Κάποιοι είπαν ότι προαλείφει, σαν λαγός, την κοινή γνώμη για αυξήσεις των τιμολογίων, άλλοι συμφώνησαν μαζί του, ότι δηλαδή η αύξηση της τιμής ενός αγαθού μπορεί να αποτελέσει φρένο για τη διασπατάληση αυτού, ενώ τέλος, ίσως μερικοί, εκ των οποίων και εγώ, απλώς μειδιάσαμε στο άκουσμα της εν λόγω τουφεκιάς του υποκειμένου στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, ενθυμούμενοι την παρουσία του ως σχολιαστή στο δελτίο-ειδησεων-του-σκαι-με-τη-σια-κοσιωνη με εκείνο το γελοίο παπιγιόν, το τόσο ενδεικτικό του χαρακτήρα του.
Γιατί ακόμη κι αν καταφέρει κανείς να χωνέψει ότι στην πολιτική φαντασία του Μπάμπη σοβαρεύτηκε κάποτε και η Χρυσή Αυγή - το κυριότερο χαρακτηριστικό της οποίας ήταν μάλλον η έλλειψη σοβαρότητας, κατά τη δημόσια εκφρασθείσα γνώμη του - και προσπαθήσει να τον δει με μια στοιχειωδώς ανθρωπιστική ματιά, γεμάτη κατανόηση, το γεγονός ότι μέχρι και σήμερα αποτελεί το μοναδικό ανθρώπινο πλάσμα (με εξαίρεση τον Α. Γεωργιάδη) με το οποίο ο Α. Πορτοσάλτε μπόρεσε να κάνει σε τακτική βάση μια "πολιτισμένη" ραδιοφωνική κουβέντα, αρκεί από μόνο του για να τον κατατάξει σε εκείνη την κατηγορία των δημοσίων προσώπων που τα ακούς να μιλάνε και σε κάνουν να θες επειγόντως να ανοίξεις το λεξικό και να βρεις ποιο είναι το αντίθετο του παράσημου.
Ως ισότιμο μέλος της άνω παρατεθείσας τριανδρίας, ο Μπάμπης, λοιπόν, ο οποίος, εκτός από οικονομολόγος, τυγχάνει να έχει και το θάρρος της γνώμης του, ανοίγει το μικρόφωνο και λέει : "Το νερό είναι απαράδεκτα φτηνό ... και η σπατάλη του εξωφρενική".
Η σκέψη (του Μπάμπη) είναι απλούστερη της απλότητος : η αύξηση του κόστους ενός αγαθού συνιστά (δυνητικά) φόβητρο για την αλόγιστη χρήση του.
Κοινώς, μόνο αν χρυσοπληρώσεις κάτι μαθαίνεις να το εκτιμάς και να το προσέχεις.
Εκτός από το νερό, θα μπορούσε το Κράτος να αυξήσει κατά 300% την τιμή των αντιβιοτικών, φερ' ειπείν, ίσως αυτών της NOVARTIS κατά 550%, προκειμένου να σταματήσει η υπερβολική τους χρήση, που, ως γνωστόν, καθιστά τα μικρόβια πιο ανθεκτικά. Θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε, κύριε Μπάμπη, ότι πρέπει να διπλασιάσουμε την τιμή της βενζίνης προκειμένου να στραφούμε στα ΜΜΜ και να μειωθεί έτσι η ρύπανση της ατμόσφαιρας. Αντίστοιχες σκέψεις μπορούν να γίνουν και για το ψωμί, μεγάλες ποσότητες του οποίου καταλήγουν καθημερινά στα σκουπίδια, αλλά και για ο,τιδήποτε κρίνουμε ότι είναι κοινωνικά προστατευτέο.
Τέλος, και επειδή όπως λέει κι ο ΣΚΑΙ, δεν υπάρχει πλέον καμία διάκριση σε Αριστερά και Δεξιά, θα πρότεινα να αρχίσουμε τις τολμηρές αυξήσεις από ένα άλλο κοινωνικό αγαθό που είναι, κατά γενική ομολογία, απαράδεκτα φτηνό σήμερα, την εργασία.
Και επειδή ο Μπάμπης είναι και οικονομολόγος και καλλιεργημένος και έξυπνος και καντιανός και καλοντυμένος και γλυκομίλητος, πιστεύω ότι θα ήταν ο πρώτος που θα συμφωνούσε σε μια γενναία αύξηση του - απαράδεκτα φτηνού σήμερα - κόστους εργασίας, κατανοώντας πλήρως ότι μια τέτοια επιλογή θα συνιστούσε απλή προέκταση της μοντέρνας του οικονομολογικής σκέψεως.
Γιατί ακόμη κι αν καταφέρει κανείς να χωνέψει ότι στην πολιτική φαντασία του Μπάμπη σοβαρεύτηκε κάποτε και η Χρυσή Αυγή - το κυριότερο χαρακτηριστικό της οποίας ήταν μάλλον η έλλειψη σοβαρότητας, κατά τη δημόσια εκφρασθείσα γνώμη του - και προσπαθήσει να τον δει με μια στοιχειωδώς ανθρωπιστική ματιά, γεμάτη κατανόηση, το γεγονός ότι μέχρι και σήμερα αποτελεί το μοναδικό ανθρώπινο πλάσμα (με εξαίρεση τον Α. Γεωργιάδη) με το οποίο ο Α. Πορτοσάλτε μπόρεσε να κάνει σε τακτική βάση μια "πολιτισμένη" ραδιοφωνική κουβέντα, αρκεί από μόνο του για να τον κατατάξει σε εκείνη την κατηγορία των δημοσίων προσώπων που τα ακούς να μιλάνε και σε κάνουν να θες επειγόντως να ανοίξεις το λεξικό και να βρεις ποιο είναι το αντίθετο του παράσημου.
Ως ισότιμο μέλος της άνω παρατεθείσας τριανδρίας, ο Μπάμπης, λοιπόν, ο οποίος, εκτός από οικονομολόγος, τυγχάνει να έχει και το θάρρος της γνώμης του, ανοίγει το μικρόφωνο και λέει : "Το νερό είναι απαράδεκτα φτηνό ... και η σπατάλη του εξωφρενική".
Η σκέψη (του Μπάμπη) είναι απλούστερη της απλότητος : η αύξηση του κόστους ενός αγαθού συνιστά (δυνητικά) φόβητρο για την αλόγιστη χρήση του.
Κοινώς, μόνο αν χρυσοπληρώσεις κάτι μαθαίνεις να το εκτιμάς και να το προσέχεις.
Εκτός από το νερό, θα μπορούσε το Κράτος να αυξήσει κατά 300% την τιμή των αντιβιοτικών, φερ' ειπείν, ίσως αυτών της NOVARTIS κατά 550%, προκειμένου να σταματήσει η υπερβολική τους χρήση, που, ως γνωστόν, καθιστά τα μικρόβια πιο ανθεκτικά. Θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε, κύριε Μπάμπη, ότι πρέπει να διπλασιάσουμε την τιμή της βενζίνης προκειμένου να στραφούμε στα ΜΜΜ και να μειωθεί έτσι η ρύπανση της ατμόσφαιρας. Αντίστοιχες σκέψεις μπορούν να γίνουν και για το ψωμί, μεγάλες ποσότητες του οποίου καταλήγουν καθημερινά στα σκουπίδια, αλλά και για ο,τιδήποτε κρίνουμε ότι είναι κοινωνικά προστατευτέο.
Τέλος, και επειδή όπως λέει κι ο ΣΚΑΙ, δεν υπάρχει πλέον καμία διάκριση σε Αριστερά και Δεξιά, θα πρότεινα να αρχίσουμε τις τολμηρές αυξήσεις από ένα άλλο κοινωνικό αγαθό που είναι, κατά γενική ομολογία, απαράδεκτα φτηνό σήμερα, την εργασία.
Και επειδή ο Μπάμπης είναι και οικονομολόγος και καλλιεργημένος και έξυπνος και καντιανός και καλοντυμένος και γλυκομίλητος, πιστεύω ότι θα ήταν ο πρώτος που θα συμφωνούσε σε μια γενναία αύξηση του - απαράδεκτα φτηνού σήμερα - κόστους εργασίας, κατανοώντας πλήρως ότι μια τέτοια επιλογή θα συνιστούσε απλή προέκταση της μοντέρνας του οικονομολογικής σκέψεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου