Είναι κάποιοι άνθρωποι που κάθε τόσο τους πέφτουν τα φύλλα τους. Και μετά ξαναβγαίνουν, σα γένια ή σα νύχια. Κάποιου παιδιού του κόπηκαν τα φτερά, μέσα στις απόκριες. Ένα μικρό κοριτσάκι είπε στον πατέρα του ότι έκανε ποτάμι. Η αλήθεια ήταν ότι έκανε γέφυρα. Στην πορεία ανακαλύπτεις ότι υπάρχει κάποια Εύα, αλλά το όνομά της δεν είναι αυτό. Την ίδια ώρα στην Άμφισσα χάνεται ένα δικαστήριο. Στη Αθήνα ακούς μια καμπάνα να προφέρει τον αριθμό 6. Μια κυρία στο τρόλεϊ θέλει να τη βοηθήσεις να πάει σπίτι της χωρίς να σου λέει που είναι αυτό, αλλά μπορεί απλά να θέλει κουβέντα. Κάπου αλλού τους βομβαρδίζουν. Είναι πολύ μακριά για να σε νοιάζει. Σάββατο βράδυ ανακάλυψαν κάποιοι ότι αυτό που βλέπουν δεν είναι ποδόσφαιρο. Κάποιοι άλλοι ανακάλυψαν κάτι άλλο. Έβρεχε πολύ. Η βροχή καθαρίζει την ατμόσφαιρα. Το τσιγάρο, αφού δεν κόβεται, απαγορεύεται. Κάθε Τετάρτη γενική απεργία. Μετά το τσιγάρο το αλκοόλ. Σειρά έχει ο καφές και οι τσίχλες. Η βροχή είναι κακός καιρός. Καλός είναι ο καιρός ο κατάλληλος για shopping. Μόνο. Το καλοκαίρι του Βασίλη είναι μέσα του, του είπανε. Όπως όλων. Καταθλιπτική μουσική ακούγεται κάπου στην πλατεία Κάνιγγος. Χαϊδεύει δέκα κουρασμένα αυτιά. Ανασαίνει πάνω τους. Είναι μια αίσθηση. Έχω είκοσι καινούργια δάχτυλα, σκέφτεσαι. Είσαι τρελός, σου λες. Σε ένα στρατιωτικό ψυχιατρείο πήγαν και έπαιξαν μουσική. Ο φίλος. Νότες ψυχοφάρμακα απ΄τα δάχτυλα κολλητών. Ο φυλλοβόλος δεν είναι φαλακρός, τίποτα δεν τελειώνει. Αλλά αυτό δεν τον κάνει αειθαλή. Μόνο δέντρο. Η βροχή έχει σταματήσει μέρες και οι μέρες έχουν σταματήσει τη βροχή. Συνεχώς αλλάζουν τα φύλλα. Πάντα αυτό ήταν το παιχνίδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου