Σημείο αναφοράς

Ο στόχος όχι απλά δεν έχει επιτευχθεί αλλά δικαιώθηκαν πανηγυρικά και όσοι από την αρχή γνώριζαν (συνεπώς είχαν εμπιστοσύνη στη γνώμη τους) και ζωγράφιζαν στη φαντασία τους καραγκιοζάκια στο άκουσμα όλων των μεγαλόσχημων κυβερνητικών ηλιθιοτήτων. Ο στόχος αυτός δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει επιτευχθεί. Όχι μόνο γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν έχει πετύχει μέχρι στιγμής κανένα εξαιρετικά σοβαρό στόχο εδώ και τριάντα χρόνια, ούτε γιατί δεν καίγεται σε κανέναν από μας καρφί για το αν η χώρα πτωχεύσει - αρκεί εγώ να μην έχω οικονομικό πρόβλημα, δεν πα' να καεί το σύμπαν βρε αδερφέ - αλλά επειδή στη σύγχρονη Ελλάδα δεν μπορεί καν να δομηθεί νοηματικά η έννοια του συλλογικού στόχου. Αρκεί να ανατρέξουμε ελάχιστα πίσω. Μας είπαν τον περασμένο Σεπτέμβρη πως τινάξαμε την ευρωπαϊκή μπάνκα στον αέρα τόσο στο χρέος όσο και στο έλλειμα, σαν χώρα. Τι αποφασίσαμε ; Γ.Α.Π. - δεν - μας - ταιριάζει - η - απαισιοδοξία και ξερό ψωμί. Λεφτά υπάρχουν, όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε, ορίστε τα αδιέξοδα στα οποία οδηγείται κανείς μετά από 5 1/2 χρόνια δεξιάς λαίλαπας. Πάρε 43,92% να ' χεις, είπε ο λαός. 

Ας σταθούμε εδώ. Αυτό που ουσιαστικά δέχτηκε ο λαός είναι να μην πιστεύετε τις ΚασσάΝΔρες περί πτώχευσης, επείγουσας ανάγκης λήψης σκληρότατων οικονομικών μέτρων και αποφάσισε ανάλογα. Όλα είναι ένα ψέμμα. Αμ δε, ήρθε η νέα κυβέρνηση ήρθαν και τα χειρότερα μαντάτα. Ενεργοποιήθηκε κάθε μηχανισμός χειραγώγησης μαζών, εκδότες, καναλάρχες, θεσμοί, ξένοι, έλληνες, τράπεζες, έπεσαν πάνω μας να μας πείσουν ότι είμαστε μετέωροι στο χείλος του γκρεμού, οι μηχανές στο φουλ για μήνες. Και αρχίζουν να λαμβάνονται ένα ένα τα μέτρα (με δάκρυα πια στα μάτια, π.χ. Λοβέρδος) : Αναστολή κάθε πρόσληψης στο Δημόσιο, περικοπή επιδομάτων, δώρων, αποζημιώσεων, προσφυγή για δάνειο με όρους ενεχυροδανεισμού σε γραφείο στην Αθηνάς, αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, σημαντικότατη μείωση του ποσού των συντάξεων, θάψιμο στα συρτάρια της γραφειοκρατίας της υποχρέωσης καταβολής του εφάπαξ στους υπαλλήλους, μείωση υπερωριακής αμοιβής, απελευθέρωση των απολύσεων από τους περιορισμούς της παλιάς εποχής, μείωση κατώτατου μισθού κ.ο.κ. και τίποτε δεν έχει ακόμη τελειώσει. Η φιλοσοφία των επιλογών είναι τόσο απλή που θα την έλεγες παιδική : μας λείπουν λεφτά, άρα πρέπει να εισπράξουμε. Ποιοι, γιατί, πόσα, από ποιους, λεπτομέρειες. Money talks.

Θεωρήθηκε πολυτέλεια για ένα εκατομμύριο κόσμου να ζουν με σταθερό μισθό και με εργασιακή ασφάλεια, εν μέσω κρίσεως, περικοπές για τους δημόσιους υπαλλήλους. Το ίδιο και για τους συνταξιούχους. Χιλιάδες παιδιών που εργάζονταν με τριακόσια και τετρακόσια ευρώ μέσα σε καθεστώς μαθητείας (stage) θεωρήθηκαν ύποπτοι και απομακρύνθηκαν από τις θέσεις τους. Οι φαρμακευτικές εταιρίες πουλούσαν χρόνια ακριβά και συνεπώς θα αντέξουν λίγο φέσι απ' το Δημόσιο για ένα δυο χρόνια, ιδίως αφού τους πληρώσουμε και την παρτίδα των εμβολίων που παραγγείλαμε πρόσφατα λόγω της γρίππης που δεν μας σκότωσε. Όποιος φοροδιαφεύγει θα μπαίνει φυλακή, όποιος επαγγελματίας δεν εκδίδει αποδείξεις θα του κλείνουμε το μαγαζί, γιατροί και άλλοι εύποροι διαπομπεύθηκαν για να δώσουμε το καλό παράδειγμα, τον τόνο στους υπόλοιπους. Και αυτό που η MRB ονομάζει κοινή γνώμη ; καθόμαστε όλοι και δεχόμαστε τα νέα με αμηχανία ηλίθιου, ένα ένα τα χαστούκια χωρίς να προλαβαίνουμε να ανοιγοκλείσουμε βλέφαρο. Κόσμος στις εφορίες πριν τα Χριστούγεννα να λέει "καταθέτω τις πινακίδες μου γιατί δεν μπορώ να πληρώσω τα τέλη κυκλοφορίας, είναι πιο ακριβά απ' το σαράβαλο που έχω" και εμείς απαθείς : τι θε ρε γέρο, άμα έγινες 65 χρονώ και έχεις το ίδιο αμάξι τριάντα χρόνια και δεν έκανες λεφτά στη ζωή σου παράτα τα, βγαίνεις και στην τηλεόραση, δεν ντρέπεσαι; Στο ταξίδι που θα πας δεν θα σου χρειαστεί όχημα, ούτως ή άλλως. Την επόμενη φορά βγαίνει ένας σαραντάρης : "Με απέλυσαν μετά από δέκα τρία χρόνια και δεν μπορώ να βρω δουλειά, προσπαθώ να ζήσω τα παιδιά μου με το επίδομα του ΟΑΕΔ" και λες μέσα σου, υπάρχουν και χειρότερα, κοίτα τον. Μέχρι να κοιτάξεις και εσύ την κάμερα μια μέρα. 

Εφ' όσον δεν υπάρχει κανένα κεντρικό σχέδιο, δεν μπορεί να αρθρωθεί και σοβαρή κριτική. Ο Παπακωνσταντίνου κρατάει ένα φορολογικό ούζι μέσα σε ένα σούπερ μάρκετ και ρίχνει ριπές αδιακρίτως, προς πάσα κατεύθυνση. Όποιον πάρει ο Χάρος, αυτό είναι το σκεπτικό. Να πεις ότι κατακρεουργείται η νέα γενιά, αφού και οι χαμηλοσυνταξιούχοι στίβονται, ότι το κεφάλαιο διαφεύγει, αφού οι τράπεζες πληρώσαν εκατομμύρια έκτακτης εισφοράς, ότι την πληρώνουν μόνο οι μικροί, αφού σου λένε ότι ψάχνουν πισίνες στην Εκάλη από δορυφόρους, ότι οι πολιτικοί είναι στο απυρόβλητο, πες "Μαντέλης", μπες απλά στο κλίμα απ' το σποτάκι "Η τσιγγουνιά είναι μαγκιά". Λέγαμε για πράσινη ανάπτυξη και μας είχαμε πιστέψει σε ένα βαθμό και εμείς οι ίδιοι, έλα που ήρθαν οι Άραβες με τα δις και το Ελληνικό θα μπετώσει, αυτό, το μεγαλύτερο πάρκο της Ευρώπης κατά τον πρωθυπουργό, πέρυσι. Λέγαμε για απόδοση ευθυνών αλλά η Siemens δεν παλεύεται, λένε, είναι η μόνη που μπορεί να συντηρήσει τα βαγόνια, τα τηλέφωνα, τα φανάρια, τη συντήρησή μας την ίδια. Τι πρόστιμα, αφού άλλαξε διοίκηση η εταιριούλα και τώρα είναι καλή, όχι όπως παλιά. Μην είμαστε και εκδικητικοί, μη χάσουμε και την ανθρωπιά μας λόγω κρίσεως. 

Κάτι φανφάρες του στυλ "όσοι μας έκλεψαν θα μπουν φυλακή", καμία απολύτως συλλογική διαδικασία σχετικά με αναζήτηση αιτίων, τρόπους και επιλογές τώρα, κατευθύνσεις, σκέψεις, μέλλον, τίποτα. Μηδέν. Μηδενικό σημείο αναφοράς με διάμετρο σαν αυτή στο κέρμα του ευρώ, μηδενικά όλα σαν αυτά που μας λείπουν απ' τους προϋπολογισμούς, μηδέν μαύρο και βαθύ σαν πηγάδι.