Γερμανικό καλοκαίρι

Ο κόσμος έχει γυρίσει τα μέσα έξω, σαν κάλτσα. Η Γερμανία διέλυσε με επτά ένα τη Βραζιλία, στο ποδόσφαιρο, παίζοντας μέσα στο σπίτι της, στον ημιτελικό του παγκοσμίου κυπέλλου, κατεβάζοντας μάλιστα ταχύτητα ήδη από το τριακοστό λεπτό του αγώνα. Από χθες δηλαδή, οι Γερμανοί παίζουν καλύτερη μπάλα από τους Βραζιλιάνους. Μπάλα είναι, θα πεις, δε γαμιέται, δεν είσαι και Βραζιλιάνος για να σκας. Σωστό. Έλα μου όμως που οι Γερμανοί πολιτικά διαφεντεύουν de facto όλη την Ευρώπη, ορίζουν τα αποδεκτά επίπεδα των ελλειμμάτων όλων των ευρωπαϊκών κρατών, ασκούν μόνοι τους την οικονομική πολιτική της Ένωσης, με ένα τηλεφώνημα σου αλλάζουν τον πρωθυπουργό και με δύο την Παναγία. Που τα παιδιά μας από το νήπιο μέχρι και φοιτητές έχουν αρχίσει να μαθαίνουν γερμανικά για να μπορούν στο μέλλον να προοδεύσουν επαγγελματικά. Που οι νόρμες και τα κελεύσματά τους σ' αυτόν εδώ τον πέτρινο βατήρα στα νοτιοανατολικά της ηπείρου μας δεν έχουν μόνο συνταγματική ισχύ, νομικά, αλλά απολαμβάνουν και της πλήρους ιδεολογικής αποδοχής από την εγχώρια αστική πολιτική μας τάξη. Που, εν τέλει, αρκεί να βήξει η Μέρκελ για να πέσουμε όλοι μας κάτω με πνευμονία, και για να αναρρώσουμε θα πρέπει να παρακαλέσουμε στο γιούρογκρουπ για γερμανικά αντιβιοτικά. Ποιοι - εμείς, που μεγαλώσαμε με ταινίες - κοντσέρτα για πολυβόλα και την εθνική Αλίκη μας να βασανίζεται από τον φο - ναζί Καρρά, εμείς που βλέπαμε τους γερμανούς στρατιώτες με τις στολές τους και τις κατσαρόλες στο κεφάλι στην τηλεόραση και τους απεχθανόμαστε γνήσια, τώρα παρακαλάμε να μάθουμε τη γλώσσα τους και το ποδόσφαιρό τους και τον τρόπο της οικονομικής τους διαχείρισης και το σύστημά τους συνολικά, να το αφομοιώσουμε, να το κάνουμε κτήμα μας, μπας και δούμε καμιά άσπρη μέρα στο μέλλον. Απ' τη ΖΗΜΕΝΣ μόνο συγγνώμη που δεν ζητήσαμε, τελικά, τον μεγάλο συνασπισμό τους που λοιδορούσαμε τότε, τώρα τον λουζόμαστε βίαια, χωρίς ουσιαστική συναίνεση μάλιστα αλλά στην εγχώρια ηττημένη του εκδοχή, ο Χριστοφοράκος κάνει τώρα πεντάστερες βουτιές σε πισίνες, όχι σαν αυτή του Μαϊκόν χθες, εκτός της ελληνικής περιοχής, χωρίς να τον ακουμπήσει κανένας έλληνας αμυντικός ανακριτής. Και εντάξει, θα πεις, τι πειράζει, στην εθνική ευγονική τα πιο εύρωστα έθνη θα είναι αυτά που δεσπόζουν, έτσι πάει το πράγμα, και μέχρι χθες και συ έλεγες πως είσαι υπέρ του να το πάρουν οι Γερμανοί το ματσάκι, να εκδικηθούν οι Κολομβιανοί μέσω Μονάχου, τους ψεύτες και ανεπαρκείς Βραζιλιάνους που θέλουν φιέστες ενώ ο λαός τους πεινάει, που ο Μπόμπολας εκεί τους έφτιαξε όλα τα γήπεδα μαζί με τον Βωβό, δεν άφησαν ούτε ένα σε κάποια άλλη εταιρεία για τα μάτια του κόσμου, αλλά εφτά ρε πούστη μου, δεν έχουν το Θεό τους οι άνθρωποι, ούτε να κερδίσουν δεν ξέρουν. Από το 30' και μετά έβλεπες το ματς με πόνο ψυχής, έτρεμε το φυλλοκάρδι σου κάθε που περνούσε τη σέντρα ο Κρόος να μην βάλουν άλλο, κι ας είχες παίξει και δύο χιλιάρικα στη νίκη της Γερμανίας, που λέει ο λόγος. Απ' τη μια η εξόφθαλμη διαφθορά ενός σάπιου συστήματος που τυραννάει έξω καρδιά ανθρώπους κι απ' την άλλη η ισχύς οδοστρωτήρα ενός έθνους εύπορου και συστηματικού μέχρι αηδίας, χωρίς έλεος και άλλα συναισθηματικά άγχη - εμπόδια. Μεταξύ σφύρας και άκμονος, είτε ειδήσεις κοιτάζεις είτε μπαλίτσα, ανοιχτή πάντα η τηλεόραση.