Η αλήθεια απ' έξω

Μακράν η πιο ενδιαφέρουσα είδηση του τελευταίου μήνα παγκοσμίως είναι αυτή η μαύρη τρύπα κάπου στη Χιλή με τους 33 εγκλωβισμένους μεταλλωρύχους. Χαρακτηρισμοί όπως "θρίλερ", ανθρώπινες λεπτομέρειες όπως ότι "Ο πιο ηλικιωμένος από τους παγιδευμένους μεταλλωρύχους, ο 63χρονος Μάριο Γκόμες έγραψε ένα σημείωμα για τη γυναίκα του, τη Λιλιάνα Ραμίρες, το οποίο έδεσαν στο τρυπάνι. «Αγαπημένη Λιλιάνα, είμαι καλά, δόξα τω Θεώ. Ελπίζω να βγω σύντομα. Εχω υπομονή και πίστη. Δεν σταμάτησα ούτε στιγμή να σε σκέπτομαι»", καταγγελίες εργατικού περιεχομένου, βάσιμες ελπίδες για happy end, στοιχεία εθνικής (χιλιάνικης) συσπείρωσης, αυτή η ιστορία τα έχει όλα, διαλέγετε και παίρνετε. 

Η είδηση - τηλεγραφικά - έχει ως εξής :

Από τις 5 Αυγούστου 33 μεταλλωρύχοι είναι θαμμένοι 700 μέτρα κάτω από τη γη σ'ένα μικρό ορυχείο χαλκού και χρυσού το Σαν Χοσέ κοντά στο Κοπιάπο της Βόρειας Χιλής.

Ο λόγος η κατάρρευση στοάς. Ο πραγματικός λόγος καθώς φαίνεται, μία ακόμη εταιρεία που δεν είχε πάρει τα απαιτούμενα μέτρα ασφαλείας.

Δεκαεπτά μέρες μετά κατόρθωσαν οι εγκλωβισμένοι να στείλουν από μικρή τρύπα που άνοιξαν το μήνυμα ότι είναι ζωντανοί, πράγμα που ανακούφισε όλο το κόσμο και κυρίως τις οικογένειές τους.
Από την ίδια τρύπα τα συνεργεία διάσωσης στέλνουν αμπούλες τροφής και ζελέ ενυδάτωσης καθώς και κάποια μέσα επικοινωνίας.

Η προσπάθεια να ανοιχθεί μεγαλύτερη τρύπα με διάμετρο 66 εκατοστών για τη διάσωσή τους, όπως δηλώνουν μηχανικοί θα χρειαστεί 4 μήνες. stop

Ο καθένας είναι καλοδεχούμενος να σκεφτεί ό,τι θέλει για το θέμα και να πράξει ανάλογα. Να θαυμάσει το γεγονός ότι μηχανικοί της NASA έσπευσαν στο σημείο σε μια ένδειξη διεθνιστικής αλληλεγγύης, να θεωρήσει το γεγονός αφορμή για να πάει να δει τη "Σκόνη του Χρόνου" του Αγγελόπουλου, να κατέβει σε πορεία διαμαρτυρίας της ΓΣΕΕ καταγγέλοντας την καπιταλιστική βαρβαρότητα του ελαχίστου κόστους αφού η εταιρία δεν είχε δύο εξόδους σε κάθε στοά, να πάει στο πλανητάριο, όλα επιτρέπονται. Εγώ προσπάθησα στο μυαλό μου να μπω στη θέση αυτών των άτυχων ανθρώπων αλλά δεν τα κατάφερα. Περιορίζομαι συνεπώς να τονίσω ότι η ιστορία αυτή σίγουρα θα γυριστεί ταινία από μεγάλο χολυγουντιανό στούντιο, βάζω και στοίχημα ότι θα πρωταγωνιστεί ο Ντι Κάπριο καθώς το ξανθό του άστρο θα θεωρηθεί ότι φωτίζει το σκούρο σκηνικό, ενώ με βάση το σενάριο θα υπάρχουν και γυναίκες εγκλωβισμένες μεταλλωρύχοι, ποιητική αδεία. Όλα καλά κι όλα ωραία, λοιπόν. Εφ' όσον βγουν οι άνθρωποι στο φως της μέρας θα απομακρυνθούν καβάλα στο ηλιοβασίλεμα και η ζωή μας θα ξαναγίνει πιο ήρεμη κι από κλειστή τηλεόραση. 

