Οι εκλογές είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Κάθε τέσσερα χρόνια μια Κυριακή στήνουμε μια κάλπη και όλοι όσοι πληρούμε προϋποθέσεις που έχουμε από πριν συναποφασίσει προσερχόμαστε για να ψηφίσουμε, ελεύθερα, έπειτα από ένα χρονικό διάστημα ενημέρωσης σχετικά με το διακύβευμα, τα πρόσωπα, το πρόγραμμά τους μετεκλογικά, ανάλογα με τις προσωπικές μας επιδιώξεις και τις σκέψεις για τους τρόπους οργάνωσης της κοινής μας ζωής, ίσως με βάση το παρελθόν ή το χρώμα της κάλτσας που φορούσε ο κάθε υποψήφιος, ανάλογα. Η εκλογική διαδικασία στα χαρτιά που σχηματίζουν τον χάρτινο πύργο της δημοκρατίας μας είναι ένας τυπικά αδιάβλητος μηχανισμός εντολής, ο λαός επιλέγει τους αντιπροσώπους του ορίζοντας ταυτόχρονα και το γενικό πλαίσιο εντός του οποίου μπορούν αυτοί να κινηθούν, σαν το βελάκι του μάους μέσα στην οθόνη της πολιτικής του ζωής. Στη διεθνή βιβλιογραφία της πολιτικής θεωρίας έχει επικρατήσει ο αγγλικός όρος "money exists" για να περιγράψει τη στιγμή που η φαντασία προσγειώνεται επιτυχώς στο γλιστερό αεροδιάδρομο της ύπαρξης, κάτι εξαιρετικά σπάνιο στις μέρες μας, μακριά από χούντες και Νικαράγουες, όταν όσα θεωρητικά προαναφέρθηκαν γίνονται πραγματικότητα. Σαν αστερίσκος στα ογκώδη βιβλία του συγκεκριμένου γνωστικού αντικειμένου αναφέρεται μια χώρα, στην οποία οι εκλογές δεν αποτελούν συμφωνία λογική ανάμεσα σε δύο μέρη αλλά ένα παλαβό στοίχημα, και μάλιστα στοίχημα δευτέρου νεοϋορκέζικου υπογείου με κάποιον μπούκι που δεν ξέρεις αν θα σε πληρώσει αν κερδίσεις αλλά μόνο ότι θα σε σκοτώσει αν δεν τον πληρώσεις. Σε αυτό το μέρος της Κυριακής των εκλογών προηγείται πάντα Ψυχοσάββατο και οι άνθρωποι που συμμετέχουν έχουν πλήρη γνώση ότι άλλα θα γίνουν από αυτά που ειπώθηκαν, έτσι υποστηρίζει η κρατούσα γνώμη της θεωρίας.
Για παράδειγμα, σε αυτή τη χώρα, σε κάποιες αυτοδιοικητικές εκλογές που έπρεπε να επιλέξεις δήμαρχο, ο επικεφαλής της δήλωνε ότι με την ψήφο τους οι πολίτες καλούνται να επιβεβαιώσουν την αποφασιστικότητά τους για αλλαγές, η αριστερά σε καλούσε να πεις όχι στο Μνημόνιο και να εκδηλώσεις ανυπακοή ψηφίζοντάς την και όποιος συζητούσε για την αποκομιδή των σκουπιδιών χαρακτηριζόταν τρελός, του απαγορευόταν ανέκκλητα η ψήφος και καταδικαζόταν να περάσει την κυριακή των εκλογών πουλώντας κάστανα στο παζάρι του Σχιστού, μέχρι τη δύση του ηλίου. Τα χρέη των Δήμων δεν απασχολούσαν κανένα, λες και δεν είχαν χρέη, τι είναι ο Καλλικράτης και ποιες οι ακριβείς αρμοδιότητες των περιφερειαρχών ουδείς γνώριζε και κανείς δεν ενδιαφερόταν να μάθει, η χώρα είχε βαρέσει πτώχευση αλλά του κόσμου δεν το έλεγαν μην του πέσει βαρύ το κανόνι, η διαχειριστική εξουσία ουσιαστικά είχε εκχωρηθεί στους πιστωτές αλλά όλες οι παρατάξεις που συμμετείχαν στις εκλογές προσπαθούσαν να αναδείξουν ως κεντρικό θέμα την αντίθεσή τους με την εν λόγω εκχώρηση, της οποίας το μελάνι ακόμη δεν είχε στεγνώσει στο χαρτί του τυπογραφείου που την επικύρωσε.
