Διαβάζοντας την Παρασκευή την "Ελευθεροτυπία", έπεσε το μάτι μου σ' αυτό εδώ.
Από ένα ανοιξιάτικο πρωινό που, ανοίγοντας την τηλεόραση γύρω στις 7.00΄, είδα το περίφημο "ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ" σαν συννεφάκι κόμικ πάνω και δεξιά απ' την καρικατούρα του Παπαδάκη, είχα αρχίσει να βράζω μέσα μου. Ναι μεν κάθε μέρα γελοία άτομα με ετήσιους επταψήφιους μισθούς, που τόσο κακό έχουν κάνει στον τόπο, καλούν στις εκπομπές τους παλαιοπολιτικούς της κακιάς ώρας, που τόσο κακό έχουν κάνει στον τόπο, δήθεν συζητώντας, φλύαρα και ανόητα, απευθυνόμενα σε ηλίθιους, αλλά εκείνη την ημέρα ένιωσα πως δεν πάει άλλο : ο κάθε πικραμένος πολιτικός παραγιός του Καρατζαφέρη να αναλύει τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας παρέα με τον καραφλό τηλεπαρουσιαστή - καθισμένοι κάτω από αυτό το λεκτικό υπόστεγο του Λαϊκισμού, τυπωμένο στις οθόνες μας, το οποίο δεν έλεγε να φύγει για μέρες, ήμαρτον. Η ομοιότητα πια με κάτι γέρους από το χωριό μου που, πίνοντας τσίπουρα από τις δέκα το πρωί στο καφενείο, κάτω από την κληματαριά ψάχνουν να βρουν ποιος φταίει, εκστομίζοντας εναλλάξ τη μια ρατσιστική βλακεία μετά την άλλη ημιμαθή κοτσάνα, ήταν συγκλονιστική.
Σκεφτόμουν, λοιπόν, αρχικά σε ποιους απευθύνεται το "ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ". Αν αναφερόταν σε αυτούς που βλέπουν τον εν λόγω κύριο κάθε πρωί, δηλαδή σε άντρες - γυναίκες άνω των 62 ετών, στην πλειοψηφία τους συνταξιούχους από τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα, τότε η εν λόγω φράση επικροτούσε τις περικοπές επιδομάτων και συντάξεων που πρόσφατα είχαν ανακοινωθεί από την κυβέρνηση, σκέφτηκα. Δεν ήταν έτσι όμως. Κάποια στιγμή που ο τηλεπαρουσιαστής εξήγησε το νόημα αυτού του τηλεοπτικού πανό κατάλαβα ότι αναρτήθηκε εκεί για να εκφράσει τον καημό αυτών που τον έβλεπαν, έναν καημό ο οποίος δονούσε βεβαίως και τον ψυχικό κόσμο του τηλεοπτικού οικοδεσπότη. Ποιος ξέρει, ίσως το άκουσαν σαν σύνθημα από τις πορείες που είχαν προηγηθεί εκείνες τις μέρες, ίσως κάποιος δαιμόνιος ρεπόρτερ το μετέφερε στον Παπαδάκη από κάποια λαϊκή στο Μπραχάμι, δεν έχει σημασία : το νόημα ήταν "τα λέμε στη νύφη να τ' ακούσει η πεθερά".
Εκτός των προφανών λογικών αποριών του εγχειρήματος, του στυλ πως ευθυγραμμίζονται στο θυμό τους και στην κριτική τους η γιαγιά μου των 280 ευρώ το μήνα και ο κ. Παπαδάκης των 280 ευρώ το λεπτό, αυτό που με ενόχλησε βαθύτατα ήταν ο πειρασμός που, τεχνηέντως, αισθανόταν ο κάθε τηλεθεατής, να παρακολουθεί πλέον την εν λόγω εκπομπή σα να συμμετέχει σε διαδήλωση. Αν έβλεπες στο εξής ΑΝΤ1 το πρωί συμμετείχες και συ (από τον καναπέ) στο κίνημα που σκοπό είχε να "ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ". Εξαιρετικό, έτσι ; Συνεπώς και η εκπομπή κερδίζει σε τηλεθέαση, καθώς δεν απευθύνεται σε ανερμάτιστους τηλεθεατές αλλά σε ενεργούς πολίτες, όπως οι καιροί απαιτούν, και οι οδηγοί δεν κορνάρουν πια από αγανάκτηση καθώς κανείς δεν κλείνει τους δρόμους, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος για (πραγματική) διαδήλωση.
Αύριο, καλούμε σε διαδήλωση, 7.00΄ με 10.00΄ στον ΑΝΤ1, της οποίας τη ντουντούκα θα έχει ο κ. Παπαδάκης, εκ θέσεως.
Χωρίς πλάκα, όταν το πολιτικό μας σύμπαν έπαιρνε τις κατά Μαντέλη χορηγίες, οι δημοσιογράφοι που ήταν ; Όταν η siemens για είκοσι χρόνια κέρδιζε σα ντοπαρισμένη κάθε διαγωνισμό του Δημοσίου στον οποίο συμμετείχε ; Έπρεπε να μας έρθουν από την Αμερική τα νέα για τις μίζες, κανείς δημοσιογράφος μας δεν γνώριζε τίποτε. Έπρεπε να χάσει τις εκλογές του 2009 η ΝΔ για να μάθουμε όλοι από πρώτο χέρι για την ανικανότητα του Κ. Καραμανλή και τη ροπή του προς την οκνηρία, την πενταετία 2004-2009 ήταν ένας πολιτικός με ηγετικές ικανότητες. Το σκάνδαλο με τα ομόλογα γιατί δεν έγινε τάληρα από τα ΜΜΕ μπας και καταλάβει κανείς χωρίς Master στα χρηματοπιστωτικά περί τίνος επρόκειτο ; Βούλιαξαν πέντε χρόνια το Δημόσιο με προσλήψεις επί προσλήψεων, αγοράστηκαν 16 εκατομμύρια εμβόλια για την πανδημία το 2009 και κανείς δημοσιογράφος δεν έχει ακόμη το κουράγιο να ρωτήσει τον κ. Αβραμόπουλο γιατί, από μία χώρα 10.000.000 ανθρώπων. Σκοπεύατε να εμβολιάσετε και τα αδέσποτα, κε Υπουργέ ;
Θέλω να βρω το χρόνο να γράψω ιστορίες σχετικές με τη Μαφία, πως στην Ιταλία οικογενειοκρατείται απλά και παρασκηνιακά ενώ στην Ελλάδα προϋποθέτει και την κομματική/βουλευτική ιδιότητα. Βιβλία μυστηρίου με πρωταγωνιστή τον Άκη Τσοχατζόπουλο. Δοκίμια ψυχολογίας στηριγμένα στην προσωπικότητα του Σημίτη. Να εκδώσω περιοδικό μαγειρικής για να αναλύσω την πολιτική βουλιμία του Βενιζέλου. Να μοιράσω φυλλάδια εξυμνώντας πολιτικές πράξεις σαν το πέταγμα ενός φραπέ κατά την είσοδο κάποιου κάπου. Και να καταλήξω λέγοντας πως δεν υπάρχουν κλεμμένα, μόνο παραγραφές και ειδικοί περί ευθύνης υπουργών νόμοι και μεταμφιέσεις προσώπων (βλ. Ντόρα) και μεταμφιέσεις κομμάτων (βλ. Σαμαρική ΝΔ) και συλλογική λήθη (βλ. πολιτικό κλίμα σχετικά με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2004) που δικαιολογεί μακροπρόθεσμα τις όποιες μεταμφιέσεις.
Και θέλω να πω ότι φταίμε όλοι μας. Για άλλους ο καθένας λόγους αλλά όλοι μας, άλλος πολύ λίγο και άλλος πολύ περισσότερο αλλά όλοι μας. Γιατί χρόνια τώρα δίναμε την ψήφο μας σε ανθρώπους που θα έπρεπε να γνωρίζουμε. Και αν τους γνωρίζαμε, θα τους φοβόμαστε. Αλλά, ενώ εμείς μάθαμε στους κουτόφραγκους τη Δημοκρατία, όπως θα έλεγε και ο Άδωνης, ξεχάσαμε με τον καιρό ότι ψήφος σημαίνει επιλογή. Και επιλέξαμε λάθος, σαν κοινωνία, όλοι μας. Συμφωνώ με την ανάλυση του Αρανίτση, αλλά θέλω λίγο να πειράξω την κατακλείδα του : Χρειαζόμαστε καινούργιο θίασο γι' αυτό το διαφορετικό δράμα αλλά και άλλο κοινό, να καθαρίσουμε λίγο το βλέμμα μας.
Σκεφτόμουν, λοιπόν, αρχικά σε ποιους απευθύνεται το "ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ". Αν αναφερόταν σε αυτούς που βλέπουν τον εν λόγω κύριο κάθε πρωί, δηλαδή σε άντρες - γυναίκες άνω των 62 ετών, στην πλειοψηφία τους συνταξιούχους από τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα, τότε η εν λόγω φράση επικροτούσε τις περικοπές επιδομάτων και συντάξεων που πρόσφατα είχαν ανακοινωθεί από την κυβέρνηση, σκέφτηκα. Δεν ήταν έτσι όμως. Κάποια στιγμή που ο τηλεπαρουσιαστής εξήγησε το νόημα αυτού του τηλεοπτικού πανό κατάλαβα ότι αναρτήθηκε εκεί για να εκφράσει τον καημό αυτών που τον έβλεπαν, έναν καημό ο οποίος δονούσε βεβαίως και τον ψυχικό κόσμο του τηλεοπτικού οικοδεσπότη. Ποιος ξέρει, ίσως το άκουσαν σαν σύνθημα από τις πορείες που είχαν προηγηθεί εκείνες τις μέρες, ίσως κάποιος δαιμόνιος ρεπόρτερ το μετέφερε στον Παπαδάκη από κάποια λαϊκή στο Μπραχάμι, δεν έχει σημασία : το νόημα ήταν "τα λέμε στη νύφη να τ' ακούσει η πεθερά".
Εκτός των προφανών λογικών αποριών του εγχειρήματος, του στυλ πως ευθυγραμμίζονται στο θυμό τους και στην κριτική τους η γιαγιά μου των 280 ευρώ το μήνα και ο κ. Παπαδάκης των 280 ευρώ το λεπτό, αυτό που με ενόχλησε βαθύτατα ήταν ο πειρασμός που, τεχνηέντως, αισθανόταν ο κάθε τηλεθεατής, να παρακολουθεί πλέον την εν λόγω εκπομπή σα να συμμετέχει σε διαδήλωση. Αν έβλεπες στο εξής ΑΝΤ1 το πρωί συμμετείχες και συ (από τον καναπέ) στο κίνημα που σκοπό είχε να "ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ". Εξαιρετικό, έτσι ; Συνεπώς και η εκπομπή κερδίζει σε τηλεθέαση, καθώς δεν απευθύνεται σε ανερμάτιστους τηλεθεατές αλλά σε ενεργούς πολίτες, όπως οι καιροί απαιτούν, και οι οδηγοί δεν κορνάρουν πια από αγανάκτηση καθώς κανείς δεν κλείνει τους δρόμους, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος για (πραγματική) διαδήλωση.
Αύριο, καλούμε σε διαδήλωση, 7.00΄ με 10.00΄ στον ΑΝΤ1, της οποίας τη ντουντούκα θα έχει ο κ. Παπαδάκης, εκ θέσεως.
Χωρίς πλάκα, όταν το πολιτικό μας σύμπαν έπαιρνε τις κατά Μαντέλη χορηγίες, οι δημοσιογράφοι που ήταν ; Όταν η siemens για είκοσι χρόνια κέρδιζε σα ντοπαρισμένη κάθε διαγωνισμό του Δημοσίου στον οποίο συμμετείχε ; Έπρεπε να μας έρθουν από την Αμερική τα νέα για τις μίζες, κανείς δημοσιογράφος μας δεν γνώριζε τίποτε. Έπρεπε να χάσει τις εκλογές του 2009 η ΝΔ για να μάθουμε όλοι από πρώτο χέρι για την ανικανότητα του Κ. Καραμανλή και τη ροπή του προς την οκνηρία, την πενταετία 2004-2009 ήταν ένας πολιτικός με ηγετικές ικανότητες. Το σκάνδαλο με τα ομόλογα γιατί δεν έγινε τάληρα από τα ΜΜΕ μπας και καταλάβει κανείς χωρίς Master στα χρηματοπιστωτικά περί τίνος επρόκειτο ; Βούλιαξαν πέντε χρόνια το Δημόσιο με προσλήψεις επί προσλήψεων, αγοράστηκαν 16 εκατομμύρια εμβόλια για την πανδημία το 2009 και κανείς δημοσιογράφος δεν έχει ακόμη το κουράγιο να ρωτήσει τον κ. Αβραμόπουλο γιατί, από μία χώρα 10.000.000 ανθρώπων. Σκοπεύατε να εμβολιάσετε και τα αδέσποτα, κε Υπουργέ ;
Θέλω να βρω το χρόνο να γράψω ιστορίες σχετικές με τη Μαφία, πως στην Ιταλία οικογενειοκρατείται απλά και παρασκηνιακά ενώ στην Ελλάδα προϋποθέτει και την κομματική/βουλευτική ιδιότητα. Βιβλία μυστηρίου με πρωταγωνιστή τον Άκη Τσοχατζόπουλο. Δοκίμια ψυχολογίας στηριγμένα στην προσωπικότητα του Σημίτη. Να εκδώσω περιοδικό μαγειρικής για να αναλύσω την πολιτική βουλιμία του Βενιζέλου. Να μοιράσω φυλλάδια εξυμνώντας πολιτικές πράξεις σαν το πέταγμα ενός φραπέ κατά την είσοδο κάποιου κάπου. Και να καταλήξω λέγοντας πως δεν υπάρχουν κλεμμένα, μόνο παραγραφές και ειδικοί περί ευθύνης υπουργών νόμοι και μεταμφιέσεις προσώπων (βλ. Ντόρα) και μεταμφιέσεις κομμάτων (βλ. Σαμαρική ΝΔ) και συλλογική λήθη (βλ. πολιτικό κλίμα σχετικά με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2004) που δικαιολογεί μακροπρόθεσμα τις όποιες μεταμφιέσεις.
Και θέλω να πω ότι φταίμε όλοι μας. Για άλλους ο καθένας λόγους αλλά όλοι μας, άλλος πολύ λίγο και άλλος πολύ περισσότερο αλλά όλοι μας. Γιατί χρόνια τώρα δίναμε την ψήφο μας σε ανθρώπους που θα έπρεπε να γνωρίζουμε. Και αν τους γνωρίζαμε, θα τους φοβόμαστε. Αλλά, ενώ εμείς μάθαμε στους κουτόφραγκους τη Δημοκρατία, όπως θα έλεγε και ο Άδωνης, ξεχάσαμε με τον καιρό ότι ψήφος σημαίνει επιλογή. Και επιλέξαμε λάθος, σαν κοινωνία, όλοι μας. Συμφωνώ με την ανάλυση του Αρανίτση, αλλά θέλω λίγο να πειράξω την κατακλείδα του : Χρειαζόμαστε καινούργιο θίασο γι' αυτό το διαφορετικό δράμα αλλά και άλλο κοινό, να καθαρίσουμε λίγο το βλέμμα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου