Καρκινική γραφή

Το βαφτίσαμε και αυτό σε ποτάμι από αίμα, σαν αλλοδαπό εργάτη : "Αυγή της Οδύσσειας". Χαλαρά πιο ποιητικό από την "καταιγίδα της ερήμου" (ταινία δράσης με πρωταγωνιστή τον Τομ Κρουζ, ίσως), η τακτική εξάσκηση υπόσχεται σε όλα βελτίωση. Η νέα ταινία φαίνεται να έχει περισσότερο νόημα, καλλιτεχνικά μιλώντας. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο βάφτισης μιας πολεμικής επιχείρησης. Ίσως θα πρέπει να αρχίσω να σκέφτομαι λίγο πιο αμερικάνικα. Ήξερα μια αποκριάτικη φορεσιά κοριτσιών του δημοτικού που οι μαμάδες τη λέγανε "η πριγκίπισσα της αυγής", συνήθως φτιαγμένη στο σπίτι, τότε που η κάθε μανούλα ήταν και λίγο μοδίστρα - πριν από τα Τζάμπο. Στο υπόγειο του ξενοδοχείου Πρέζιντεντ, έξω από την αίθουσα του μασκέ πάρτυ του σχολείου, ένα βράδυ Παρασκευής στη δεκαετία του ογδόντα, ένα απαλό γαλάζιο κοριτσάκι της ΣΤ΄ βρήκε τη διπλανή του στο θρανίο να φορά ένα φόρεμα κυπαρισσί με μαύρες λεπτομέρειες. Τι ντύθηκες, Μάρσα; Πριγκίπισσα της αυγής, εσύ; Βασίλισσα της νύχτας. Και οι μαμάδες από πίσω τους μειδιώντας. Ωραίες εποχές, τότε που η Λιβύη ήταν ακόμα γείτονας και όχι στόχος. Τότε που, ούτε τα παιδάκια που έμπαιναν πολύχρωμα στο ξενοδοχείο ούτε οι γονείς τους που σιχτήριζαν για την έλλειψη πάρκινγκ απ' έξω ήξεραν τι σημαίνει ανθρωπιστική παρέμβαση. Αλλά αυτή είναι κάποια άλλη αυγή. Μιας παλιάς αποκριάς αυγή. Το αντίθετο του ήχου της απογείωσης από αεροπλανοφόρο. Φαντάζομαι πως οι νονοί του πενταγώνου - συντάσσοντας το σχετικό δελτίο τύπου - είχαν στο νου τους εκείνο το ξημέρωμα που ο Οδυσσέας επιτέλους αντίκρισε την Ιθάκη. Θαλασσοδαρμένος ξεβράστηκε σε μια παραλία του νησιού μέσα στη νύχτα και όταν ξημέρωσε και οι πρώτες αχτίδες του ήλιου έπεσαν στα μάτια του, ξύπνησε και κατάλαβε ότι βρισκόταν στο νησί του από τις φτέρες πίσω του. Ήταν ο βασιλιάς όλου του νησιού, και των φυτών. Την έχω δει τη σκηνή στο Σταρ ένα Σάββατο βράδυ. Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Armand Assante, Πηνελόπη η Greta Scacchi. Μάλλον κάποιο στέλεχος του επιτελείου θα την είχε δει πρόσφατα, δεν εξηγείται αλλιώς. Ο λαός της Λιβύης επιστρέφει εκεί που του πρέπει, θα σκέφτηκε, δια των βομβών μας. Υπέροχη σκέψη, πρέπει να τη μοιράστηκε και με τους κολλητούς μετά, στο μπαρ. Με υπερηφάνεια, και πυγμή και ευαισθησία, πλήρης χαρακτήρας. Οι άνθρωποι βαφτίζουν τα παιδιά τους, άρα κάποιοι στην Ουάσιγκτον βλέπουν σαν παιδί τους αυτό που γίνεται. Ωραία ζωή και ευτυχισμένη, έξω από την κόλαση της Βόρειας Αφρικής. Μακριά από εμφυλίους, θεός φυλάξοι. Από μια χώρα που οι άνθρωποι ακούνε ότι αρχίζει κάτι που το λένε Odyssey Dawn και αισθάνονται σίγουροι ότι πρόκειται για ένα νέο επεισόδιο στην προσωπική και κοινωνική τους οδύσσεια, σαν τη Σκύλα και τη Χάρυβδη. Και τους έρχονται αυτόματα εικόνες από το Σεράγεβο και το Ιράκ, οι φράσεις κοσσοβάρος πρόσφυγας και παράπλευρες απώλειες και περιμένουν να δουν και αυτοί πράσινα τροχιοδεικτικά μέσα στη νύχτα. Σ' αυτή την πολιτική νύχτα των τόσων δεκαετιών, τη Λιβυκή χωρίς αστέρια νύχτα που φαίνεται να κρατάει αιώνια, που τόσο τους έχει κουράσει, κάποιους απελπίσει κιόλας, που πλέον στη γλώσσα τους τη λένε "οδύσσεια της αυγής".