Τα δόντια των άλλων

Οι άνθρωποι της τηλεόρασης έχουν άλλα δόντια από εμάς. Ένα το κρατούμενο. Φωτιστικά δόντια ΙΚΕΑ. Μπιτς βόλει δόντια με σούπερ κώλους και η άμμος χρυσή, ρολάν γκαρός και λουί βιτόν δόντια. Δεν με νοιάζουν γιατί δεν ξέρω τέννις. Από κάποια στιγμή και μετά οι Έλληνες άρχισαν να προσέχουν την οδοντοστοιχία τους, δεν ξέρω πότε έγινε αυτό, αλλά σίγουρα πριν δεν τους ένοιαζε καθόλου, σαν τα φύλλα το φθινόπωρο. Η οδοντόβουρτσα για τη γιαγιά μου ήταν στα νιάτα της λέξη ΑΤΙΑ, ίσως με φωτάκια, θα μπορούσε να καίει πετρέλαιο ή να κάνει τρομερό θόρυβο και σίγουρα δεν ήταν το μολύβι με τις τρίχες που της φέρανε οι γιοι της. Ακόμα στο χωριό τα περισσότερα στόματα των ενηλίκων χάσκουν σκοτεινά στα γέλια και ζορίζονται πολύ στο φαΐ. Στόματα ΑΕΚ. Περίοπτη θέση μέσα στο άγχος της γενιάς των τώρα εξηντάρηδων που εποίκησαν την Αθήνα από τα βουνά τους κάποια στιγμή κοντά στην ενηλικίωσή τους έχει το "τα παιδιά να προσέχουν τα δόντια τους". Τουλάχιστο πιο πολύ απ' ό,τι τα φρόντισαν οι ίδιοι, και τώρα τους πέφτουν. Τώρα ψάχνουν οδοντοτεχνίτες και γέφυρες, πορσελάνες και βιδωτά, δεν θέλουν να περάσουμε και μεις το ίδιο ζόρι. Μας πήραν απ' το χέρι από μικρά και μας πήγαν στον οδοντίατρο, μας έκοψαν τη ζάχαρη από καθήκον, μας έβαλαν σιδεράκια να γίνουμε άνθρωποι και μας εξήγησαν ότι πρέπει να τα βουρτσίζουμε τα γαμημένα πρωί - μεσημέρι - βράδυ. Μπας και γίνουμε καλύτεροι απ' αυτούς. Υγιέστεροι. Και γίναμε. (Οι ηρωινομανείς χαρακτηρίζονται παράπλευρες απώλειες σε αυτό τον δίκαιο πόλεμο κατά της τερηδόνας. Τα μαλακισμένα, γάιδαρο τους χαρίζανε και τον κοιτάζανε στα δόντια, τα κομπλεξικά.) Μασέλες να μουσκεύουν μέσα σε ποτήρια νερό, χρυσά δόντια στα νεκροταφεία περιοδοντίτιδες και ράμματα, τροχός και μπουκώματα με αλατόνερο. Στο τέλος, Τοσίτσα και Πατησίων, επιστρέφεις σε ένα στοματικό περιβάλλον χωρίς δόντια, όπως στην αρχή, το αίνιγμα του Οιδίποδα. Αν ανεβείς Κολωνάκι - αυτή η γκόμενα δεν είναι για τα δόντια σου. Οι μετανάστες έχουν άλλα δόντια από εμάς, δύο τα κρατούμενα. Από μια σκηνή στο CSI που από τα dental records κατάλαβαν ότι το θύμα ήταν από Ανατολική Ευρώπη μεριά και μετά βρήκαν και τη χώρα με βάση τις τεχνικές της οδοντιατρικής σχολής που του έδωσε τις πρώτες του καραμελίτσες μετά τον άσπρο εκείνο πόνο άρχισα να παρατηρώ δόντια Πακιστανών και Πολωνών και όλων των ξένων σε κάθε ευκαιρία. Δόντια όχι σαν τα δικά μας. Δόντια μεγαλύτερων απ' όσο είναι, πιο του-καπνιστή-κίτρινα, μεγαλύτερα πάνω από δεκαετία από αντίστοιχες ντόπιες στοματικές ηλικίες. Τον μετανάστη τον καταλαβαίνεις απ' τα δόντια. Δεν του μαγείρεψαν από την τηλεόραση μάστερ σεφ στη χώρα του, δεν εισήγαγαν στοματικό διάλυμα τα τελωνεία του. Εξαίρεση κάποιοι Αφρικανοί, αλλά όχι Έντι Μέρφι εξαίρεση. Μεγάλα και δυνατά άσπρα αλλά όχι Όπρα άσπρα. Αυτούς τους καταλαβαίνεις από το χρώμα του δέρματος, όμως, είναι εύκολοι. Οι συνταξιούχοι έχουν άλλα δόντια από εμάς, τρίτο. Έχουν απ' αυτά που τα νιώθει κανείς σε κάθε πλέον επαφή, έχουν δόντια άκρα, με δική τους αφή - όσοι έχουν. Και κοιτούν τα τριάντα δύο δικά σου με φθόνο, με χριστιανικές παροτρύνσεις αλτζχάιμερ του στυλ ο έχων 32 να δίνει τα πάνω, ένα δωμάτιο εγώ εσύ και μια τανάλια, κωλόπαιδο. Υπάρχουν κι αυτοί οι γέροι, υπάρχουν κι οι άλλοι. Πριν κοιμηθούν τα ξεκουμπώνουν και τα αφήνουν πλάι, sleep like a baby και αύριο θα τα ξαναφορέσουν χωρίς πίκρα και μίσος για σένα. Ο τέλειος κύκλος. Τα χρυσά δόντια δεν αρέσουν σε κανένα. Σα θλάση. Αστραφτερή αδαμαντίνη ανάμνησης και ο διαβήτης να κλείνει, κανένα νόημα. On candystripe legs ...