underground pasok

Όταν σε μια ταινία ο ένας βασικός πρωταγωνιστής είναι ο πολύς Τ.Ο. εργατο πασοκο αγροτο συνδικαλιστής ΔΕΚΟ Lazar Ristovski και ο άλλος το αρχετυπικό βαλκανικό λαμόγιο Μίκι Μανόλοβιτς, εύκολα γίνεται κατανοητό ότι μιλάμε για την πιο ΠΑΣΟΚ ταινία που έχει γυριστεί στην ιστορία του σινεμά. Μακράν. "Underground", by Emir Kusturica. Οι ανά τον κόσμο σινεφίλ πιστεύουν ακόμη πως πρόκειται για μια αλληγορία πάνω στη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας, κάποιοι άλλοι εδώ έγραψαν ότι κατηχεί το θεατή στην ιδέα της συγκατοίκησης  των λαών στο ένα και μοναδικό σπίτι που διαθέτουν ενώ η αλήθεια είναι ότι πρόκειται απλά για μια πραγματεία πάνω στο ΠΑΣΟΚ, ως τρόπο σκέψης, πάντα. Οι αρχικές εικόνες με τα χαρτονομίσματα να σκορπίζονται στον αέρα, οι μουσικοί με τα χάλκινα να τρέχουν πίσω απ' την άμαξα, μπαλωθιές και κρασί μέσα στη νύχτα είναι η άποψη του σκηνοθέτη για την δεκαετία του '80, όλοι ΠΑΣΟΚ, όπως λέμε "everybody salsa". Η σκηνή της απαγωγής απ' το θέατρο, της διαφυγής και του γάμου στο πλοίο ένα τρυφερό tribute στον παθιασμένο αρχηγό και τη σχέση του με τη Λιάνη, μια κοιλιά που κάνει μετά το φιλμ είναι η τριετία της ΝΔ, η ταινία μέσα στην ταινία με τους Ναζί το εκσυγχρονιστικό παραμύθι που ακούσαμε για να κοιμηθούμε βαθιά πάνω από μια δεκαετία, ο μόγγολος αδερφός Σημίτης, ο ηλίθιος γιος πρωθυπουργός, είναι νομίζω προφανείς οι συμβολισμοί της ταινίας για όσους ξέρουν λίγα πράγματα από κινηματογράφο. Τέλος πάντων, όλα αυτά έχουν γραφτεί και ξαναγραφτεί, κατά καιρούς. Δύο στοιχεία δεν έχουν τονιστεί : α) ότι ένα "αθώο" ψεμματάκι, όταν προέρχεται από κάποιον που έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη σου, μπορεί να σου γαμήσει τα καλύτερα χρόνια της ζωής σου, και β) η ατάκα "ο πόλεμος είναι πόλεμος μόνο όταν ο αδερφός σκοτώσει αδερφό". Το ότι οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ μας έπνιξαν στο ψέμμα, νομίζω είναι πλέον κοινός τόπος, όπως και το ότι η πλειοψηφία του κόσμου είναι σαν να ζει σε ένα υπόγειο,  χρόνια τώρα, κάτω από αριθμητικά πολύ λίγους που ορίζουν με τα μέσα που διαθέτουν τι εστί πραγματικότητα. Αν υπάρχει χρόνος ή όχι και πόσος, αν κάποιου είδους αντίδραση κάνει κακό, καλό, αν πρέπει να κάνουμε το παν για να μην κλείσουν οι τράπεζες, ποιο είναι το καλό μας γενικότερα. Αλλά όλα τα λεφτά είναι το β΄, εκεί ο Κουστουρίτσα έπιασε την ψυχή του ΠΑΣΟΚ κι ας έχουν περάσει δέκα πέντε χρόνια, ο καλλιτέχνης έβλεπε πολύ μακριά. Έβλεπε Ελλάδα 11 μέρες πριν απ' τα χριστούγεννα του 2010. Πάλι καλά να λέμε που υπάρχει και το ΠΑΣΟΚ και αντιδρά και κάποιος στις κυβερνητικές αποφάσεις. Μπαράζ απεργιών, απεργιακό τσουνάμι, τι να πει το ΚΚΕ - απεργία γενική - είναι η πρώτη βδομάδα που καταλαβαίνει κανείς πως μπήκαμε στο ΔΝΤ. ΚΚΕ, ανυπακοή και μαλακίες, μόνο όταν κατεβεί ο πασόκος στο δρόμο γίνεται απεργία κανονική. Με άλλα λόγια ΠΑΣΟΚ vs πασοκ. Σας πήραμε χαμπάρι, σύντροφοι, τα επιδόματα δεν ήτανε αυξήσεις, οι ΔΕΚΟ δεν είναι για πάντα, το κόμμα δεν είναι πανάκεια, μας κάνατε να πιστεύουμε πως δέσαμε το γάιδαρό μας στον πλάτανο και ανακαλύψαμε ότι ήτανε μαϊντανός. Τώρα θα πονέσετε, λένε οι ψηφοφόροι και, μπαίνοντας στιγμιαία στη θέση του Χ βουλευτή, πιστεύω πως πονάει πολύ περισσότερο το φτύσιμο από κάποιον που είχε σαλιώσει ένα φάκελο κάποτε αφού είχε σημειώσει ένα σταυρό δίπλα απ' το όνομά σου παρά από έναν οποιοδήποτε αριστεριστή που πάντα σε έβριζε. Εδώ είμαστε. Η επιλογή της Κυβέρνησης να πάρει οριστικό διαζύγιο από εκείνες τις δυνάμεις που την στήριξαν και την ανέδειξαν είναι κάτι περισσότερο από προφανής. Όπως γράφουν και οι ίδιοι, το πήραν απόφαση και θα αντιδράσουν σαν απατημένοι σύζυγοι. Γκερέκου. Πολιτισμός.