Ο επιθεωρητής Σκυφτούλης

Εκεί που πλανιέσαι στις διάφορες καρτέλες, πάντα με το βλέμμα απλανές, σκοντάφτεις εδώ, και μετά εδώ, και δεν είναι πολύς καιρός που έχεις δει το Σκυφτούλη στην Επίδαυρο και σ' άρεσε πολύ, και σε μια συνέντευξή του τα είχε πει και πολύ ωραία, θυμάσαι, και παρά το γεγονός ότι δεν βλέπεις παλιά κείμενα, γραμμένα αιώνες πριν, έχεις ακούσει και λίγα (ωραία) πράγματα για τον Κακλέα, μεγάλωσες με Μάινα να παίζει το κλαρίνο του στους "Μεν και τους δε" και λες θα κλείσω κι εγώ εισιτήριο να πάω θέατρο να παρακολουθήσω μια "παράσταση - καρφί στο σώμα της σύγχρονης κοινωνίας" κι έναν ηθοποιό που έχω ξεχωρίσει από το σωρό : μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, μπες και συ στο παιχνίδι, μην είσαι τζόρας και τέτοια. 

Και ένα Σάββατο βράδυ πας, στον εξώστη βέβαια (επί + θεωρώ - θεωρείο), ως άλλος επιθεωρητής - θεατής, να δεις και να γουστάρεις, να πάρεις μια τζούρα σύγχρονου ελληνικού θεάτρου και έρχεσαι αντιμέτωπος με μια άνοστη νεοελληνική μαλακία που δεν ξέρεις από που σου ήρθε : μια ομοβροντία από ανοησίες επί δύο ώρες, χωρίς διάλειμμα, που αν εξαιρέσεις το μοναδικό στυλ του Σκυφτούλη που θυμίζει κάτι πολύ δυνατό, παλιό αλλά και παρόν, μια μίξη Θύμιου Καρακατσάνη με κωμικούς του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου, τελειώνει κάποια στιγμή και μένεις με ένα κενό - αμηχανία, σαν να πήγες σε τραπέζι στη θεία σου τη Γιώτα στις γιορτές μετά από είκοσι πέντε χρόνια, επειδή της το υποσχέθηκες στην τελευταία κηδεία που την είδες, και άκουσες μόνο ένα σωρό κοινοτοπίες : Θανάσης πήγα - Θανάσης γύρισα η δουλειά, καμία σχέση με θέατρο όπως το θυμάσαι, μηδενική επίδραση στο μυαλό ή την ψυχή σου. (Παλιά είχαμε πάει με τα παιδιά Ριζούπολη να δούμε Απόλλων Σμύρνης - Ξάνθη, μηδέν - μηδέν, πέρασα πολύ καλύτερα από χθες). 

Μετά από τα πρώτα τριάντα - σαράντα λεπτά που ο Σκυφτούλης έχει ξεδιπλώσει ήδη τον τρόπο που θα παίξει το συγκεκριμένο ρόλο, τίποτα, εγκεφαλικό : μια φτηνή τηλεοπτική εκδοχή κωμωδίας με γυναικείες υστερικές καρικατούρες και γελοία πλοκή που θύμιζε χιλιοπαιγμένα πια έργα του Σακελλάριου. 

Στην ώρα πάνω άρχισα να σκέφτομαι λέξεις που ξεκινάνε από επί, με πρώτη την επιπεφυκίτιδα που αν είχα χθες θα είχα από τύχη γλιτώσει : επινεφρίδια, επιπλοκές, επίδεσμος, επιβλαβές, επιδημία, επιλόχεια, επιρρήματα, επίδοξος, επιδειξίας, επιπόλαιος, επιθετικότητα, επικεφαλής, επεισόδια, επίδομα, επιβίβαση, επιβήτορας, επιβαρυντικός, επιτάφιος, επαρχία (πολύ λίγος ως έπαρχος ο Μάινας), επιβλητικός (Σκυφτούλης), επικρίνω (εγώ), επιστημονικώς, επιβράδυνση, επιμνημόσυνη, επικυρώνω, επιλέγω, επευφημώ (όχι), επαφή - καμία.

Επίτηδες δεν έφυγα στη μέση, επέμεινα να δω το τέλος, επιτέλους τη σύνδεση με την σύγχρονη (ελληνική) πραγματικότητα για την όποια είχα διαβάσει, μάταια επίσης = 4 επί. Το κλείσιμο της παράστασης ήταν σαν να το έγραψαν οι Ράδιο Αρβύλα, χωρίς υπερβολή, μια επιμήκης μαλακία πριν από το βιντεοκλείσιμο της αυλαίας, μηδέν επί μηδέν μηδέν.  

Α, ξέχασα, το θέατρο ήταν γεμάτο, χειροκροτήματα στο τέλος, μεγάλη επιτυχία.

Επιτρέψτε μου όμως, να πω τη γνώμη μου : μια επιτρύπα στο επινερό η φάση, φεύγοντας σκέφτηκα ότι θα ήμουν πολύ καλύτερα αν απλά επί δύο ώρες έπινα. 

Επίλογος : το επιβεβαιώνω και σήμερα.