Σα να ψάχνεις για φωτογραφική στην παραλία στα Πουκέ βλέποντας το τσουνάμι να 'ρχεται, σα να προσπαθείς να μάθεις στο κομοδίνο σου να σηκώνεται στα δυο του πόδια, σαν να δίνεις, ελπίζοντας, το φιλί της ζωής στον αη γιάννη το ρώσο, όλοι οι υποψήφιοι εισερχόμενοι στα τηλεοπτικά πλατό αντί καλησπέρας έλεγαν "καταδικάζω το μνημόνιο" την ίδια στιγμή που όσοι γνώριζαν έλεγαν ότι είχαμε πτωχεύσει και (κάναμε ότι) δεν το ξέραμε : Παρά την εφαρμογή σημαντικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και επώδυνων μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στο τεράστιο χρέος που συσσωρεύεται και θα αναγκασθεί να προχωρήσει σε αναδιάρθρωσή του, υποστηρίζει μιλώντας στην «Κ» ο διάσημος οικονομολόγος Νούριελ Ρουμπινί, ο άνθρωπος που πριν από πέντε χρόνια προέβλεψε την παγκόσμια οικονομική κρίση. «Αν δεν θέλετε να την πείτε πτώχευση, μην την λέτε πτώχευση. Πείτε την αναδιάρθρωση υπό πίεση, αλλά είναι βέβαιο ότι θα συμβεί».
Ο νεότερος από τους προβεβλημένους υποψήφιους υποστήριζε με σθένος ότι «Είναι η πρώτη ευκαιρία που δίνεται στην κοινωνία να εκφράσει την οργή και την αγανάκτησή της με την ψήφο της. Σε αυτές τις εκλογές οι πολίτες θα στείλουν μήνυμα καταψήφισης του Μνημονίου και αυτών που μας οδήγησαν σε αυτό, σε ένα βαθύ τούνελ χωρίς προοπτική εξόδου. Οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα να στείλουν με την ψήφο τους ένα σαφέστατο εκλογικό μήνυμα που θα φανεί στο εκλογικό αποτέλεσμα καθώς κατά τη γνώμη του η αποχή δεν είναι επιλογή ενώ οι συγκεκριμένες εκλογές είναι δημοψήφισμα.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης άρχισε να πανηγυρίζει και να κορνάρει ήδη είκοσι μέρες πριν από τις εκλογές θεωρώντας ότι η παρανόηση να θεωρηθούν συμβολικά πτυελοδοχείο κατά του μνημονίου πρέπει να πιστωθεί στην πολιτική άνοιξη της προσωπικής του σκέψης, ενώ σε μια ρελάνς ο πρωθυπουργός μας σκέφτεται να μας τρομάξει κατεβάζοντας από το πατάρι τα χειμωνιάτικα των βουλευτικών εκλογών σε περίπτωση ήττας των κυβερνητικών υποψήφιων, καθώς είδε στην τηλεόραση το σποτ των Jumbo "62 μέρες μέχρι τα Χριστούγεννα". Πιστέψτε. Έτσι είναι η καλή φέτα - χωριό. Οι παλιές λαλιώτικες συνταγές των εκβιαστικών διλημμάτων και των κατοστάευρων στους συνταξιούχους λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες, εδώ. Ήθελα να γράψω κάτι για καρατζαφέρη - παπαρήγα, απαλή μουσική, μεταξωτά σεντόνια, έναν απρόσμενο εφιάλτη και κάποιον από τους δύο να βγαίνει ξημερώματα γυμνός στο δρόμο και να φωνάζει "ε, η κάλπη εκλάπη" αλλά δεν θα γράψω, διότι πέθανε ο Δαλιανίδης.
Ήθελα να ρωτήσω αν υπάρχει κανείς υπέρ του μνημονίου να σηκώσει το χέρι του, αν μπορεί να απαντήσει κανείς με τι κριτήρια ψηφίζεις για περιφερειάρχη, δηλαδή αν κάποιος ήταν μικρός στην Ιτέα και είπε ένας οικογενειακός φίλος στη μάνα του "αυτός, μια μέρα θα γίνει σπουδαίος περιφερειάρχης", αν θυμάστε τους ρεπόρτερς και μπορείτε να απαντήσετε πόσοι ήταν, ποιος ασχολείται πλέον με ούφο, ποιος βγαίνει σαν ούφο και λέει στα κανάλια ότι ντρέπομαι να βγω στο δρόμο (ας με δουν 200.000 αλλά όχι πέντε), ποιος μαζεύει τις γόπες των ψηφοφόρων που διαμαρτύρονται για τους υπόλοιπους στην περιφέρεια Αττικής και τέλος, πόσοι από τους ρεπόρτερς κάνουν ακόμη ρεπορτάζ, πόσοι κάτω από τον τίτλο του ρεπόρτερ μπήκαν στη βουλή ανοίγοντας το δρόμο στους Αυτιάδες του κοντινού μέλλοντος, ποιοι θεώρησαν ότι οι αθλητές θα κάνουν σπουδαίους δημάρχους ή οι ηθοποιοί σπουδαίους υπουργούς (Γκερέκου), γιατί δεν ψηφίζαμε ανέκαθεν τον πιο ψηλό για ηγέτη, έστω και εκτός Πειραιά, ποιος διορατικός πολιτικός τοποθέτησε και Φασούλα και Άντζελα-του-Τόλη στα πόστα αυτά, δεν ήξερε τα χρέη του τόλη, να το δεχτώ, δεν ήξερε ότι τη γυναίκα του φασούλα τη λένε μάσα;
Οι λύσεις είναι πάντα τρεις.
α) Μαζική αποχή με αποκλεισμούς όλων των εκλογικών τμημάτων από τις πέντε το πρωί μέχρι να 'ρθουν οι μαθητές για μάθημα.
β) Μαζική μετανάστευση, ύστερα από την έγκυρη ψήφο μας στον υποψήφιο του ΚΚΕ (σαν να ρίχνεις ένα κομμουνιστικό όλμο σε αυτούς που θα μείνουν, την τύχη των οποίων θα μάθουμε από τα ξένα δίκτυα από Δεκέμβρη).
γ) Ψήφος στον υποψήφιο με τις περισσότερες φακίδες.
Για παράδειγμα, σε αυτή τη χώρα, σε κάποιες αυτοδιοικητικές εκλογές που έπρεπε να επιλέξεις δήμαρχο, ο επικεφαλής της δήλωνε ότι με την ψήφο τους οι πολίτες καλούνται να επιβεβαιώσουν την αποφασιστικότητά τους για αλλαγές, η αριστερά σε καλούσε να πεις όχι στο Μνημόνιο και να εκδηλώσεις ανυπακοή ψηφίζοντάς την και όποιος συζητούσε για την αποκομιδή των σκουπιδιών χαρακτηριζόταν τρελός, του απαγορευόταν ανέκκλητα η ψήφος και καταδικαζόταν να περάσει την κυριακή των εκλογών πουλώντας κάστανα στο παζάρι του Σχιστού, μέχρι τη δύση του ηλίου. Τα χρέη των Δήμων δεν απασχολούσαν κανένα, λες και δεν είχαν χρέη, τι είναι ο Καλλικράτης και ποιες οι ακριβείς αρμοδιότητες των περιφερειαρχών ουδείς γνώριζε και κανείς δεν ενδιαφερόταν να μάθει, η χώρα είχε βαρέσει πτώχευση αλλά του κόσμου δεν το έλεγαν μην του πέσει βαρύ το κανόνι, η διαχειριστική εξουσία ουσιαστικά είχε εκχωρηθεί στους πιστωτές αλλά όλες οι παρατάξεις που συμμετείχαν στις εκλογές προσπαθούσαν να αναδείξουν ως κεντρικό θέμα την αντίθεσή τους με την εν λόγω εκχώρηση, της οποίας το μελάνι ακόμη δεν είχε στεγνώσει στο χαρτί του τυπογραφείου που την επικύρωσε.
Σα να ψάχνεις για φωτογραφική στην παραλία στα Πουκέ βλέποντας το τσουνάμι να 'ρχεται, σα να προσπαθείς να μάθεις στο κομοδίνο σου να σηκώνεται στα δυο του πόδια, σαν να δίνεις, ελπίζοντας, το φιλί της ζωής στον αη γιάννη το ρώσο, όλοι οι υποψήφιοι εισερχόμενοι στα τηλεοπτικά πλατό αντί καλησπέρας έλεγαν "καταδικάζω το μνημόνιο" την ίδια στιγμή που όσοι γνώριζαν έλεγαν ότι είχαμε πτωχεύσει και (κάναμε ότι) δεν το ξέραμε : Παρά την εφαρμογή σημαντικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και επώδυνων μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στο τεράστιο χρέος που συσσωρεύεται και θα αναγκασθεί να προχωρήσει σε αναδιάρθρωσή του, υποστηρίζει μιλώντας στην «Κ» ο διάσημος οικονομολόγος Νούριελ Ρουμπινί, ο άνθρωπος που πριν από πέντε χρόνια προέβλεψε την παγκόσμια οικονομική κρίση. «Αν δεν θέλετε να την πείτε πτώχευση, μην την λέτε πτώχευση. Πείτε την αναδιάρθρωση υπό πίεση, αλλά είναι βέβαιο ότι θα συμβεί».
Ο νεότερος από τους προβεβλημένους υποψήφιους υποστήριζε με σθένος ότι «Είναι η πρώτη ευκαιρία που δίνεται στην κοινωνία να εκφράσει την οργή και την αγανάκτησή της με την ψήφο της. Σε αυτές τις εκλογές οι πολίτες θα στείλουν μήνυμα καταψήφισης του Μνημονίου και αυτών που μας οδήγησαν σε αυτό, σε ένα βαθύ τούνελ χωρίς προοπτική εξόδου. Οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα να στείλουν με την ψήφο τους ένα σαφέστατο εκλογικό μήνυμα που θα φανεί στο εκλογικό αποτέλεσμα καθώς κατά τη γνώμη του η αποχή δεν είναι επιλογή ενώ οι συγκεκριμένες εκλογές είναι δημοψήφισμα.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης άρχισε να πανηγυρίζει και να κορνάρει ήδη είκοσι μέρες πριν από τις εκλογές θεωρώντας ότι η παρανόηση να θεωρηθούν συμβολικά πτυελοδοχείο κατά του μνημονίου πρέπει να πιστωθεί στην πολιτική άνοιξη της προσωπικής του σκέψης, ενώ σε μια ρελάνς ο πρωθυπουργός μας σκέφτεται να μας τρομάξει κατεβάζοντας από το πατάρι τα χειμωνιάτικα των βουλευτικών εκλογών σε περίπτωση ήττας των κυβερνητικών υποψήφιων, καθώς είδε στην τηλεόραση το σποτ των Jumbo "62 μέρες μέχρι τα Χριστούγεννα". Πιστέψτε. Έτσι είναι η καλή φέτα - χωριό. Οι παλιές λαλιώτικες συνταγές των εκβιαστικών διλημμάτων και των κατοστάευρων στους συνταξιούχους λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες, εδώ. Ήθελα να γράψω κάτι για καρατζαφέρη - παπαρήγα, απαλή μουσική, μεταξωτά σεντόνια, έναν απρόσμενο εφιάλτη και κάποιον από τους δύο να βγαίνει ξημερώματα γυμνός στο δρόμο και να φωνάζει "ε, η κάλπη εκλάπη" αλλά δεν θα γράψω, διότι πέθανε ο Δαλιανίδης.
Ήθελα να ρωτήσω αν υπάρχει κανείς υπέρ του μνημονίου να σηκώσει το χέρι του, αν μπορεί να απαντήσει κανείς με τι κριτήρια ψηφίζεις για περιφερειάρχη, δηλαδή αν κάποιος ήταν μικρός στην Ιτέα και είπε ένας οικογενειακός φίλος στη μάνα του "αυτός, μια μέρα θα γίνει σπουδαίος περιφερειάρχης", αν θυμάστε τους ρεπόρτερς και μπορείτε να απαντήσετε πόσοι ήταν, ποιος ασχολείται πλέον με ούφο, ποιος βγαίνει σαν ούφο και λέει στα κανάλια ότι ντρέπομαι να βγω στο δρόμο (ας με δουν 200.000 αλλά όχι πέντε), ποιος μαζεύει τις γόπες των ψηφοφόρων που διαμαρτύρονται για τους υπόλοιπους στην περιφέρεια Αττικής και τέλος, πόσοι από τους ρεπόρτερς κάνουν ακόμη ρεπορτάζ, πόσοι κάτω από τον τίτλο του ρεπόρτερ μπήκαν στη βουλή ανοίγοντας το δρόμο στους Αυτιάδες του κοντινού μέλλοντος, ποιοι θεώρησαν ότι οι αθλητές θα κάνουν σπουδαίους δημάρχους ή οι ηθοποιοί σπουδαίους υπουργούς (Γκερέκου), γιατί δεν ψηφίζαμε ανέκαθεν τον πιο ψηλό για ηγέτη, έστω και εκτός Πειραιά, ποιος διορατικός πολιτικός τοποθέτησε και Φασούλα και Άντζελα-του-Τόλη στα πόστα αυτά, δεν ήξερε τα χρέη του τόλη, να το δεχτώ, δεν ήξερε ότι τη γυναίκα του φασούλα τη λένε μάσα;
Οι λύσεις είναι πάντα τρεις.
α) Μαζική αποχή με αποκλεισμούς όλων των εκλογικών τμημάτων από τις πέντε το πρωί μέχρι να 'ρθουν οι μαθητές για μάθημα.
β) Μαζική μετανάστευση, ύστερα από την έγκυρη ψήφο μας στον υποψήφιο του ΚΚΕ (σαν να ρίχνεις ένα κομμουνιστικό όλμο σε αυτούς που θα μείνουν, την τύχη των οποίων θα μάθουμε από τα ξένα δίκτυα από Δεκέμβρη).
γ) Ψήφος στον υποψήφιο με τις περισσότερες φακίδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου