Η δυστυχία,
σε αντίθεση με την όμορφη ξαδερφούλα της (πολύχρωμη καραμελίτσα των ερωτευμένων, άγευστη τσίχλα των χαζών, ένα τσιγαράκι άφιλτρο αφού έχυσες, μια εφημερίδα με τη φωτογραφία σου στο εξώφυλλο)
είναι απέραντη. Σαν τη θάλασσα.
H ευτυχία είναι στιγμές, λένε, κι εγώ δεν θέλω και πάρα πολύ για να συμφωνήσω μαζί τους (εξαίρεση).
Η δυστυχία όμως είναι ζωές ολόκληρες. Είναι και ζωές μισές. Ρολόγια που σκούριασαν από το πέρασμα αυτού που έπρεπε συνέχεια να μετράνε, και ρολόγια που αντικατέστησαν αυτά που χάλασαν. Η δυστυχία είναι ρολόγια στη σειρά. Όχι, όχι στη σειρά. Είναι μάντρα ρολογιών, γλάροι χωματερής που τσιμπάνε δευτερόλεπτα και νούμερα και μυρίζει σάπιο κρέας παντού. Αλλά δεν υπάρχει όσφρηση.
Ίσως ο ανθρώπινος νους να ‘χει ανάγκη να σκέφτεται με συστήματα παραλληλίας. Ίσως να μην μπορεί καν να αντιληφθεί τα πράγματα αν αυτά δεν έρχονται σε δίπολα, όλοι οι ανθρώπινοι εγκέφαλοι σαν μπάλες ποδοσφαίρου, άσπρο – μαύρο.
Το καλύτερο σκάκι του κόσμου μέσα σε κουνουπιέρα, γυμνοί. 2, πάντα.
(η αντίληψη του ανθρώπου σαν την κιβωτό του Νώε : Ό,τι μπει είναι σε ζεύγος,)
ό,τι μείνει απ’ έξω απλά δεν υπάρχει.
Απ' την άλλη, η σιωπή στα καφενεία είναι βαρύτητα. Η βαρύτητα αυτή κάνει τους ανθρώπους να πέφτουν από τα μπαλκόνια και να σκάνε σαν μπαλόνια με νερό στο δρόμο. Ύστερα τους κηδεύουν, οι οικείοι τους κλαίνε και λιποθυμούν, μετά πηγαίνουν όλοι μαζί στο καφενείο. Εκεί σιωπούν. Και η βαρύτητα δε σταματά να γεννάει κηδείες και ο φαύλος κύκλος ξεχειλώνει. Και μας κλείνει όλους μέσα του. Πέπλο πόνου καλύπτει πέπλο πόνου καλύπτει πέπλο πόνου καλύπτει πέπλο πόνου καλύπτει πέπλο πόνου καλύπτει πέπλο πόνου καλύπτει - σαν τιμωρία - πέπλο πόνου καλύπτει πέπλο πόνου καλύπτει κάτι σαν έκτρωση με πυροβόλο όπλο... Τίποτα, διαταγή πληρωμής.
Το καλύτερο σκάκι του κόσμου μέσα σε κουνουπιέρα, γυμνοί. 2, πάντα.
(η αντίληψη του ανθρώπου σαν την κιβωτό του Νώε : Ό,τι μπει είναι σε ζεύγος,)
ό,τι μείνει απ’ έξω απλά δεν υπάρχει.
Απ' την άλλη, η σιωπή στα καφενεία είναι βαρύτητα. Η βαρύτητα αυτή κάνει τους ανθρώπους να πέφτουν από τα μπαλκόνια και να σκάνε σαν μπαλόνια με νερό στο δρόμο. Ύστερα τους κηδεύουν, οι οικείοι τους κλαίνε και λιποθυμούν, μετά πηγαίνουν όλοι μαζί στο καφενείο. Εκεί σιωπούν. Και η βαρύτητα δε σταματά να γεννάει κηδείες και ο φαύλος κύκλος ξεχειλώνει. Και μας κλείνει όλους μέσα του. Πέπλο πόνου καλύπτει πέπλο πόνου καλύπτει πέπλο πόνου καλύπτει πέπλο πόνου καλύπτει πέπλο πόνου καλύπτει πέπλο πόνου καλύπτει - σαν τιμωρία - πέπλο πόνου καλύπτει πέπλο πόνου καλύπτει κάτι σαν έκτρωση με πυροβόλο όπλο... Τίποτα, διαταγή πληρωμής.
Ας ελπίσουμε όλοι, ας προσευχηθούμε ότι όλα είναι επιληψία (κανόνας).
Νομίζω πως είναι καλύτερα έτσι. Κάνε το μπάνιο σου σε μια κρίση επιληψίας. Καθαρίσου μέσα στα συμπτώματα εγκεφάλων με προβληματάκια στην τάση του ρεύματος και στους αφρούς που βγαίνουν από το στόμα μου.
Νομίζω πως είναι καλύτερα έτσι. Κάνε το μπάνιο σου σε μια κρίση επιληψίας. Καθαρίσου μέσα στα συμπτώματα εγκεφάλων με προβληματάκια στην τάση του ρεύματος και στους αφρούς που βγαίνουν από το στόμα μου.
Η δυστυχία είναι απέραντη όσο το «Παίδων» νοσοκομείο.
Η ευτυχία είναι απέραντη, είπαμε, σαν τη θάλασσα.
Η ευτυχία είναι απέραντη, είπαμε, σαν τη θάλασσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου