια είμαστε άνθρωποι και μας κοροϊδεύουν πάντα από τηλεοράσεως, ποια η δική μας η τιμή και η υπόληψή μας, μας πήραν την αξιοπρέπειά μας για να σώσουν τις τράπεζες που πτώχευσαν εδώ αυτοί οι ίδιοι που σήκωσαν τα λεφτά τους και τα έστειλαν έξω σε ονόματα συζύγων και νονών και υπηρετών και σωφέρ σε τράπεζες άλλες καλές μπετόν οικονομικά, που δεν υπάρχει φόβος, μην έρθει μια μέρα και δεν έχεις τα μηδενικά σου, την ασφάλειά σου, δεν έχεις να φας σαν κάποιες χιλιάδες απ' αυτούς που σε ψήφισαν, σήμερα, να φέρεις την ανάπτυξη ξεπουλώντας τα πάντα, ευχόμενος τα καλύτερα για το νέο έτος.