Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι το ΠαΣοΚ. Το σίγουρο είναι ότι δεν είναι κόμμα, είναι κίνημα και μάλιστα πράσινο. Λένε ότι το πράσινο είναι το χρώμα του αδύνατου, του απραγματοποίητου, ενώ η πολιτική η τέχνη του εφικτού. Άρα το ΠαΣοΚ είναι ουτοπία της πράξης, μια πράσινη τσιχλόφουσκα ενυδρείο. Γεφυρώνει τα αγεφύρωτα, γιατρεύει τα ανίατα, περπατά στο νερό, ένας Ιησούς με πράσινη φορεσιά, εξ ου και το λαϊκό "είδα το Χριστό φαντάρο" ή Χρίστος Βαζέχα. Είναι οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας που μαράθηκαν, το άγαλμα του Ηνίοχου που φαίνεται να κοιτά προς πάσα κατεύθυνση μέσα στο τοξικό αυγουστιάτικο νέφος κάποιας πλατείας στη Μόσχα (όχι της κόκκινης), ο ΕΤ στον ποδηλατικό γύρο της Γαλλίας, το κροκοδειλάκι της Λακόστ πάνω σε μπλούζα Μπένετον. Είναι ο ήλιος ο πράσινος, τι να λέμε τώρα.
Είναι σύστημα σκέψης και μοναδικός τρόπος ομιλίας. Στην ερώτηση δημοσιογράφου αν θα απαντήσει θετικά σε πρόταση του Παπανδρέου να κατέβει περιφερειάρχης Αττικής, ο κύριος Παπουτσής απάντησε : Θεωρώ ότι ο κύκλος μου στην αυτοδιοίκηση έχει κλείσει. Τι είπε ο άνθρωπος ! Πήρε ένα προφορικό διαβήτη, χάραξε ένα τέλειο κύκλο και δημιούργησε ένα πράσινο κενό αέρος, ένα χούλα χουπ από τίποτα. Εγώ δεν λέω όχι, απλώς έκλεισε ένας κύκλος σαν πόρτα μες στη μούρη μου, οι κύκλοι είναι γνωστό ότι ανοιγοκλείνουν σαν βλέφαρα και άντε να βρεις κλειδαρά κύκλων να τον ανοίξει άπαξ και κλείσει. Ο κύριος Παπουτσής, δεινός ρήτωρ και ταυτόχρονα κάτοχος πράσινου διδακτορικού στην πολιτική ευθιξία, ο Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας το βράδυ του ναυαγίου του Σάμινα που αντί για τον εύκολο δρόμο της παραίτησης επέλεξε το δύσκολο της ατάκας "το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο". This is Pasok. Είναι το βλέμμα μογγόλου σωματοφύλακα στα κατεβασμένα μάτια του Άκη Τσοχατζόπουλου όσο ο Ανδρέας ζούσε και η μανία για την κατάκτηση της εξουσίας που ζωγραφίστηκε στη μάπα του όταν αυτός μας άφησε χρόνους, μαζί. Είναι να χαρακτηρίζεται ιστορικός γίγαντας της πολιτικής ο Σημίτης, στρατηγός ο Τσουκάτος, υφυπουργός Εργασίας η Anna Dalaras και ο Λαλιώτης οδοντίατρος. Είναι η μίζα που μεγάλωσε και έγινε χορηγία, είναι να αναφέρεσαι στο κώμα του αιώνιου αρχηγού με τη λέξη καταστολή. Είναι να μιλάς μόνο και μόνο για να μη γίνεσαι αντιληπτός, να βρεις τον τρόπο να μεταμορφωθείς γραβατωμένος σε ένα φλύαρο mute. Πασόκ ήταν το νεύμα προς τη Λιάνη πασόκ και η αφόρητη συζυγική πλήξη του Σημίτη. Πασόκικο το τραπέζι που παίζουν δηλωτή ο Ούλοφ Πάλμε με τον Αραφάτ. Το τεχνολογικό θαύμα των υποβρυχίων με κλίση - και αυτό έργο ΠΑΣΟΚ.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς ... Ιστορίες τέχνης. Ο άνθρωπος που υπέγραψε εκ των υστέρων κάτι συναλλαγματικές για να δικαιολογήσει τα λεφτά της αγοράς της ροζ βίλας ο Αντρέας είναι τώρα Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Τον λένε Κάρολο, είναι από τα Γιάννενα - άκουσον άκουσον - δακρύζει μια στις τρεις φορές που βγαίνει στο γυαλί και δεν τρέχει κάστανο. Ο Τηλέμαχος Χυτήρης γράφει ποιητικές συλλογές (ποίηση), ο Ανδρουλάκης για να σκοτώσει την ώρα του (μυθιστόρημα), ο Πάγκαλος λέει παχύσαρκα αστειάκια (κωμωδία), ο Δημαράς όχι (δράμα), η Σακοράφα σημαδεύει με το ακόντιό της το μνημόνιο (στίβος), Παταβούκας, Φασούλας (μπάσκετ), Βούρος, Ζούνη (πρασινοφρουρός σημαίνει φως), ανεξάρτητες αρχές, κρασιά, μαύρα ταμεία, όλα είναι Πασόκ. Ένας πράσινος ιστός που μας κρατά ενωμένους επιμέρους αλλά και συνολικά σαν κοινωνία.Το πράσινο των δασών που έχουν ήδη καεί και των δένδρων που έχουν απομείνει προς καύση είναι το Πασόκ. Απέραντο σαν το όραμα του Ανδρέα και βαθύ σαν αναστοχασμός, σαν εκείνο το mea culpa που έσκισε ένα βράδυ τον αέρα της Βουλής και προκάλεσε ρίγη λατινικής συγκίνησης. Το να μαθαίνεις νέες λέξεις : Νταβός, σπρεντ, λίμιτ απ, μπλου τσιπ κ.ο.κ. Το να μάθεις να μην εξαρτάσαι από το χρήμα (βλ. χρηματιστήριο). Η ηθική της υπόσχεσης, "λεφτά υπάρχουν" /προσφυγή στο ΔΝΤ. Μας έμαθε να ζούμε και να υπάρχουμε στον κόσμο. Το ΠΑΣΟΚ είναι τροφός. Μάνα και πατέρας όλων μας.
Να βλέπεις Ταρκόφσκι τρώγοντας γαρδούμπα, να αφήνεις τεράστιο φιλοδώρημα μόνο όταν βγαίνεις με γκόμενα, να ακούς Αντύπα σπίτι, Τα παιδιά απ' την Πάτρα στο αμάξι και Έφη Θώδη στο χορό του χωριού σου, να παίρνεις κλήση μόνο και μόνο για να δεις αν θα στη σβήσει ο πασόκος θείος σου, να μη νομιμοποιείς το αυθαίρετο αφού πήρες ρεύμα, μερικές μόνο από τις θεμελιώδεις παλιές εντολές. Επινοήσεις μοναδικές όπως "επίδομα θέρμανσης", "περίοδος χάριτος", "διάστημα προσαρμογής", οι κάθε λογής αστερίσκοι που βρίσκονται στο τέλος των νόμων, το να εξαιρούνται πάντα κάποιοι από κάποια ρύθμιση, ο τρόπος του Πασόκικου νομοθετείν. Ο νόμος που πάντα αφήνει παράθυρα, ο κανόνας/χάρακας που κάνει μόνο διακεκομμένες γραμμές για να ξεγλιστρούν οι συντροφοι τις δύσκολες στιγμές, η παραγραφή μας και η ασυλία μας, η ανευθυνότητα των Υπουργών, η θεωρητική κατασκευή οργανισμών όπως ο ΟΣΕ πάνω σε ράγες και δίκτυα που υπήρχαν ήδη γιατί κάποιοι τα είχαν φτιάξει, ένας πράσινος ελέφαντας πάνω σε μια ντουζίνα αυγά και το επόμενο τρένο πέρασε, ΠΑΣΟΚ αδερφέ Ρέππα. Η βαθειά αλήθεια ότι στην Ελλάδα πρέπει να βγει ένας νόμος που να λέει να εφαρμόζονται οι νόμοι και η ακόμα βαθύτερη ότι αυτό δεν μπορεί πλέον να γίνει στέγαζε τα γραφεία της στην Χαριλάου Τρικούπη και πρόσφατα μετακόμισε Ιπποκράτους. Ένας πνευματικός αυνανισμός άνευ προηγουμένου, μια κατάσταση όπου κανείς δεν εκτιμά τίποτα και κανένα, ένας λαϊκίστικος κοινωνικός αγνωστικισμός 10.000.000 ορθοδόξων χριστιανών είναι ό,τι άφησαν τρεις γενιές εμπνευσμένων Πα-πα-πα-πα-σοκ.
Σοβαρά τώρα, δεν υπάρχει βαθύ ΠΑΣΟΚ γιατί αν υπήρχε θα έπρεπε να δεχτούμε και την ύπαρξη ενός ρηχού τμήματος. Δεν υπάρχουν μονάδες μέτρησης τέτοιων φαινομένων ενώ είναι και αδιαίρετο, μου το' πε η Παναγία στον ύπνο μου χτες. Είχε βαμμένα τα νύχια των ποδιών της πράσινα. Επιστημονικά, το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε σαν ένας απλός μύκητας στο νύχι του ποδιού, πριν να φτάσουμε στα χρώματα της σημερινής γάγγραινας. Να ζει κανείς (κουτσός). Να μη ζει. Μαδήστε τη μαργαρίτα (Τσαντ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου