Εδώ υπάρχει κάτι. Σίγουρα ελπιδοφόρο. Δεν είναι μόνο τα λόγια της κοπέλας στην αρχή ("να φύγετε - να τελειώσει η ιστορία"), ούτε η αντιπαραβολή τους με το πολιτικό βράχνιασμα του απέναντι λόγου, είναι η φωνή της η ίδια. Στάζει δίκιο. Σε κάποια σημεία πνίγεται. Ήθελε θάρρος και μπράβο της. Μπράβο και στο παιδί στο τέλος που με το γαλλικό του βαμβάκι τον αποκάλεσε στα μούτρα του δολοφόνο. Και τον έδιωξε, αφού είχε πλήρως εξηγήσει το γιατί. Έπρεπε ο αντιπρόεδρος να έχει ήδη καταλάβει ότι μπορεί να "συζητεί" μόνο σε στούντιο με τον Πρετεντέρη, εκεί που οι ερωτήσεις μοιράζονται εκ των προτέρων. Ότι ο δήθεν προκλητικός του λόγος, είναι ευτυχώς πλέον άγευστο προϊόν θερμοκηπίου αποκλειστικά για τηλεορασόπληκτους ψηφοφόρους. Φαίνεται ότι δεν το γνώριζε, αλλά το έμαθε. Στην προβολή του Ζ. Συμβολισμός. Ο καθένας (πρέπει να) έχει την άποψή του. Να αντέχουμε οι υπόλοιποι να την ακούμε, σε όλο το φάσμα της πολιτικής βεντάλιας. Κάποιος λέει κάποιον δολοφόνο, ο άλλος απαντά ότι ο πρώτος είναι φασίστας ... μου φαίνεται δημοκρατικό. Ιδεολογικά τυχαίνει να συμφωνώ με τα παιδιά, χθες. Να τα νιώθω.
Και σήμερα έρχεται η ανακοίνωση της αντιπροεδρίας της ελληνικής κυβέρνησης : αρχίζει περιγραφικά "Η χθεσινή τρομοκρατικού χαρακτήρα παρέμβαση Γάλλων αναρχικών και Ελλήνων οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ στο Ελληνικό Σπίτι της Πανεπιστημιούπολης του Παρισιού, παρεμπόδισε και τελικά ματαίωσε την προβολή του αντιδικτατορικού αριστουργήματος του Κώστα Γαβρά «Ζ»", συνεχίζει ωραία "Η πρωτοφανής αποδοκιμασία του αντιδικτατορικού φιλμ «Ζ» έχει βαθιά πολιτική σημασία", και αφού υποστηρίξει ότι η έκφραση είναι στις μέρες μας ξεκάθαρη απειλή για την ελευθερία της έκφρασης (Από την άποψη αυτή η προσβολή που διέπραξαν προς τον Κώστα Γαβρά είναι ξεκάθαρη απειλή για την ελευθερία της έκφρασης) προσγειώνεται στο γνωστό μοτίβο του χάους (Ποιος θέλει η Ελλάδα να βυθισθεί στο χάος;), το οποίο παραμονεύει αν δεν φερθούμε έξυπνα. ΠΑΣΟΚ έξυπνα. Όποιος έχει μάτια βλέπει αν τα παιδιά είναι τρομοκράτες, ή τρομοκράτες χαρακτήρες, ή αν άσκησαν σωματική βία.
Προσωπικά, τρομοκρατούμαι πολύ από την επίσημη απάντηση της Κυβέρνησης. Έχω αρχίσει να φοβάμαι αυτού του είδους τη σύγχυση των εννοιών, αυτό το τεράστιο λογικό χάσμα ανάμεσα στη σκέψη μου, στους ορισμούς των λέξεων που χρησιμοποιώ, σε αυτό που αισθάνομαι όταν τις λέω και στον τρόπο που οι ίδιες χρησιμοποιούνται κάτω από τη σφραγίδα της νόμιμης εξουσίας. Με τρομάζει ιδιαίτερα να επικαλείσαι αρχές μόνο και μόνο για να τους γαμήσεις τα ράμματα. Με τρομάζει η χρήση της λέξης "αντιδικτατορικός", μου θυμίζει πολύ το Λαλιώτη. Με τρομάζει να έχει κολλήσει ο χρόνος σε μια στιγμή του παρελθόντος, νομίζω ότι είναι σύμπτωμα ψυχικής ασθένειας. Όσοι στέκονταν γύρω από το κτίριο της Νομικής εκείνο το βράδυ της μεταφοράς των μεταναστών στην Υπατία δεν θα μπορούσαν να ακούνε Νταλάρα, κύριε Πάγκαλε. Δεν είμαστε στα 1974 - σήμερα η σύζυγός του είναι η αρμόδια υφυπουργός για τη μεταναστευτική πολιτική. Ευτυχώς ακούμε άλλη μουσική. Την αποκαλούμε με άλλα ονόματα, εσύ πες την αυτιστική, ήχο εξάτμισης, αλλά όχι τρομοκρατική. Κώδικας είναι για να συνεννοούμαστε η γλώσσα. Είσαι τόσο καταρτισμένος λεξιλογικά που η επιλογή της λέξης "τρομοκρατικός" υποδηλώνει και συγκεκριμένες προθέσεις. Αν όντως πιστεύεις ότι η εκδήλωση της σκέψης όσων συμφωνούν με τις απόψεις των παιδιών είναι πράξη τρομοκρατικού χαρακτήρα, μου 'ρχονται αρκετές λέξεις σε απάντηση : καθεστώς, ανέχεια, Καντάφι, εμφύλιος. Άλλο το δικό σου Ζ, άλλο του εμπόρου, άλλο του λαού.
Και σήμερα έρχεται η ανακοίνωση της αντιπροεδρίας της ελληνικής κυβέρνησης : αρχίζει περιγραφικά "Η χθεσινή τρομοκρατικού χαρακτήρα παρέμβαση Γάλλων αναρχικών και Ελλήνων οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ στο Ελληνικό Σπίτι της Πανεπιστημιούπολης του Παρισιού, παρεμπόδισε και τελικά ματαίωσε την προβολή του αντιδικτατορικού αριστουργήματος του Κώστα Γαβρά «Ζ»", συνεχίζει ωραία "Η πρωτοφανής αποδοκιμασία του αντιδικτατορικού φιλμ «Ζ» έχει βαθιά πολιτική σημασία", και αφού υποστηρίξει ότι η έκφραση είναι στις μέρες μας ξεκάθαρη απειλή για την ελευθερία της έκφρασης (Από την άποψη αυτή η προσβολή που διέπραξαν προς τον Κώστα Γαβρά είναι ξεκάθαρη απειλή για την ελευθερία της έκφρασης) προσγειώνεται στο γνωστό μοτίβο του χάους (Ποιος θέλει η Ελλάδα να βυθισθεί στο χάος;), το οποίο παραμονεύει αν δεν φερθούμε έξυπνα. ΠΑΣΟΚ έξυπνα. Όποιος έχει μάτια βλέπει αν τα παιδιά είναι τρομοκράτες, ή τρομοκράτες χαρακτήρες, ή αν άσκησαν σωματική βία.
Προσωπικά, τρομοκρατούμαι πολύ από την επίσημη απάντηση της Κυβέρνησης. Έχω αρχίσει να φοβάμαι αυτού του είδους τη σύγχυση των εννοιών, αυτό το τεράστιο λογικό χάσμα ανάμεσα στη σκέψη μου, στους ορισμούς των λέξεων που χρησιμοποιώ, σε αυτό που αισθάνομαι όταν τις λέω και στον τρόπο που οι ίδιες χρησιμοποιούνται κάτω από τη σφραγίδα της νόμιμης εξουσίας. Με τρομάζει ιδιαίτερα να επικαλείσαι αρχές μόνο και μόνο για να τους γαμήσεις τα ράμματα. Με τρομάζει η χρήση της λέξης "αντιδικτατορικός", μου θυμίζει πολύ το Λαλιώτη. Με τρομάζει να έχει κολλήσει ο χρόνος σε μια στιγμή του παρελθόντος, νομίζω ότι είναι σύμπτωμα ψυχικής ασθένειας. Όσοι στέκονταν γύρω από το κτίριο της Νομικής εκείνο το βράδυ της μεταφοράς των μεταναστών στην Υπατία δεν θα μπορούσαν να ακούνε Νταλάρα, κύριε Πάγκαλε. Δεν είμαστε στα 1974 - σήμερα η σύζυγός του είναι η αρμόδια υφυπουργός για τη μεταναστευτική πολιτική. Ευτυχώς ακούμε άλλη μουσική. Την αποκαλούμε με άλλα ονόματα, εσύ πες την αυτιστική, ήχο εξάτμισης, αλλά όχι τρομοκρατική. Κώδικας είναι για να συνεννοούμαστε η γλώσσα. Είσαι τόσο καταρτισμένος λεξιλογικά που η επιλογή της λέξης "τρομοκρατικός" υποδηλώνει και συγκεκριμένες προθέσεις. Αν όντως πιστεύεις ότι η εκδήλωση της σκέψης όσων συμφωνούν με τις απόψεις των παιδιών είναι πράξη τρομοκρατικού χαρακτήρα, μου 'ρχονται αρκετές λέξεις σε απάντηση : καθεστώς, ανέχεια, Καντάφι, εμφύλιος. Άλλο το δικό σου Ζ, άλλο του εμπόρου, άλλο του λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου