Η Χιλή πάλλεται και οι αρθρογράφοι - αναλυτές προσπαθούν να εξηγήσουν το γιατί. Μέχρι πριν από λίγο καιρό η χώρα παρουσιαζόταν διεθνώς ως ένα παράδειγμα προς (νεοφιλελεύθερη) μίμηση, τουλάχιστον στα γεωγραφικά όρια της Λατινικής Αμερικής. Οι αριθμοί ευημερούσαν μέσα στα δημοσιογραφικά κλισέ του τύπου : αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος, μείωση φτώχειας και ανεργίας κ.ο.κ. και η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση φρόντιζε για την οικονομία με τον τρόπο που οι κυβερνήσεις ξέρουν (να φροντίζουν τις οικονομίες).
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η αύξηση τις τιμής του εισιτηρίου στο μετρό τις ώρες αιχμής κατά 30 χιλιάνικα πέσος. Εξαιρετικό μέτρο, όπως και να το δει κανείς : ΑΥΞΗΣΗ ΤΙΜΗΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΑΙΧΜΗΣ, μέτρο με τρεις γενικές, 10 πέσος η γενική του μέτρου, δηλαδή.
Και τι είναι μωρέ τριάντα ψωροπέσος, ρώτησε ο δισεκατομμυριούχος Πρόεδρος της χώρας τους πολίτες του, κοιτάζοντάς τους στα μάτια από τηλεοράσεως, όπως ξέρουν καλά να κάνουν οι Πρόεδροι (δισεκατομμυριούχοι και μη) ; Μόλις 0,037 του ευρώ. Μικρότερη και από 4% η αύξηση, σιγά. Αλλά δεν τον άκουσαν - και βγήκαν στους δρόμους.
Και όταν λέμε βγήκαν, μιλάμε για περίπου ένα εκατομμύριο κόσμου, περίπου το 5% του πληθυσμού. Καμία σχέση με τα δισεκατομμύρια του Προέδρου, θα πει κάποιος. Συγκριτικά λίγοι. Σωστό.
Και δεν κάθονται και καθόλου ήσυχοι, σπάνε, καίνε, διαμαρτύρονται, φωνάζουν, αντιδρούν, έχει παραλύσει η οικονομία της χώρας, που θα μονολογούσε και ο Πορτοσάλτε. Είναι τώρα καμιά εβδομάδα που οι Χιλιανοί γεννούν εικόνες δυνατές που ταξιδεύουν στον κόσμο, φωτογραφίες με στρατιωτικά άρματα και φωτιές, αστυνομικούς να χτυπούν ό,τι κινείται, κιθάρες στον αέρα, πλαστικές σφαίρες, σημαίες και τραυματίες, μέχρι και twitter friendly εκδοχές όπως αυτή :
Και οι απανταχού αναλυτές συνεχίζουν να ξύνουν, όλο απορία, το κεφάλι τους, και να αναρωτιούνται γιατί εξεγείρονται οι Χιλιανοί, τι τους λείπει, τι ειν' αυτό που θέλουν ; Μιλούν για κοινωνικές ανισότητες, γενικευμένο αίσθημα αδικίας, ανακαλύπτουν προβλήματα στη δημόσια υγεία και παιδεία, εμμέσως προτρέπουν την κυβέρνηση να λάβει κάποια ανακουφιστικά μέτρα για να γυρίσουν οι πολίτες στα σπίτια τους. Το μήνυμα ελήφθη, και άλλα τέτοια πολιτικά κλισέ.
Ενόσω συμβαίνουν όλα αυτά, σκοτώθηκαν είκοσι άνθρωποι. Κατέβηκε στο δρόμο ο στρατός (να επιβάλλει την τάξη), κηρύχθηκε η χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, απαγόρευση κυκλοφορίας, απολογισμός 20 νεκροί.
Είκοσι νεκροί στη Χιλή σε πόσους αντιστοιχούν στην Ευρώπη ; Μάλλον σε σημαντικά μικρότερο αριθμό, τύπου ισοτιμία χιλιάνικου πέσο/ευρώ.
Έλα μωρέ τώρα, ταραχές στη λατινική Αμερική, σιγά την είδηση, σα να βρέχει στο Μάντσεστερ. Είναι μακριά από δω η Χιλή, εκεί ο κόσμος δεν είναι σαν εμάς.
Συμφωνώ, αν κρίνω από αυτό :
Και τι είναι μωρέ τριάντα ψωροπέσος, ρώτησε ο δισεκατομμυριούχος Πρόεδρος της χώρας τους πολίτες του, κοιτάζοντάς τους στα μάτια από τηλεοράσεως, όπως ξέρουν καλά να κάνουν οι Πρόεδροι (δισεκατομμυριούχοι και μη) ; Μόλις 0,037 του ευρώ. Μικρότερη και από 4% η αύξηση, σιγά. Αλλά δεν τον άκουσαν - και βγήκαν στους δρόμους.
Και όταν λέμε βγήκαν, μιλάμε για περίπου ένα εκατομμύριο κόσμου, περίπου το 5% του πληθυσμού. Καμία σχέση με τα δισεκατομμύρια του Προέδρου, θα πει κάποιος. Συγκριτικά λίγοι. Σωστό.
Και δεν κάθονται και καθόλου ήσυχοι, σπάνε, καίνε, διαμαρτύρονται, φωνάζουν, αντιδρούν, έχει παραλύσει η οικονομία της χώρας, που θα μονολογούσε και ο Πορτοσάλτε. Είναι τώρα καμιά εβδομάδα που οι Χιλιανοί γεννούν εικόνες δυνατές που ταξιδεύουν στον κόσμο, φωτογραφίες με στρατιωτικά άρματα και φωτιές, αστυνομικούς να χτυπούν ό,τι κινείται, κιθάρες στον αέρα, πλαστικές σφαίρες, σημαίες και τραυματίες, μέχρι και twitter friendly εκδοχές όπως αυτή :
Και οι απανταχού αναλυτές συνεχίζουν να ξύνουν, όλο απορία, το κεφάλι τους, και να αναρωτιούνται γιατί εξεγείρονται οι Χιλιανοί, τι τους λείπει, τι ειν' αυτό που θέλουν ; Μιλούν για κοινωνικές ανισότητες, γενικευμένο αίσθημα αδικίας, ανακαλύπτουν προβλήματα στη δημόσια υγεία και παιδεία, εμμέσως προτρέπουν την κυβέρνηση να λάβει κάποια ανακουφιστικά μέτρα για να γυρίσουν οι πολίτες στα σπίτια τους. Το μήνυμα ελήφθη, και άλλα τέτοια πολιτικά κλισέ.
Ενόσω συμβαίνουν όλα αυτά, σκοτώθηκαν είκοσι άνθρωποι. Κατέβηκε στο δρόμο ο στρατός (να επιβάλλει την τάξη), κηρύχθηκε η χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, απαγόρευση κυκλοφορίας, απολογισμός 20 νεκροί.
Είκοσι νεκροί στη Χιλή σε πόσους αντιστοιχούν στην Ευρώπη ; Μάλλον σε σημαντικά μικρότερο αριθμό, τύπου ισοτιμία χιλιάνικου πέσο/ευρώ.
Έλα μωρέ τώρα, ταραχές στη λατινική Αμερική, σιγά την είδηση, σα να βρέχει στο Μάντσεστερ. Είναι μακριά από δω η Χιλή, εκεί ο κόσμος δεν είναι σαν εμάς.
Συμφωνώ, αν κρίνω από αυτό :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου