Τα λάθη της Ζωής

Μεγαλώνοντας, όλοι αρχίζουμε και συνηθίζουμε στην πικρή ιδέα ότι "τα λάθη εδώ πληρώνονται", ότι είναι αυτά και οι συνέπειές τους, ιδίως, που μας ορίζουν στη διάρκειά μας, είτε πρόκειται για ένα χωρισμό είτε για παραίτηση από τη δουλειά είτε για την εν γένει συμπεριφορά μας που μας έκανε ανυπόφορους για κάποιον κάποτε, μπορεί και χωρίς τότε να το καταλάβουμε. Έτσι, στην πραγματική ζωή είναι πολλοί αυτοί που βογγάνε καθημερινά για να πληρώσουν τη δόση από ένα δάνειο που ίσως δεν χρειάζονταν όταν το έλαβαν, ή που δεν υπολόγισαν καλά, αρκετοί που δεν μπορούν να χωνέψουν την απόρριψη και το διαζύγιο, που επιστρέφουν αργά το βράδυ σε ένα άδειο σπίτι και δεν κατανοούν ακόμη το λόγο που δεν κοιμούνται στο πίσω δωμάτιο τα παιδιά τους, που ξυπνούν το πρωί και ξέρουν ότι πρέπει να ετοιμαστούν για να αναλάβουν μια δουλειά που δεν ήταν ποτέ για αυτούς, μια λάθος εργασία που οφείλουν να κάνουν καταναγκαστικά για να συνεχίσουν να υπάρχουν ως ΑΦΜ, για να συνεχίσουν τη ζωή τους σε ένα μέλλον νομοτελειακά ναρκοθετημένο με καινούργια δυνητικά λάθη, ανά πάσα στιγμή έτοιμα να εκραγούν από κάτω σου, ή μέσα σου. Κάπως έτσι πορευόμαστε όλοι μας, μεγαλώνοντας, αποδεχόμενοι το γεγονός ότι το πλαίσιο του παιγνίου που έχουμε μπροστά μας έχει κατά μεγάλο μέρος διαμορφωθεί από τις προηγούμενες λανθασμένες επιλογές μας. Και κάπως έτσι φτάνουμε στο τώρα. 

Γιατί αυτό εδώ το κείμενο, τώρα, γεννήθηκε ως ιδέα με την αξίωση να είναι ένα πολιτικό κείμενο για τις χθεσινές εκλογές. Και ο άξονας αυτού είναι ότι, το αποτέλεσμα κάθε εκλογών, άρα και των χθεσινών, συνιστά μια απτή απόδειξη ότι αυτό που στην τηλεόραση ονομάζουν "πολιτική ζωή" είναι δομικά ξεκομμένο και ξένο από αυτό που ζούμε όλοι γύρω μας και βιώνουμε ως κοινωνία, με εντελώς διαφορετικούς κανόνες. Είπαμε ήδη ότι στη ζωή οι άνθρωποι πληρώνουν τα λάθη τους, όμως το αποτέλεσμα της κάλπης χθες κατέδειξε ότι οι πολιτικοί δεν. Κυριάκος Μητσοτάκης, Ηλίας Κασιδιάρης, εύκολα παραδείγματα, Αλέξης Τσίπρας : με τη χθεσινοβραδινή μετεκλογική του δήλωση υπονόησε ότι θα είναι ο αρχηγός και την επόμενη ημέρα, με σεβασμό πάντα στις κομματικές διαδικασίες, επιθυμώντας να ηγηθεί ξανά μιας αριστεράς που έχει ο ίδιος τραυματίσει ανεπανόρθωτα από το καλοκαίρι του 2015 μέχρι σήμερα, καταλαμβάνοντας εκ νέου το κενό σε πρόσωπα που θα μπορούσαν να τον διαδεχθούν που εκείνος με μαεστρία καλλιέργησε από το Σεπτέμβριο του 2015 και μετά. 

Και πάμε σε ένα από αυτά, γιατί εδώ, τώρα, για εμένα, είναι το πιο αποκαλυπτικό του προβλήματος, πάμε στη Ζωή, τη μοναδική γυναίκα αρχηγό κοινοβουλευτικού κόμματος, όπως η ίδια περηφανεύθηκε χθες το βράδυ στις τηλεοπτικές της δηλώσεις που έμοιαζαν με σκετς από κάποια σχολική γιορτή ενός τυχαίου Δημοτικού. 

Στη Ζωή, που κατά δήλωσή της η ίδια αξίζει ίσαμε 100 βουλευτές και που οι υπόλοιποι εφτά βουλευτές της αξίζουν για 20 ο καθένας. 

Στη Ζωή που πολιτεύτηκε τηλεοπτικά από το Μάιο με όπλα το αστραφτερό της χαμόγελο και κακοφτιαγμένες χειροποίητες (από τα χεράκια της) καρδούλες, σαν να είχε μόλις βάλει γκολ σε βραζιλιάνικο γήπεδο. 

Στη Ζωή που κατά τη γνώμη μου έκανε ένα εγκληματικό λάθος πριν από τις εκλογές, από εκείνα που θα έπρεπε να την έχουν στείλει χθες σπίτι της, σε κατ' οίκον πολιτικό περιορισμό, χωρίς δυνατότητα ενασχόλησης με τα δημόσια στο μέλλον : αναφέρομαι στην δικτατορική της απόφαση να αλλάξει κατά το δοκούν τη σειρά στις λίστες των υποψηφίων του κόμματός της, χαντακώνοντας αρκετούς από όσους πρώτευσαν το Μάιο και τοποθετώντας στη θέση τους προσωπικούς της φίλους, συνεργάτες, συμμαθητές, κ.ο.κ. 

Στη Ζωή που όταν της ζήτησαν εξηγήσεις εκείνοι οι πρώτοι/πρώτες σε σταυρούς ανακάλυψε μια σκοτεινή απόπειρα ανταρσίας, μια συνωμοσία προσωπική εναντίον της, τους έλουσε με τους προσβλητικότερους των χαρακτηρισμών, τους απαξίωσε ηθικά αξιώνοντας ταυτόχρονα να είναι απόλυτο το δικαίωμα επιλογής παικτών του "προπονητή του κόμματος", όπως η ίδια περιέγραψε τον εαυτό της. 

Στη Ζωή που με την εν λόγω επιλογή της έδειξε προς πάσα κατεύθυνση που ακριβώς γράφει την έννοια της δημοκρατίας και πόση αξία έχουν γι' αυτήν οι δημοκρατικές αξίες και οι σταυροί των πολιτών.   

Στη Ζωή που χθες θριάμβευσε, με την ψήφο των πολιτών, επιτυγχάνοντας οριακά το στόχο του 3%.

Στην αμετανόητη Ζωή, που χθες το βράδυ, με ένα χαμόγελο ψεύτικο σαν λουλούδι σε τάφο, άρχισε τις δηλώσεις της στις κάμερες λέγοντας "αντέξαμε απέναντι σε μια ανέντιμη, πρωτοφανή επίθεση τις τελευταίες δύο εβδομάδες", μην ξεχνώντας τους διαμαρτυρόμενους, παρά τρίχα βουλευτές της μιας μέρας, τρίβοντας στη μούρη τους την προσωπική της επιτυχία της εισόδου της Πλεύσης στη βουλή. 

Στη Ζωή, που προφανώς δεν έχει κάνει ποτέ στη ζωή της κανένα λάθος, αντίθετα με εμάς τους υπόλοιπους, ή που όταν κάνει, παλεύει με νύχια και με δόντια να μην το παραδεχτεί ούτε στον εαυτό της, πατώντας και επί πτωμάτων.   

Στη Ζωή, που η ψήφος του εκλογικού σώματος, που δεν κάνει ποτέ λάθος, ανέδειξε χθες ως ένα ζωντανό παράδειγμα προς μίμηση για τις γυναίκες και για τους πολιτικούς αυτής της χώρας.