Μεθυσμένο σκάκι

Συνειρμικά. Με πρώτα τα μαύρα - από την αρχή έτσι κινούμαστε. 

Οι κανόνες υπάρχουν και μας είναι γνωστοί, πως, αλλά βασιλιάς του παιχνιδιού σας είναι ο Συνειρμός, μετά η λογική. Ή δίπλα του (κάνει τη), βασίλισσα.  

Χωρίς να είναι σίγουρο ότι παίζεις μαζί της για να χάσεις, μάλλον η ίδια η διάρκεια της παρτίδας είναι (στο κεφάλι σου) αυτοσκοπός. 

Δίχως φως - αλλά ακούγοντας μουσική - μπορείς έτσι κι εσύ να την παρατηρείς κι εκείνη να μην ντρέπεται. Επιτρέπεται. 

Παιχνίδι διπλής εκατέρωθεν απόσταξης  συγκέντρωσης μπας και πλησιάσουμε κάτι σαν διαύγεια. Βλέμματος ή και σκέψης, ποτέ δεν ξέρεις. 

Απόπειρες ορθολογικών κινήσεων χωρίς λόγια, κάπως μυριζόμαστε σαν τους σκύλους, που λένε ότι τα βλέπουν όλα - άρα και τα θυμούνται - ασπρόμαυρα. 

Θυμήσου : ένα μήνα πριν δεν περίμενες ότι θα ξαναπαίξεις ποτέ το αγαπημένο σου παιχνίδι, εκείνο που λέει "γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου/μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά" και το εννοεί. 

Έτσι ήταν. Ξεκάθαρα μέσα στο καθημερινό σου μεθύσι, σαν πάγος.