Παπα(Λουκα)ς Ντόνσιτς

Χθες τελείωσε το Ευρωμπάσκετ - η παράσταση των δαιμονισμένων Σλοβένων έλαβε τέλος, ευτυχώς, αίσιο. 

Το δεύτερο δεκάλεπτο του Ντράγκιτς ήταν ασύλληπτο, τόσο που ο ρομποτικός Μπογκντάνοβιτς πέρασε σε ρόλο κομπάρσου, ο Ντόνσιτς έμεινε να σφαδάζει στο παρκέ με διάστρεμμα λίγη ώρα πριν αναληφθεί στους ουρανούς ώμους των συμπαικτών του και φορέσει στο στήθος το χρυσό και, απ' ότι μάθαμε σήμερα, σχεδόν όλη η χώρα βγήκε πανηγυρίζοντας στους δρόμους, υπό βροχή. 

Παράσημο για το ευρωπαϊκό μπάσκετ αυτή η ομάδα και ευκαιρία γιορτής για τη μικρούλα χώρα της. 

Και ύστερα απ' όλα αυτά έρχεται ο νους σου στα εδώ : μαθουσάλες Βασιλακόπουλοι και Μίσες κατ' ανάθεση, παίχτες που ποστάρουν στο ίνσταγκραμ αντί για τη ρακέτα, μουρμούρα και απογοήτευση, χαμένες ευκαιρίες που αθροίζονται κάθε καλοκαίρι η μία πάνω στην άλλη. Και σκέφτεσαι ότι αυτός ο σούπερ δεκαοκτάχρονος Ντόνσιτς ήρθε για να μείνει, για να νικάει σε κάθε τουρνουά, κάθε καλοκαίρι, όπως παλιά ο δικός σου Παπαλουκάς. Για να αλλάζει το ρυθμό κατά βούληση αφού πάρει το ριμπάουντ, για να διαλύει χαμογελαστός κάθε σχεδιασμό της αντίπαλης άμυνας, όπως ακριβώς, παλιά, ο δικός σου Παπαλουκάς. Και δεν μπορείς παρά να χαίρεσαι που ο ένας έδωσε πια τη σκυτάλη στον άλλον, γιατί με όρους αμιγώς μπασκετικούς έλειπε ένα ταλέντο σαν του Θοδωρή εδώ και αρκετά Ευρωμπάσκετ, θέλεις να χορταίνεις μπάσκετ κι ας είναι στα λαχανί ντυμένος ο παίκτης. Περιμένεις να δεις σε ποια χώρα θα μετεμψυχωθεί στο μέλλον ο Διαμαντίδης, το επιθετικό ταλέντο του Σπανούλη το βλέπεις ήδη στο Ντράγκιτς, με μια λέξη : όσο το άθλημα βγάζει Ντόνσιτς θα το χαίρεσαι. 

Για τη δική μου τη γενιά, το ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει κατάληξη - ιτς ήδη απ' τον καιρό του Πέτροβιτς.

Αλλά, ύστερα από αρκετά χρόνια, η αλήθεια είναι ότι εδώ, τώρα, εμείς, θα πρέπει πλέον να μαθαίνουμε τα παιδιά μας να χάνουν. Πέρασε ο καιρός που τα μαθαίναμε να κερδίζουν. Αν δεν το πιστεύεις, κοίταξε τ' άσπρα μαλλιά του Γκάλη. Κι ίσως αυτό είναι το πιο σημαντικό μάθημα που πήραμε από το φετινό Ευρωμπάσκετ. Κι ίσως να μας/τους βγει σε καλό στο μέλλον, ποιος ξέρει ;