Εν τω μεταξύ, όμως, χθες, μαθαίνω μια άλλη είδηση, σαν παρανυχίδα της προηγούμενης : "Στο πλευρό των οικογενειών και των 33 παγιδευμένων μεταλλωρύχων βρίσκονται στη Χιλή οι επιζώντες από το αεροπορικό δυστύχημα στις Άνδεις το 1972, που η ιστορία τους απαθανατίσθηκε από την ταινία Alive (Οι Επιζώντες). Είναι ως αντίτιμο της βοήθειας που είχε προσφέρει η χώρα αυτή στη δραματική διάσωσή τους. Μία ομάδα ράγκμπι της Ουρουγουάης, που συνοδευόταν από συγγενείς και φίλους, είχε συντριβεί καθ' οδόν προς τη Χιλή, όταν από λάθος του κυβερνήτη το αεροσκάφος είχε συντριβεί σε χιονισμένη βουνοπλαγιά των Άνδεων. Μετά 10 ημέρες οι επιζώντες είχαν ακούσει πως τα σωστικά συνεργεία τους θεωρούσαν νεκρούς και αποφάσισαν να αρχίσουν να τρώνε τις σορούς των νεκρών προκειμένου να επιζήσουν. Μετά 72 ημέρες, οι 16 επιζώντες σώθηκαν όταν δύο από αυτοί ξεκίνησαν για να βρουν βοήθεια και συνάντησαν έναν έφιππο Χιλιανό. Όπως τόνισε ο επιζήσας Χοσέ Λουΐς Ινσιάρτε, η περιπέτεια των χιλιανών μεταλλωρύχων άγγιξε μία χορδή σε όλους τους επιζώντες." Καλό, σκέφτομαι. Αμ δε.

Βλέποντας το βράδυ τις ειδήσεις στη ΝΕΤ, καταλαβαίνω τι συμβαίνει όταν μια ομάδα ράγκμπι πάει να δώσει κουράγιο σε μια ομάδα μεταλλωρύχων. Εκεί που όλοι έλεγαν στους έγκλειστους ότι από μέρα σε μέρα θα έρθουν στο φως και ακολουθώντας τις συμβουλές ψυχολόγων και ειδικών απέφευγαν να τους πουν ότι θα περάσουν 4 μήνες περίπου κλεισμένοι στη χωμάτινη φυλακή τους, ήρθε αυτός ο εξηπεντάρης Ουρουγουανός ραγκμπίστας να εμψυχώσει τον επικεφαλής των εργατών μέσω τηλεδιάσκεψης : "Μαθαίνω, λέει, ότι μέχρι τα Χριστούγεννα θα έχετε βγει, μάλλον, και αυτό είναι ευχάριστο". Κάπου μέσα στα καλώδια και στην προσπάθεια να μετασχηματιστούν οι ουρουγουάνικες λέξεις συμπαράστασης σε ένα χιλιανό ευχαριστώ, η αλήθεια γίνεται τηγάνι και ο επικεφαλής δέχεται μια τηγανιά στη μούρη από έναν παλαίμαχο ράγκμπι. Το χαμογελαστό πρόσωπο του έγκλειστου παγώνει μονομιάς και μόνο μετά από δύο δευτερόλεπτα καταφέρνει να ψελλίσει μια τυπική ευγενική απαντησούλα. Ουπς, λάθος, σοβαρό λάθος.

Τι δουλειά είχαν τέσσερις συνταξιούχοι εξ ανάγκης κανίβαλοι να πάνε έξω από την τρύπα και να παίξουν το γιατρό (καρκινοπαθούς) ; Γιατί δεν τους άφησαν να κοιτούν εναγωνίως κάθε λεπτό προς τα πάνω, όπως τους συνιστούσαν οι ειδικοί ; Δεν αρκεί που όλος ο κόσμος γνώριζε τον τετράμηνο ορίζοντα διάσωσης, έπρεπε να το μάθουν και τα θύματα ; Και τώρα τι θα κάνουμε που έμαθαν την αλήθεια ; Άσε που πολλοί από τους παντρεμένους έγκλειστους διατηρούσαν και ερωμένες, οι οποίες έχουν πάρει σβάρνα τα κανάλια της χώρας και δίνουν συνεντεύξεις ζητώντας να ενημερώνονται και αυτές για την κατάστασή τους, θέλοντας κι εκείνες να τους δώσουν ένα τηλεδιασκεπτικό φιλάκι. Μύλος. Όπως και να 'χει, καλή λευτεριά στους ανθρώπους.   

Μένω με την απορία πως μοιάζει ένας από μηχανής έφιππος Χιλιάνος στα 1972 που σώζει 16 κανίβαλους ραγκμπίστες, καθώς το μόνο που μου' ρχεται στο μυαλό είναι κάτι διαφημίσεις του marlboro, και πόσο κακό μπορεί να σου κάνει η αλήθεια, όταν ήδη έχει πέσει ο ουρανός στο κεφάλι σου.