Η πορεία των πραγμάτων

Αν η εκτίμηση ότι η Χρυσή Αυγή είχε καταφέρει να εγκολπώσει πολιτικά την πλειοψηφία του δεξιού εθνικισμού ως ιδέας - απάντηση στην κρίση, με την έξοδο από την Ε.Ε. και τα μνημόνια και την περιχαράκωση του ελληνισμού γύρω από ένα εθνικό ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, είναι ορθή, στο άκουσμα της είδησης της σύλληψης του Μιχαλολιάκου ο Καμμένος πρέπει να έφαγε δέκα κιλά μπέηκον και ένα βαρέλι λουκάνικα για πρωινό, γιορτάζοντας. Γιατί η ΝΔ εκτός από το να "τσακίσει τα φίδια" που και η ίδια εξέθρεψε δεν έχει να περιμένει μάλλον κανένα ιδιαίτερο ρεύμα ψηφοφόρων από την εγκληματική αυτή οργάνωση, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα από τους κατά τόπο Πολύδωρες. Το πολύ πολύ να τσιμπήσει λίγο στις δημοσκοπήσεις πουλώντας για ένα διάστημα την εικόνα μιας στιβαρής και τακτοποιούσας τον τόπο Δεξιάς, παραπέμποντας στις παλαιές ένδοξες θατσερικές εποχές ή στις σύγχρονες μερκελικές. Αυτός που θα πρέπει να περιμένει μεγάλη άνοδο των ποσοστών του είναι ο Πάνος ο καμμένος, διότι αφ' ενός ως λαϊκή αντιμνημονιακή δεξιά και αφ' ετέρου ως κατεξοχήν φαιδρό πρόσωπο παρουσιάζεται ως μια χαρά υποκατάστατο όσων αψυχολόγητα στήριζαν μέχρι το Σάββατο τον εγχώριο ψυχασθενή χιτλερίσκο. Επειδή όμως οι μετακινήσεις ψηφοφόρων, ιδίως στην εγχώρια πολιτική σκηνή, σπάνια υπακούουν σε λογικές αναλύσεις, στο βαθμό που η πολιτική δεν είναι εφαρμοσμένη μηχανική, παραμένει ένα μεγάλο ερώτημα για το δίαυλο μέσω του οποίου θα εκφραστεί ο εγχώριος δεξιός αντιμνημονιακός εθνικισμός, ο οποίος εκ των πραγμάτων δεν είναι δυνατό να απορροφηθεί από τις ακροδεξιές παραφυάδες της σαμαρικής αυλής, και ο οποίος έχει απήχηση σε περισσότερους από ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους, αν πιστέψει κανείς τις πρόσφατες (μετά τις τελευταίες εκλογές) δημοσκοπήσεις. Το ερώτημα καθίσταται αρκετά πιο σύνθετο αν προστεθεί ως μέρος της άγνωστης εξίσωσης και ο ηλικιακός παράγοντας, δηλαδή ληφθεί υπ' όψιν η επιρροή των χρυσαυγιτών στη νέα γενιά. Κοινώς, η πυγμή που επέδειξε η δεξιά μας κυβέρνηση στην εξάρθρωση του φασιστικού μορφώματος δείχνει να καταπολεμά το σύμπτωμα αλλά όχι και τα αίτια της ασθένειας, σύμφωνα με την καθεστωτική λογική, πάντα. Ο πυρετός των μαχαιρωμάτων και των εκβιασμών μάλλον έπεσε, αλλά η αρρώστια του ενός εκατομμυρίου κόσμου - δεξιών πεποιθήσεων - που ρίχνει καθημερινά ανάθεμα στην κυβερνητική πολιτική βαστάει γερά, διαρκώς επιδεινούμενη. Πολιτικά άστεγη πλέον, μια αριθμητικά κρίσιμη μάζα δεξιών ψηφοφόρων είναι αναγκασμένη να ψάξει να βρει ή να δημιουργήσει ένα νέο κομματικό μηχανισμό, αφήνοντας κατά μέρος σβάστικες και λοιπά ναζιστικά σύμβολα, κυνήγια μέσα στη νύχτα και μαχαιρώματα.